1Je suis l'homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.
1¶ Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.
2Il m'a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.
2I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.
3Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.
3He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.
4Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.
4Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.
5Il a bâti autour de moi, Il m'a environné de poison et de douleur.
5Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.
6Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.
6Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.
7Il m'a entouré d'un mur, pour que je ne sorte pas; Il m'a donné de pesantes chaînes.
7Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.
8J'ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.
8Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.
9Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.
9Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.
10Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.
10Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.
11Il a détourné mes voies, il m'a déchiré, Il m'a jeté dans la désolation.
11Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.
12Il a tendu son arc, et il m'a placé Comme un but pour sa flèche.
12Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.
13Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.
13Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.
14Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l'objet de leurs chansons.
14Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.
15Il m'a rassasié d'amertume, Il m'a enivré d'absinthe.
15Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.
16Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m'a couvert de cendre.
16Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.
17Tu m'as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.
17Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.
18Et j'ai dit: Ma force est perdue, Je n'ai plus d'espérance en l'Eternel!
18Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.
19Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l'absinthe et au poison;
19Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.
20Quand mon âme s'en souvient, Elle est abattue au dedans de moi.
20Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.
21Voici ce que je veux repasser en mon coeur, Ce qui me donnera de l'espérance.
21¶ E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.
22Les bontés de l'Eternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;
22He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.
23Elles se renouvellent chaque matin. Oh! que ta fidélité est grande!
23E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.
24L'Eternel est mon partage, dit mon âme; C'est pourquoi je veux espérer en lui.
24Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.
25L'Eternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l'âme qui le cherche.
25He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.
26Il est bon d'attendre en silence Le secours de l'Eternel.
26He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.
27Il est bon pour l'homme De porter le joug dans sa jeunesse.
27He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.
28Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l'Eternel le lui impose;
28Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.
29Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;
29Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.
30Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d'opprobres.
30Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.
31Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.
31E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:
32Mais, lorsqu'il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;
32Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.
33Car ce n'est pas volontiers qu'il humilie Et qu'il afflige les enfants des hommes.
33Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.
34Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,
34Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;
35Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,
35Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;
36Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?
36Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.
37Qui dira qu'une chose arrive, Sans que le Seigneur l'ait ordonnée?
37¶ Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?
38N'est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?
38He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?
39Pourquoi l'homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.
39He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?
40Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l'Eternel;
40E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.
41Elevons nos coeurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:
41Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.
42Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n'as point pardonné!
42¶ I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.
43Tu t'es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;
43Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.
44Tu t'es enveloppé d'un nuage, Pour fermer accès à la prière.
44Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.
45Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.
45Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.
46Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.
46Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.
47Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.
47Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.
48Des torrents d'eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.
48Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.
49Mon oeil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,
49Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,
50Jusqu'à ce que l'Eternel regarde et voie Du haut des cieux;
50Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.
51Mon oeil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.
51E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.
52Ils m'ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.
52Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.
53Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.
53Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.
54Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!
54I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.
55J'ai invoqué ton nom, ô Eternel, Du fond de la fosse.
55¶ I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.
56Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l'oreille à mes soupirs, à mes cris!
56I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.
57Au jour où je t'ai invoqué, tu t'es approché, Tu as dit: Ne crains pas!
57I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.
58Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.
58Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.
59Eternel, tu as vu ce qu'on m'a fait souffrir: Rends-moi justice!
59Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.
60Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.
60Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.
61Eternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,
61Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;
62Les discours de mes adversaires, et les projets Qu'ils formaient chaque jour contre moi.
62Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.
63Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l'objet de leurs chansons.
63Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.
64Tu leur donneras un salaire, ô Eternel, Selon l'oeuvre de leurs mains;
64Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.
65Tu les livreras à l'endurcissement de leur coeur, A ta malédiction contre eux;
65Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.
66Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Eternel!
66Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.