¹Cantique d'Asaph. Mon peuple, écoute mes instructions! Prêtez l'oreille aux paroles de ma bouche!

¹ای قوم من به تعلیمات من گوش دهید و به سخنان دهانم گوش فرا دهید.

²J'ouvre la bouche par des sentences, Je publie la sagesse des temps anciens.

²دهان خود را به مَثَل ها باز خواهم کرد و چیزهای را شرح خواهم داد که از بنای عالم مخفی بوده است،

³Ce que nous avons entendu, ce que nous savons, Ce que nos pères nous ont raconté,

³چیزهای که شنیده و دانسته ایم و پدران ما برای ما بیان کرده اند.

⁴Nous ne le cacherons point à leurs enfants; Nous dirons à la génération future les louanges de l'Eternel, Et sa puissance, et les prodiges qu'il a opérés.

⁴ما هم آن ها را از فرزندان ایشان پنهان نخواهیم کرد. ستایشات خداوند را و قدرت او و معجزات شگفت انگیزی را که او کرده است، برای نسل های آینده بیان می کنیم.

⁵Il a établi un témoignage en Jacob, Il a mis une loi en Israël, Et il a ordonné à nos pères de l'enseigner à leurs enfants,

⁵خداوند شهادتی در یعقوب برپا داشت و احکامی در اسرائیل وضع کرد و پدران ما را امر فرمود که آن ها را به فرزندان خود تعلیم دهند،

⁶Pour qu'elle fût connue de la génération future, Des enfants qui naîtraient, Et que, devenus grands, ils en parlassent à leurs enfants,

⁶تا نسل آینده آن ها را بدانند و فرزندانی که در آینده متولد می گردند نیز برخاسته و آن ها را به فرزندان خود بیان نمایند.

⁷Afin qu'ils missent en Dieu leur confiance, Qu'ils n'oubliassent pas les oeuvres de Dieu, Et qu'ils observassent ses commandements,

⁷و ایشان به خدا توکل نمایند و اعمال خدا را فراموش نکنند بلکه احکام او را اطاعت کنند.

⁸Afin qu'ils ne fussent pas, comme leurs pères, Une race indocile et rebelle, Une race dont le coeur n'était pas ferme, Et dont l'esprit n'était pas fidèle à Dieu.

⁸تا مثل پدران خود نسل سرکش و فتنه انگیز نشوند که دل شان با خدا راست نبود و نه روح ایشان بسوی خدا وفادار.

⁹Les fils d'Ephraïm, armés et tirant de l'arc, Tournèrent le dos le jour du combat.

⁹مردم افرایم با وجودیکه با تیر و کمان مسلح بودند، در روز جنگ فرار کردند.

¹⁰Ils ne gardèrent point l'alliance de Dieu, Et ils refusèrent de marcher selon sa loi.

¹⁰پیمان خدا را نگاه نداشتند و مطابق احکام او عمل نکردند.

¹¹Ils mirent en oubli ses oeuvres, Ses merveilles qu'il leur avait fait voir.

¹¹کارهای خداوند را فراموش کردند و معجزاتی را که او به ایشان ظاهر کرده بود.

¹²Devant leurs pères il avait fait des prodiges, Au pays d'Egypte, dans les campagnes de Tsoan.

¹²در برابر چشمان پدران شان در سرزمین مصر و صوعَن، کارهای شگفت انگیزی بعمل آورد.

¹³Il fendit la mer et leur ouvrit un passage, Il fit dresser les eaux comme une muraille.

¹³آب بحر را دو شق کرده، ایشان را عبور داد و آبها را مانند دیوار برپا داشت.

¹⁴Il les conduisit le jour par la nuée, Et toute la nuit par un feu éclatant.

¹⁴در روز آن ها را در زیر سایۀ ابر و هنگام شب با نور آتش هدایت می نمود.

¹⁵Il fendit des rochers dans le désert, Et il donna à boire comme des flots abondants;

¹⁵در بیابان صخره ها را بشگافت و آب فراوان، مثل آبی که از عمق ها به دست می آید، به آن ها فراهم نمود.

¹⁶Du rocher il fit jaillir des sources, Et couler des eaux comme des fleuves.

¹⁶آب از صخره ها فوران کرد و مثل نهرها جاری شد.

¹⁷Mais ils continuèrent à pécher contre lui, A se révolter contre le Très-Haut dans le désert.

¹⁷با وجود همۀ اینها، بار دیگر نسبت به او گناه ورزیدند و در برابر خدای متعال در بیابان آشوب برپا کردند.

¹⁸Ils tentèrent Dieu dans leur coeur, En demandant de la nourriture selon leur désir.

¹⁸در دلهای خود خداوند را امتحان کردند، زیرا از او برای ارضای نفس خود غذا خواستند.

¹⁹Ils parlèrent contre Dieu, Ils dirent: Dieu pourrait-il Dresser une table dans le désert?

¹⁹بر ضد خدا حرف می زدند و می گفتند: «آیا خدا می تواند در این بیابان سفره ای برای ما تهیه کند؟

²⁰Voici, il a frappé le rocher, et des eaux ont coulé, Et des torrents se sont répandus; Pourra-t-il aussi donner du pain, Ou fournir de la viande à son peuple?

²⁰بلی، دیدیم که او صخره را زد و آبها روان شد و نهرها جاری گردید، پس آیا می تواند نان را نیز بدهد و گوشت برای قوم برگزیدۀ خود حاضر سازد؟»

²¹L'Eternel entendit, et il fut irrité; Un feu s'alluma contre Jacob, Et la colère s'éleva contre Israël,

²¹وقتی خداوند این را شنید، غضبناک شد و آتش در یعقوب شعله ور شد و خشم بر اسرائیل افروخته گردید،

²²Parce qu'ils ne crurent pas en Dieu, Parce qu'ils n'eurent pas confiance dans son secours.

²²زیرا به خدا ایمان نداشته و به قدرت نجات بخش او اعتماد نکردند.

²³Il commanda aux nuages d'en haut, Et il ouvrit les portes des cieux;

²³پس ابر ها را از بالا امر فرمود و دریچه های آسمان را گشود.

²⁴Il fit pleuvoir sur eux la manne pour nourriture, Il leur donna le blé du ciel.

²⁴آنگاه «مَنّا» را بر ایشان بارانید تا بخورند و غلۀ آسمان را به ایشان بخشید.

²⁵Ils mangèrent tous le pain des grands, Il leur envoya de la nourriture à satiété.

²⁵مردمان از غذای فرشتگان خوردند و آذوقۀ فراوان داشتند.

²⁶Il fit souffler dans les cieux le vent d'orient, Et il amena par sa puissance le vent du midi;

²⁶باد شرقی را در آسمان وزانید و با قدرت خود باد جنوبی را آورد.

²⁷Il fit pleuvoir sur eux la viande comme de la poussière, Et comme le sable des mers les oiseaux ailés;

²⁷گوشت را برای شان مثل غبار فرستاد یعنی پرندگان را مانند ریگ دریا.

²⁸Il les fit tomber au milieu de leur camp, Tout autour de leurs demeures.

²⁸او آنرا در بین خیمه ها و اطراف اقامتگاه شان فرود آورد.

²⁹Ils mangèrent et se rassasièrent abondamment: Dieu leur donna ce qu'ils avaient désiré.

²⁹همگی خوردند و سیر شدند و آنچه که نفس شان آرزو داشت، به آن ها داده شد.

³⁰Ils n'avaient pas satisfait leur désir, Ils avaient encore leur nourriture dans la bouche,

³⁰ایشان از طمع خود دست بردار نبوده و غذای دهن را هنوز فرو نبرده بودند،

³¹Lorsque la colère de Dieu s'éleva contre eux; Il frappa de mort les plus vigoureux, Il abattit les jeunes hommes d'Israël.

³¹که غضب خدا بر ایشان شعله ور گردیده، تنومندان شان را کشت و جوانان اسرائیل را هلاک ساخت.

³²Malgré tout cela, ils continuèrent à pécher, Et ne crurent point à ses prodiges.

³²با وجود این همه، آن ها دست از گناه نکشیدند و به معجزات او ایمان نیاوردند.

³³Il consuma leurs jours par la vanité, Et leurs années par une fin soudaine.

³³بنابران او کاری کرد که روزهای شان در بیهودگی گذشت و سال های شان در وحشت و ترس.

³⁴Quand il les frappait de mort, ils le cherchaient, Ils revenaient et se tournaient vers Dieu;

³⁴هنگامیکه عده ای از آنها را کشت، بقیه به خدا رو آورده، توبه نمودند و حضور او را طلبیدند.

³⁵Ils se souvenaient que Dieu était leur rocher, Que le Dieu Très-Haut était leur libérateur.

³⁵آن ها به یاد آوردند که خدا صخرۀ ایشان و خدای متعال رهانندۀ ایشان است.

³⁶Mais ils le trompaient de la bouche, Et ils lui mentaient de la langue;

³⁶اما با دهان خود به او چاپلوسی کردند و با زبان خویش به او دروغ گفتند،

³⁷Leur coeur n'était pas ferme envers lui, Et ils n'étaient pas fidèles à son alliance.

³⁷زیرا که دل ایشان با او راست نبود و به عهد وی وفادار نماندند.

³⁸Toutefois, dans sa miséricorde, il pardonne l'iniquité et ne détruit pas; Il retient souvent sa colère et ne se livre pas à toute sa fureur.

³⁸اما او از روی رحمت خود گناه ایشان را بخشیده، آن ها را هلاک نساخت بلکه بارها از غضب خود برگشته و تمامیِ خشم خود را ظاهر نکرد.

³⁹Il se souvint qu'ils n'étaient que chair, Un souffle qui s'en va et ne revient pas.

³⁹و بیاد آورد که آن ها بشر هستند و مثل بادی که می وزد و بر نمی گردد.

⁴⁰Que de fois ils se révoltèrent contre lui dans le désert! Que de fois ils l'irritèrent dans la solitude!

⁴⁰آن ها به مراتب در بیابان در مقابل او سرکشی نمودند و در صحرا او را رنجانیدند.

⁴¹Ils ne cessèrent de tenter Dieu, Et de provoquer le Saint d'Israël.

⁴¹بارها او را امتحان کردند و به قدوسِ اسرائیل بی حرمتی نمودند.

⁴²Ils ne se souvinrent pas de sa puissance, Du jour où il les délivra de l'ennemi,

⁴²قدرت او را به خاطر نداشتند، روزی که ایشان را از دشمن رهانیده بود،

⁴³Des miracles qu'il accomplit en Egypte, Et de ses prodiges dans les campagnes de Tsoan.

⁴³که چگونه نشانه های خود را در مصر ظاهر ساخت و معجزات خود را در دیار صوعَن.

⁴⁴Il changea leurs fleuves en sang, Et ils ne purent en boire les eaux.

⁴⁴دریاها و نهرهای شان را به خون تبدیل کرد، طوریکه آب برای نوشیدن نداشتند.

⁴⁵Il envoya contre eux des mouches venimeuses qui les dévorèrent, Et des grenouilles qui les détruisirent.

⁴⁵انواع حشرات نیشدار را فرستاد که آن ها را گزیدند و بقه ها که به آن ها آسیب رسانیدند.

⁴⁶Il livra leurs récoltes aux sauterelles, Le produit de leur travail aux sauterelles.

⁴⁶کِشت و زراعت شان را بوسیلۀ کرمها تلف کرد. محصول زحمت شان را خوراک ملخ ها ساخت.

⁴⁷Il fit périr leurs vignes par la grêle, Et leurs sycomores par la gelée.

⁴⁷تاکستان ایشان را با ژاله خراب کرد و درختان انجیر شان را با ژاله های بزرگ.

⁴⁸Il abandonna leur bétail à la grêle, Et leurs troupeaux au feu du ciel.

⁴⁸رمه و گلۀ شان را به ژاله سپرد و مواشی شان را به شعله های برق.

⁴⁹Il lança contre eux son ardente colère, La fureur, la rage et la détresse, Une troupe de messagers de malheur.

⁴⁹آتش خشم خود را بر ایشان فرستاد، یعنی غضب و خشم شدید و مصیبت را با فرشتگان هلاکت.

⁵⁰Il donna libre cours à sa colère, Il ne sauva pas leur âme de la mort, Il livra leur vie à la mortalité;

⁵⁰غضب خود را جاری ساخت و جان ایشان را از موت نرهانید، بلکه به مرض کشندۀ وبا تسلیم نمود.

⁵¹Il frappa tous les premiers-nés en Egypte, Les prémices de la force sous les tentes de Cham.

⁵¹همۀ نخست زادگان مصریان را کشت و اولباری های قوّت ایشان را در خیمه های حام.

⁵²Il fit partir son peuple comme des brebis, Il les conduisit comme un troupeau dans le désert.

⁵²آنگاه قوم برگزیدۀ خود را مثل گوسفندان از مصر بیرون آورد و ایشان را در بیابان همچون گله ای رهنمایی نمود.

⁵³Il les dirigea sûrement, pour qu'ils fussent sans crainte, Et la mer couvrit leurs ennemis.

⁵³ایشان را در امنیت رهبری کرد تا نترسند، اما بحر دشمنان شان را در کام خود فرو برد.

⁵⁴Il les amena vers sa frontière sainte, Vers cette montagne que sa droite a acquise.

⁵⁴بعد ایشان را به سرزمین مقدس خود آورد، به این کوهی که با قدرت دست راست خود حاصل کرده بود.

⁵⁵Il chassa devant eux les nations, Leur distribua le pays en héritage, Et fit habiter dans leurs tentes les tribus d'Israël.

⁵⁵امت ها را پیش روی ایشان بیرون راند و مُلک شان را با ریسمان تقسیم نموده و قبایل اسرائیل را در خیمه های ایشان ساکن گردانید.

⁵⁶Mais ils tentèrent le Dieu Très-Haut et se révoltèrent contre lui, Et ils n'observèrent point ses ordonnances.

⁵⁶لیکن آن ها بازهم خدای متعال را امتحان کردند، به او آشوب برپا کردند و شهادات او را نگاه نداشتند.

⁵⁷Ils s'éloignèrent et furent infidèles, comme leurs pères, Ils tournèrent, comme un arc trompeur.

⁵⁷ایشان برگشته، مانند پدران خود خیانت ورزیدند و مثل کمان نادرست، منحرف شدند.

⁵⁸Ils l'irritèrent par leurs hauts lieux, Et ils excitèrent sa jalousie par leurs idoles.

⁵⁸با ساختن بتخانه ها در جاهای بلند خشم او را برافروختند و با پرستش بتهای خویش غیرت او را به هیجان آوردند.

⁵⁹Dieu entendit, et il fut irrité; Il repoussa fortement Israël.

⁵⁹چون خدا این را شنید، غضبناک گردید و از اسرائیل به شدت متنفر گردید.

⁶⁰Il abandonna la demeure de Silo, La tente où il habitait parmi les hommes;

⁶⁰پس خیمۀ شیلو را ترک نمود، آن خیمه ای که جای سکونت را که در میان آدمیان برپا ساخته بود.

⁶¹Il livra sa gloire à la captivité, Et sa majesté entre les mains de l'ennemi.

⁶¹به دشمنان موقع داد تا صندوق پیمان را که نشانۀ قدرت او بود، به اسیری برند و جلال خود را به دست ایشان سپرد.

⁶²Il mit son peuple à la merci du glaive, Et il s'indigna contre son héritage.

⁶²قوم برگزیدۀ خود را به شمشیر تسلیم نمود و بر میراث خود غضبناک گردید.

⁶³Le feu dévora ses jeunes hommes, Et ses vierges ne furent pas célébrées;

⁶³جوانان آن ها را در آتش هلاک ساخت و دوشیزگان شان بی شوهر ماندند.

⁶⁴Ses sacrificateurs tombèrent par l'épée, Et ses veuves ne pleurèrent pas.

⁶⁴کاهنان شان با شمشیر بقتل رسیدند و بیوه های شان امکان عزاداری را نداشتند.

⁶⁵Le Seigneur s'éveilla comme celui qui a dormi, Comme un héros qu'a subjugué le vin.

⁶⁵سرانجام خداوند مثل کسی که بیدار شده و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردیده است،

⁶⁶Il frappa ses adversaires en fuite, Il les couvrit d'un opprobre éternel.

⁶⁶دشمنان خود را به عقب راند و برای همیشه خجل و سرکوب ساخت.

⁶⁷Cependant il rejeta la tente de Joseph, Et il ne choisit point la tribu d'Ephraïm;

⁶⁷خانوادۀ یوسف را رد کرد و قبیلۀ افرایم را نپذیرفت،

⁶⁸Il préféra la tribu de Juda, La montagne de Sion qu'il aimait.

⁶⁸بلکه قبیلۀ یهودا و کوه سهیون را که دوست می داشت، برگزید.

⁶⁹Et il bâtit son sanctuaire comme les lieux élevés, Comme la terre qu'il a fondée pour toujours.

⁶⁹او در آنجا عبادتگاه خود را مثل کوههای بلند و مثل زمین که استوار و همیشه پایدار است، بنا کرد.

⁷⁰Il choisit David, son serviteur, Et il le tira des bergeries;

⁷⁰بندۀ خود، داود را برگزید و او را از آغل های گوسفندان گرفت.

⁷¹Il le prit derrière les brebis qui allaitent, Pour lui faire paître Jacob, son peuple, Et Israël, son héritage.

⁷¹او را از عقب میش های شیری آورد تا قوم برگزیدۀ او یعقوب و میراث او اسرائیل را چوپانی کند.پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.

⁷²Et David les dirigea avec un coeur intègre, Et les conduisit avec des mains intelligentes.

⁷²پس داود ایشان را با صداقت دل چوپانی نمود و با مهارت دست هدایت کرد.