¹Viisaus on rakentanut itselleen talon, seitsenpylväisen rakennuksen.

¹ஞானம் தன் வீட்டைக் கட்டி, தன் ஏழு தூண்களையும் சித்திரந்தீர்த்து,

²Hän on teuraansa teurastanut, maustanut viinin, kattanut pöydän

²தன் கொழுத்த ஜந்துக்களை அடித்து, திராட்சரசத்தை வார்த்துவைத்து, தன் போஜனபந்தியை ஆயத்தப்படுத்தி,

³ja lähettänyt palvelustyttönsä kaupunkiin kuuluttamaan sen kukkuloilta:

³தன் பணிவிடைக்காரிகளை அனுப்பி, பட்டணத்தின் உயர்ந்த மேடைகளின்மேல் நின்று கூப்பிட்டு,

⁴"Oletko kokematon? Tule silloin tänne!" Ja ymmärtämättömille hän sanoo:

⁴புத்தியீனனை நோக்கி: எவன் பேதையோ அவன் இவ்விடத்தில் வரக்கடவன்.

⁵"Tulkaa, syökää pöytäni antimia, juokaa viiniä, jonka olen itse maustanut.

⁵நீங்கள் வந்து என் அப்பத்தைப் புசித்து, நான் வார்த்த திராட்சரசத்தைப் பானம்பண்ணுங்கள்.

⁶Jättäkää haihattelu, niin menestytte, kulkekaa vakaasti viisauden tietä."

⁶பேதமையை விட்டு விலகுங்கள், அப்பொழுது பிழைத்திருப்பீர்கள்; புத்தியின் வழியிலே நடவுங்கள் என்று விளம்புகிறது.

⁷Jos omahyväistä ojennat, hän pilkkaa sinua, jos jumalatonta nuhtelet, saat solvauksen.

⁷பரியாசக்காரனைக் கண்டிக்கிறவன் இலச்சையடைகிறான்; துன்மார்க்கனைக் கண்டிக்கிறவன் தன்னைக் கறைப்படுத்திக்கொள்ளுகிறான்.

⁸Omahyväistä älä nuhtele, hän vihastuu sinuun, nuhtele viisasta, niin hän rakastaa sinua.

⁸பரியாசக்காரனைக் கடிந்துகொள்ளாதே, அவன் உன்னைப் பகைப்பான்; ஞானமுள்ளவனைக் கடிந்துகொள், அவன் உன்னை நேசிப்பான்.

⁹Neuvo viisasta, ja hän viisastuu yhä, opeta hurskasta, ja hän oppii lisää.

⁹ஞானமுள்ளவனுக்குப் போதகம்பண்ணு, அவன் ஞானத்தில் தேறுவான்; நீதிமானுக்கு உபதேசம் பண்ணு, அவன் அறிவில் விருத்தியடைவான்.

¹⁰Herran pelko on viisauden alku, Pyhän tunteminen on ymmärryksen perusta.

¹⁰கர்த்தருக்குப் பயப்படுதலே ஞானத்தின் ஆரம்பம்; பரிசுத்தரின் அறிவே அறிவு.

¹¹"Minä, viisaus, lisään elinpäiviäsi, kartutan elämäsi vuosia.

¹¹என்னாலே உன் நாட்கள் பெருகும்; உன் ஆயுசின் வருஷங்கள் விருத்தியாகும்.

¹²Jos elät viisaasti, hyödyt viisaudestasi itse, holtittomasta elämästä kärsit itse."

¹²நீ ஞானியானால் உனக்கென்று ஞானியாவாய்; நீ பரியாசக்காரனானால் நீயே அதின் பயனை அநுபவிப்பாய் என்று சொல்லுகிறது.

¹³Tyhmyys, se häpeämätön nainen, pieksee suutaan muttei ymmärrä mitään.

¹³மதியற்ற ஸ்திரீ வாயாடியும் ஒன்றுமறியாத நிர்மூடமுமாயிருக்கிறாள்.

¹⁴Kaupungin korkeimmalla paikalla hän valtiaan tavoin istuu ovellaan

¹⁴அவள் தன் வீட்டுவாசற்படியிலும் பட்டணத்தின் மேடைகளிலும் ஆசனம் போட்டு உட்கார்ந்து,

¹⁵ja kutsuu talon ohi kulkevia, jotka vakaasti vaeltavat omaa tietään:

¹⁵தங்கள் வழிகளை நோக்கி நேரே போகும் வழிப்போக்கரைப் பார்த்து:

¹⁶"Oletko kokematon? Tule silloin tänne!" Ja ymmärtämättömille hän sanoo:

¹⁶எவன் பேதையோ அவன் இவ்விடத்தில் வரக்கடவன் என்றும்,

¹⁷"Varastettu vesi makealta maistuu, herkuista parhain on salaa syöty leipä."

¹⁷மதியீனனை நோக்கி: திருட்டுத்தண்ணீர் தித்திக்கும், அந்தரங்கத்தில் புசிக்கும் அப்பம் இன்பமாயிருக்கும் என்றும் சொல்லிக் கூப்பிடுகிறாள்.

¹⁸Eikä toinen aavista, että se on varjojen talo, tuonelan kuilu tuota kutsua kuulevalle.

¹⁸ஆயினும் மரித்தவர்கள் அவ்விடத்தில் உண்டென்றும், அவளுடைய விருந்தாளிகள் நரகபாதாளங்களில் கிடக்கிறார்களென்றும் அவன் அறியான்.