1Cantique. Psaume d'Asaph. O Dieu, ne reste pas dans le silence! Ne te tais pas, et ne te repose pas, ô Dieu!
1Kanto-psalmo de Asaf. Ho Dio, ne silentu; Ne estu senparola kaj ne restu trankvila, ho Dio!
2Car voici, tes ennemis s'agitent, Ceux qui te haïssent lèvent la tête.
2CXar jen Viaj malamikoj ekbruis, Kaj Viaj malamantoj levis la kapon.
3Ils forment contre ton peuple des projets pleins de ruse, Et ils délibèrent contre ceux que tu protèges.
3Kontraux Via popolo ili sekrete konspiras, Kaj ili konsiligxas kontraux Viaj gardatoj.
4Venez, disent-ils, exterminons-les du milieu des nations, Et qu'on ne se souvienne plus du nom d'Israël!
4Ili diris:Ni iru, kaj ni ekstermu ilin el inter la popoloj, Ke oni ne plu rememoru la nomon de Izrael.
5Ils se concertent tous d'un même coeur, Ils font une alliance contre toi;
5CXar ili unuanime interkonsentis, Ili faris interligon kontraux Vi:
6Les tentes d'Edom et les Ismaélites, Moab et les Hagaréniens,
6La tendoj de Edom kaj la Isxmaelidoj, Moab kaj la Hagaridoj,
7Guebal, Ammon, Amalek, Les Philistins avec les habitants de Tyr;
7Gebal kaj Amon kaj Amalek, La Filisxtoj kun la logxantoj de Tiro;
8L'Assyrie aussi se joint à eux, Elle prête son bras aux enfants de Lot. Pause.
8Ankaux Asirio aligxis al ili Kaj farigxis helpo al la idoj de Lot. Sela.
9Traite-les comme Madian, Comme Sisera, comme Jabin au torrent de Kison!
9Faru al ili, kiel al Midjan, Kiel al Sisera, kiel al Jabin cxe la torento Kisxon,
10Ils ont été détruits à En-Dor, Ils sont devenus du fumier pour la terre.
10Kiuj estis ekstermitaj en En-Dor Kaj farigxis sterko por la tero.
11Traite leurs chefs comme Oreb et Zeeb, Et tous leurs princes comme Zébach et Tsalmunna!
11Agu kun iliaj princoj kiel kun Oreb kaj Zeeb, Kaj kun cxiuj iliaj estroj kiel kun Zebahx kaj Calmuna,
12Car ils disent: Emparons-nous Des demeures de Dieu!
12Kiuj diris:Ni ekposedu la logxejon de Dio!
13Mon Dieu! rends-les semblables au tourbillon, Au chaume qu'emporte le vent,
13Ho mia Dio, similigu ilin al turnigxanta polvo, Al pajlrestajxo antaux vento.
14Au feu qui brûle la forêt, A la flamme qui embrase les montagnes!
14Kiel fajro bruligas arbaron, Kaj kiel flamo bruldezertigas montojn,
15Poursuis-les ainsi de ta tempête, Et fais-les trembler par ton ouragan!
15Tiel pelu ilin per Via ventego, Kaj per Via fulmotondro ilin timigu.
16Couvre leur face d'ignominie, Afin qu'ils cherchent ton nom, ô Eternel!
16Plenigu ilian vizagxon per malhonoro, Por ke ili turnigxu al Via nomo, ho Eternulo.
17Qu'ils soient confus et épouvantés pour toujours, Qu'ils soient honteux et qu'ils périssent!
17Ili estu hontigitaj kaj timigitaj por cxiam, Ili malhonorigxu kaj pereu.
18Qu'ils sachent que toi seul, dont le nom est l'Eternel, Tu es le Très-Haut sur toute la terre!
18Kaj ili eksciu, ke Vi, kies nomo estas ETERNULO, Estas sola Plejaltulo super la tuta tero.