¹Noihin aikoihin Johannes Kastaja tuli ja alkoi julistaa Juudean autiomaassa:

¹ДАР он айём Яҳьёи Таъмиддиҳанда зоҳир шуда, дар биебони Яҳудо мавъиза мекард,

²"Kääntykää, sillä taivasten valtakunta on tullut lähelle!"

²Ва мегуфт: «Тавба кунед, зеро ки Малакути Осмон наздик аст».

³Juuri häntä tarkoittaa profeetta Jesajan sana: -- Ääni huutaa autiomaassa: "Raivatkaa Herralle tie, tasoittakaa hänelle polut!"

³Зеро ӯ ҳамон аст, ки Ишаъёи набӣ аз ӯ хабар дода, гуфтааст: "Овози нидокунандае дар биёбон: роҳи Худовандро таиёр кунед, тариқи Ӯро рост кунед".

⁴Johanneksella oli yllään kamelinkarvavaate ja vyötäisillään nahkavyö, ja hänen ruokanaan olivat heinäsirkat ja villimehiläisten hunaja.

⁴Ва ин Яҳьё либосе аз пашми шутур дар бар ва камарбанде аз чарм дар камар дошт; ва хӯроки ӯ малах ва асали ёбоӣ буд.

⁵Hänen luokseen tuli paljon väkeä Jerusalemista, joka puolelta Juudeaa ja kaikkialta Jordanin ympäristöstä.

⁵Он вакт аҳли Ерусалим ва тамоми Яҳудо ва музофоти Ӯрдун назди ӯ берун меомаданд,

⁶He tunnustivat syntinsä, ja Johannes kastoi heidät Jordanissa.

⁶Ва ба гуноҳҳои худ иқрор шуда, дар рӯди Ӯрдун таъмид меёфтанд.

⁷Mutta kun Johannes näki, että hänen kasteelleen oli tulossa myös monia fariseuksia ja saddukeuksia, hän sanoi heille: "Te käärmeen sikiöt! Kuka teille on sanonut, että te voitte välttää tulevan vihan?

⁷Чун бисьёре аз фарисиён ва саддуқиёнро дид, ки назди ӯ барои таъмид меоянд, ба онҳо гуфт: «Эй афъизодагон! Кй ба шумо талқин кард, ки аз ғазаби оянда бигрезед?

⁸Tehkää hedelmää, jossa kääntymyksenne näkyy!

⁸«Акнун самаре оваред, ки сазовори тавба бошад,

⁹Älkää luulko, että voitte ajatella: 'Olemmehan me Abrahamin lapsia.' Minä sanon teille: Jumala pystyy herättämään Abrahamille lapsia vaikka näistä kivistä.

⁹«Ва дар дили худ нагӯед, ки "падари мо Иброҳим аст"; зеро ба шумо мегӯям, ки Худо қодир аст аз ин сангҳо барои Иброҳим фарзандон ба вуҷуд оварад;

¹⁰Kirves on jo pantu puun juurelle. Jokainen puu, joka ei tee hyvää hedelmää, kaadetaan ja heitetään tuleen.

¹⁰«Ва алҳол теша бар решаи дарахтонгузошташудааст: ҳар дараҳте ки меваи нағз надиҳад, бурида ва дар оташ андоҳта хоҳад шуд;

¹¹"Minä kastan teidät vedellä parannukseen, mutta minun jälkeeni tulee toinen, joka on minua väkevämpi. Minä en kelpaa edes riisumaan kenkiä hänen jalastaan. Hän kastaa teidät Pyhällä Hengellä ja tulella.

¹¹«Ман шуморо бо об барои тавба таъмид медиҳам, лекин Он ки пас аз ман меояд, аз ман тавонотар аст; ман сазовори он нестам, ки пойафзоли Ӯро бардорам; Ӯ шуморо бо Рӯҳулкудс ва оташ таъмид ҳоҳад дрд;

¹²Hänellä on kädessään viskain, ja sillä hän puhdistaa puimatantereensa viljan. Jyvät hän kokoaa aittaansa, mutta ruumenet hän polttaa tulessa, joka ei koskaan sammu."

¹²«Ӯ ғалбери Худро дар даст дорад, ва Ӯ хирмангоҳи Худро тоза карда, гандуми Худро дар анбор гирд хоҳад овард, лекин коҳро дар оташи ҳомӯпшашаванда ҳоҳад сӯзонд».

¹³Silloin Jeesus tuli Galileasta Jordanille Johanneksen kastettavaksi.

¹³Он гоҳ Исо аз "Ҷалил ба Ӯрдун назди Яҳьё омад, то ки аз вай таъмид ёбад.

¹⁴Johannes esteli ja sanoi: "Sinäkö tulet minun luokseni? Minunhan pitäisi saada sinulta kaste!"

¹⁴Леюда Яҳьё Ӯро боздошта, гуфт: «Маро лозим аст, ки аз Ту таъмид ёбам, ва Ту назди ман меоӣ?»

¹⁵Mutta Jeesus vastasi hänelle: "Älä nyt vastustele. Näin meidän on tehtävä, jotta täyttäisimme Jumalan vanhurskaan tahdon." Silloin Johannes suostui hänen pyyntöönsä.

¹⁵Исо дар ҷавоби вай гуфт: «Алҳол бигзор; зеро ки моро лозим аст ҳар навъ адолатро ин тавр ба ҷо оварем». Пас Яҳьё Ӯро вогузошт.

¹⁶Kun Jeesus oli kastettu, hän nousi heti vedestä. Samassa taivaat aukenivat, ja Jeesus näki Jumalan Hengen laskeutuvan kyyhkysen tavoin ja asettuvan hänen päälleen.

¹⁶Ва Исо таъмид ёфта, дарҳол аз об баромад, ва инак, осмон ба рӯи Ӯ кушода шуд, ва Рӯҳи Худоро дид, ки чун кабӯтаре нозил шуда, бар Ӯ қарор мегирад.

¹⁷Ja taivaista kuului ääni: "Tämä on minun rakas Poikani, johon minä olen mieltynyt."

¹⁷Ва икак, овозе аз осмон расид, ки мегуфт: «Ин аст Писари Маҳбуби Ман, ки ҳусни таваҷҷӯҳи Ман бар Ӯст»."