French 1910

Maori

Job

9

1Job prit la parole et dit:
1¶ Na ka whakahoki a Hopa, ka mea,
2Je sais bien qu'il en est ainsi; Comment l'homme serait-il juste devant Dieu?
2E mohiotia ana ano tenei e ahau; engari ma te aha ka tika ai te tangata ki te Atua?
3S'il voulait contester avec lui, Sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.
3Ki te pai ia ki te totohe ki a ia, kahore he kupu kotahi o roto i te mano e taea e ia te whakahoki ki a ia.
4A lui la sagesse et la toute-puissance: Qui lui résisterait impunément?
4He ngakau mohio ia, he pakari tona kaha: ko wai e whakauaua ki a ia, a e whiwhi i te pai?
5Il transporte soudain les montagnes, Il les renverse dans sa colère.
5E nekehia ana e ia nga maunga, te mohio ratou; hurihia ake e ia i a ia e riri ana.
6Il secoue la terre sur sa base, Et ses colonnes sont ébranlées.
6E whakangaueuetia ana e ia te whenua, e nekehia atu ana i tona wahi, wiri ana ona pou.
7Il commande au soleil, et le soleil ne paraît pas; Il met un sceau sur les étoiles.
7E korero nei ki te ra, a kore ake e whiti; hiritia putia iho e ia nga whetu.
8Seul, il étend les cieux, Il marche sur les hauteurs de la mer.
8Ko ia nei anake hei hora i nga rangi, hei takahi i runga i nga ngaru o te moana.
9Il a créé la Grande Ourse, l'Orion et les Pléiades, Et les étoiles des régions australes.
9Nana nei i hanga a Aketura, a Tautoru, a Matariki, me nga ruma i te tonga.
10Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre.
10Nana nei i mahi nga mea nunui, e kore nei e taea te rapu atu, ae ra nga mea whakamiharo, e kore nei e taea te tatau.
11Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas, Il s'en va, et je ne l'aperçois pas.
11Ina tonu ia e haere atu nei, a kahore ahau i kite; ka pahemo atu hoki ia, a kahore ahau e matau ki a ia.
12S'il enlève, qui s'y opposera? Qui lui dira: Que fais-tu?
12Nana, ka hopu ia i tana i aru ai, ma wai ia e arai? Ko wai hei ki atu ki a ia, E aha ana koe?
13Dieu ne retire point sa colère; Sous lui s'inclinent les appuis de l'orgueil.
13E kore te Atua e whakahoki iho i tona riri; e piko ana ki raro i a ia nga kaiawhina o Rahapa.
14Et moi, comment lui répondre? Quelles paroles choisir?
14¶ A kia whakahoki kupu ano ahau ki a ia, kia whiriwhiri kupu ano maku ki a ia?
15Quand je serais juste, je ne répondrais pas; Je ne puis qu'implorer mon juge.
15Ahakoa he tika ahau, e kore ahau e whakahoki kupu atu; engari ka inoi ahau ki toku kaiwhakawa.
16Et quand il m'exaucerait, si je l'invoque, Je ne croirais pas qu'il eût écouté ma voix,
16Me i karanga atu ahau, a whakahokia mai ai e ia te kupu ki ahau, kihai ahau i whakaae tera kua whakarongo mai ia ki toku reo.
17Lui qui m'assaille comme par une tempête, Qui multiplie sans raison mes blessures,
17E aki ana hoki ia ia ahau ki te tupuhi, e whakanui takekore ana hoki i oku mate.
18Qui ne me laisse pas respirer, Qui me rassasie d'amertume.
18Kahore ahau e tukua e ia kia ta toku manawa; otiia whakakiia ana e ia toku wairua ki te kawa.
19Recourir à la force? Il est tout-puissant. A la justice? Qui me fera comparaître?
19Ki te korero tatou mo te kaha o te hunga pakari, nana, kei reira ia! A ki te mea he whakawa, ko wai ra hei whakatakoto i te taima moku?
20Suis-je juste, ma bouche me condamnera; Suis-je innocent, il me déclarera coupable.
20Ahakoa he tika ahau, ma toku mangai ano ahau e whakahe; ahakoa he tikanga tapatahi taku, ma reira ano e whakaatu toku ngaunga ketanga.
21Innocent! Je le suis; mais je ne tiens pas à la vie, Je méprise mon existence.
21He tapatahi ahau; kahore ahau e whakaaro ki ahau ano; e whakahawea ana ahau ki toku ora.
22Qu'importe après tout? Car, j'ose le dire, Il détruit l'innocent comme le coupable.
22¶ He kotahi tonu ena; koia ahau ka mea, e whakamotitia ana e ia te tapatahi raua ko te kino.
23Si du moins le fléau donnait soudain la mort!... Mais il se rit des épreuves de l'innocent.
23Na ka whakamate tata nei te whiu, he kata tana ki te whakamatautauranga o te hunga harakore.
24La terre est livrée aux mains de l'impie; Il voile la face des juges. Si ce n'est pas lui, qui est-ce donc?
24Kua hoatu te whenua ki te ringa o te tangata kino; e taupokina ana e ia nga mata o nga kaiwhakawa; ki te mea ehara i a ia, tena ko wai?
25Mes jours sont plus rapides qu'un courrier; Ils fuient sans avoir vu le bonheur;
25¶ Na, ko te hohoro o oku ra, nui atu i to te kaikawe pukapuka; e rere ana, kahore hoki e kite i te pai.
26Ils passent comme les navires de jonc, Comme l'aigle qui fond sur sa proie.
26Kua pahemo, kua pera me nga kaipuke tere, me te ekara ano e topa iho ana ki tana kai.
27Si je dis: Je veux oublier mes souffrances, Laisser ma tristesse, reprendre courage,
27Ki te mea ahau, ka wareware ahau ki taku tangi, ka unuhia atu e ahau te pouri o toku mata, a ka marama:
28Je suis effrayé de toutes mes douleurs. Je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.
28E wehi ana ahau i oku mamae katoa, e mohio ana ahau e kore ahau e meinga e koe he harakore.
29Je serai jugé coupable; Pourquoi me fatiguer en vain?
29Tera hoki ahau e whakahengia; he aha ahau i whakangenge kau ai i ahau?
30Quand je me laverais dans la neige, Quand je purifierais mes mains avec du savon,
30Ki te horoi ahau i ahau ki te hukarere, a ka meinga oku ringa kia ma rawa;
31Tu me plongerais dans la fange, Et mes vêtements m'auraient en horreur.
31Katahi ahau ka rumakina e koe ki te poka, a whakarihariha mai ana oku kakahu ki ahau.
32Il n'est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, Pour que nous allions ensemble en justice.
32Ehara hoki ia i te tangata, i te penei me ahau nei, e whakahoki kupu ai ahau ki a ia, e haere tahi ai maua ki te whakawa.
33Il n'y a pas entre nous d'arbitre, Qui pose sa main sur nous deux.
33Kahore he kaiwhakatikatika mo ta maua, kahore he tangata hei whakapa i tona ringa ki a maua tahi.
34Qu'il retire sa verge de dessus moi, Que ses terreurs ne me troublent plus;
34Me tango atu e ia tana patu i ahau, a kaua hoki tana whakamataku e whakawehi i ahau:
35Alors je parlerai et je ne le craindrai pas. Autrement, je ne suis point à moi-même.
35Hei reira ahau ka korero, a kahore e wehi i a ia; kahore hoki ahau e pera i roto i ahau.