1Au chef des chantres. Sur les lis. De David. Sauve-moi, ô Dieu! Car les eaux menacent ma vie.
1خدایا مرا نجات ده! زیرا آبها نزدیک است نَفَسِ مرا بگیرد.
2J'enfonce dans la boue, sans pouvoir me tenir; Je suis tombé dans un gouffre, et les eaux m'inondent.
2در لجن زار عمیق فرو رفته ام، جایی که نمی توان ایستاد. در آب های عمیق افتاده ام و سیلاب مرا احاطه کرده است.
3Je m'épuise à crier, mon gosier se dessèche, Mes yeux se consument, tandis que je regarde vers mon Dieu.
3از فریاد خود خسته شده ام. گلویم خشک و چشمانم از انتظار خدای من تار گردیده است.
4Ils sont plus nombreux que les cheveux de ma tête, Ceux qui me haïssent sans cause; Ils sont puissants, ceux qui veulent me perdre, Qui sont à tort mes ennemis. Ce que je n'ai pas dérobé, il faut que je le restitue.
4آنانی که بی سبب از من نفرت دارند، از موهای سرم زیادتر اند و آنهائی که قصد نابودی مرا دارند، قوی و نیرومند هستند. پس آنچه را که از کسی نگرفته بودم، از من مطالبه می کنند.
5O Dieu! tu connais ma folie, Et mes fautes ne te sont point cachées.
5ای خدا، تو حماقت مرا می دانی و گناهانم از تو مخفی نیست.
6Que ceux qui espèrent en toi ne soient pas confus à cause de moi, Seigneur, Eternel des armées! Que ceux qui te cherchent ne soient pas dans la honte à cause de moi, Dieu d'Israël!
6ای خداوند، خدای قادر مطلق، منتظرین تو به سبب من خجل نشوند. ای خدای اسرائیل، آنهائی که طالب تو هستند، به خاطر من رسوا نگردند.
7Car c'est pour toi que je porte l'opprobre, Que la honte couvre mon visage;
7زیرا به خاطر تو متحمل تمسخر مردم شده و رسوایی روی مرا پوشیده است.
8Je suis devenu un étranger pour mes frères, Un inconnu pour les fils de ma mère.
8نزد برادرانم مثل یک اجنبی شده ام و خانواده ام مرا به نظر یک بیگانه می بینند.
9Car le zèle de ta maison me dévore, Et les outrages de ceux qui t'insultent tombent sur moi.
9غیرت عبادتگاه تو مرا خورده، و ملامت های ملامت کنندگان تو بر من روی آورده است.
10Je verse des larmes et je jeûne, Et c'est ce qui m'attire l'opprobre;
10هنگامیکه با روزه و اشک جان خود را فروتن ساختم، آن ها مرا مسخره کردند.
11Je prends un sac pour vêtement, Et je suis l'objet de leurs sarcasmes.
11وقتی برای توبه نمد پوشیدم، نزد ایشان ضرب المثل گردیدم.
12Ceux qui sont assis à la porte parlent de moi, Et les buveurs de liqueurs fortes me mettent en chansons.
12مردم کوچه و بازار بر ضد من حرف می زنند و میگساران دربارۀ من سرود می خوانند.
13Mais je t'adresse ma prière, ô Eternel! Que ce soit le temps favorable, ô Dieu, par ta grande bonté! Réponds-moi, en m'assurant ton secours!
13اما من ای خداوند، در پیشگاه تو در وقت مناسب دعا می کنم. ای خدا، در کثرت رحمانیت خود و به خاطر حقیقتِ نجات خود دعای مرا مستجاب کن.
14Retire-moi de la boue, et que je n'enfonce plus! Que je sois délivré de mes ennemis et du gouffre!
14مرا از لجن زار خلاصی ده تا غرق نشوم و از نفرت کنندگانم و از عمق آبها نجات پیدا کنم.
15Que les flots ne m'inondent plus, Que l'abîme ne m'engloutisse pas, Et que la fosse ne se ferme pas sur moi!
15مگذار که سیل آبها مرا بپوشاند و یا عمق ها مرا ببلعد و گودال نیستی مرا در دهان خود فرو برد.
16Exauce-moi, Eternel! car ta bonté est immense. Dans tes grandes compassions, tourne vers moi les regards,
16ای خداوند مرا مستجاب فرما، زیرا رحمت تو نیکوست و از روی رحمت بی کرانت به من توجه فرما.
17Et ne cache pas ta face à ton serviteur! Puisque je suis dans la détresse, hâte-toi de m'exaucer!
17روی خود را از این بنده ات مپوشان، زیرا در سختی قرار دارم. مرا به زودی مستجاب فرما.
18Approche-toi de mon âme, délivre-la! Sauve-moi, à cause de mes ennemis!
18به من نزدیک شده، بهای آزادی ام را بپرداز و مرا از دست دشمنانم نجات ده.
19Tu connais mon opprobre, ma honte, mon ignominie; Tous mes adversaires sont devant toi.
19تو خواری، رسوایی و خجالت مرا دانسته و جمیع دشمنانم را می بینی.
20L'opprobre me brise le coeur, et je suis malade; J'attends de la pitié, mais en vain, Des consolateurs, et je n'en trouve aucun.
20رسوایی دلم را شکسته است و به شدت بیمار شده ام. خواهان شفقت بودم، ولی دلسوزی نبود و منتظر تسلی دهندگان بودم، اما نیافتم.
21Ils mettent du fiel dans ma nourriture, Et, pour apaiser ma soif, ils m'abreuvent de vinaigre.
21مرا برای خوراک زردآب دادند و چون تشنه بودم مرا سرکه نوشانیدند.
22Que leur table soit pour eux un piège, Et un filet au sein de leur sécurité!
22پس دسترخوان شان و همچنان آسایش آن ها، برای شان دام گردد.
23Que leurs yeux s'obscurcissent et ne voient plus, Et fais continuellement chanceler leurs reins!
23چشمان شان تار گردند تا نبینند و کمرهای شان را همواره لرزان گردان.
24Répands sur eux ta colère, Et que ton ardente fureur les atteigne!
24خشم خود را بر آن ها بریز و در آتش غضب خود ایشان را بسوزان.
25Que leur demeure soit dévastée, Qu'il n'y ait plus d'habitants dans leurs tentes!
25خانه های شان ویران گردد و در خیمه های شان هیچکس ساکن نشود.
26Car ils persécutent celui que tu frappes, Ils racontent les souffrances de ceux que tu blesses.
26زیرا کسی را که تو زده ای زجر می دهند و دربارۀ دردهای آنانی که تو مجروح شان کرده ای، باهم سخن می گویند.
27Ajoute des iniquités à leurs iniquités, Et qu'ils n'aient point part à ta miséricorde!
27پس گناه به گناه ایشان بیفزا و عدالت تو شامل حال شان نگردد.
28Qu'ils soient effacés du livre de vie, Et qu'ils ne soient point inscrits avec les justes!
28از دفتر حیات محو شوند و در شمار راستکاران محسوب نگردند.
29Moi, je suis malheureux et souffrant: O Dieu, que ton secours me relève!
29اما من، مسکین و دردمند هستم، پس ای خدا، نجات تو مرا سرافراز سازد.
30Je célébrerai le nom de Dieu par des cantiques, Je l'exalterai par des louanges.
30آنگاه نام خدا را با سرود ستایش نموده و عظمت او را با شکرگزاری بیان می کنم.
31Cela est agréable à l'Eternel, plus qu'un taureau Avec des cornes et des sabots.
31این است که خداوند را خشنود می سازد، زیادتر از قربانی های گاو و گوساله.
32Les malheureux le voient et se réjouissent; Vous qui cherchez Dieu, que votre coeur vive!
32اشخاص فروتن این را دیده و شادمان می شوند. ای کسانی که جویای خدا هستید، دل شما زنده گردد.
33Car l'Eternel écoute les pauvres, Et il ne méprise point ses captifs.
33زیرا خداوند دعای نیازمندان را می شنود و اسیران خود را از یاد نمی برد.
34Que les cieux et la terre le célèbrent, Les mers et tout ce qui s'y meut!
34آسمان و زمین او را سپاس گویند و همچنان بحرها و هر چه که در آن ها حرکت دارند.
35Car Dieu sauvera Sion, et bâtira les villes de Juda; On s'y établira, et l'on en prendra possession;
35زیرا خدا سهیون را نجات می دهد و شهرهای یهودا را آباد می کند تا قوم برگزیدۀ او در آنجا سکونت نموده و مالک آن گردد.فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.
36La postérité de ses serviteurs en fera son héritage, Et ceux qui aiment son nom y auront leur demeure.
36فرزندان آن ها وارث آن می گردند و کسانی که نام او را دوست دارند، در آن ساکن خواهند گردید.