1Au chef des chantres. Des fils de Koré. Cantique. O Dieu! nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté Les oeuvres que tu as accomplies de leur temps, Aux jours d'autrefois.
1ای خدا، ما به گوش خود شنیده ایم و پدران ما کاری را که در روزهای شان و در ایام قدیم انجام داده ای، به ما بیان کرده اند.
2De ta main tu as chassé des nations pour les établir, Tu as frappé des peuples pour les étendre.
2تو با دست خود امت ها را بیرون کردی، اما پدران ما را برقرار نمودی. قوم ها را تباه کردی و ایشان را منتشر ساختی.
3Car ce n'est point par leur épée qu'ils se sont emparés du pays, Ce n'est point leur bras qui les a sauvés; Mais c'est ta droite, c'est ton bras, c'est la lumière de ta face, Parce que tu les aimais.
3زیرا که اجداد ما با شمشیر خود زمین را تسخیر نکردند و بازوی ایشان آن ها را نجات نداد بلکه دست راست تو و بازوی تو و نور روی تو. زیرا از ایشان خشنود بودی.
4O Dieu! tu es mon roi: Ordonne la délivrance de Jacob!
4ای خدا تو پادشاه من هستی، پس بر نجات اولادۀ یعقوب امر فرما.
5Avec toi nous renversons nos ennemis, Avec ton nom nous écrasons nos adversaires.
5با کمک تو دشمنان را مغلوب می کنیم و به نام تو مخالفان خود را پایمال می سازیم.
6Car ce n'est pas en mon arc que je me confie, Ce n'est pas mon épée qui me sauvera;
6زیرا بر کمان خود اعتماد نمی کنم و شمشیرم مرا نجات نمی دهد،
7Mais c'est toi qui nous délivres de nos ennemis, Et qui confonds ceux qui nous haïssent.
7بلکه تو ما را از دست جفاکنندگان ما رهایی می بخشی و دشمنان ما را رسوا می سازی.
8Nous nous glorifions en Dieu chaque jour, Et nous célébrerons à jamais ton nom. -Pause.
8تمامی روز بر خدا فخر می نمائیم و نام تو را تا به ابد ستایش می کنیم.
9Cependant tu nous repousses, tu nous couvres de honte, Tu ne sors plus avec nos armées;
9اما حالا تو ما را ترک کرده و رسوا ساخته ای و دیگر لشکرهای ما را همراهی نمی کنی.
10Tu nous fais reculer devant l'ennemi, Et ceux qui nous haïssent enlèvent nos dépouilles.
10ما را از پیش دشمن فرار داده ای و آنانی که از ما نفرت دارند، ما را تاراج می کنند.
11Tu nous livres comme des brebis à dévorer, Tu nous disperses parmi les nations.
11ما را مثل گوسفندان برای خوراک تسلیم کرده ای و ما را در میان امت ها پراگنده ساخته ای.
12Tu vends ton peuple pour rien, Tu ne l'estimes pas à une grande valeur.
12قوم برگزیدۀ خود را ارزان فروختی و از قیمت ایشان سودی نبردی.
13Tu fais de nous un objet d'opprobre pour nos voisins, De moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent;
13ما را نزد همسایگان خوار ساخته ای و ما مورد توهین و تمسخر اطرافیان قرار گرفته ایم.
14Tu fais de nous un objet de sarcasme parmi les nations, Et de hochements de tête parmi les peuples.
14ما را در میان امت ها ضرب المثل ساخته ای و باعث جنبانیدن سر در میان قوم ها.
15Ma honte est toujours devant moi, Et la confusion couvre mon visage,
15رسوایی من همه روزه در نظر من است و خجالت رویم را پوشانیده است،
16A la voix de celui qui m'insulte et m'outrage, A la vue de l'ennemi et du vindicatif.
16از آواز ملامت کننده و دشنام دهنده، از روی دشمن و انتقام گیرنده.
17Tout cela nous arrive, sans que nous t'ayons oublié, Sans que nous ayons violé ton alliance:
17این همه بر ما واقع شده است، ولی تو را فراموش نکرده ایم و پیمانی را که با ما بسته ای نشکسته ایم،
18Notre coeur ne s'est point détourné, Nos pas ne se sont point éloignés de ton sentier,
18دل ما از تو دور نگردیده و پاهای ما از طریق تو منحرف نشده است.
19Pour que tu nous écrases dans la demeure des chacals, Et que tu nous couvres de l'ombre de la mort.
19هرچند ما را در مکان شغالان کوبیدی و با تاریکی مطلق پوشانیدی.
20Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, Et étendu nos mains vers un dieu étranger,
20اگر ما نام خدای خود را فراموش می کردیم و دست خود را بسوی خدایان غیر دراز می کردیم،
21Dieu ne le saurait-il pas, Lui qui connaît les secrets du coeur?
21آیا خدا از این واقف نمی شد؟ زیرا او اسرار قلب را می داند.
22Mais c'est à cause de toi qu'on nous égorge tous les jours, Qu'on nous regarde comme des brebis destinées à la boucherie.
22یقیناً به خاطر تو همواره با مرگ روبرو بوده و مثل گوسفندانی هستیم که منتظر کشته شدن باشند.
23Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! ne nous repousse pas à jamais!
23ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده ای؟ برخیز و ما را تا به ابد ترک مکن.
24Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?
24چرا روی خود را از ما پنهان کرده و ذلت و خواری ما را نادیده می گیری؟
25Car notre âme est abattue dans la poussière, Notre corps est attaché à la terre.
25زیرا که جان ما بر خاک افتاده و بدن ما به زمین خم شده است.به جهت کمک ما برخیز و به خاطر رحمت خود ما را نجات بخش.
26Lève-toi, pour nous secourir! Délivre-nous à cause de ta bonté!
26به جهت کمک ما برخیز و به خاطر رحمت خود ما را نجات بخش.