¹Souviens-toi, Eternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!

¹ خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

²Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.

² سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

³Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.

³ ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

⁴Nous buvons notre eau à prix d'argent, Nous payons notre bois.

⁴ آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

⁵Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n'avons point de repos.

⁵ باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

⁶Nous avons tendu la main vers l'Egypte, vers l'Assyrie, Pour nous rassasier de pain.

⁶ پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

⁷Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c'est nous qui portons la peine de leurs iniquités.

⁷ نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

⁸Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.

⁸ غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

⁹Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l'épée du désert.

⁹ یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

¹⁰Notre peau est brûlante comme un four, Par l'ardeur de la faim.

¹⁰ از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

¹¹Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.

¹¹ همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

¹²Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n'a pas été respectée.

¹² رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

¹³Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.

¹³ از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

¹⁴Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.

¹⁴ پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

¹⁵La joie a disparu de nos coeurs, Le deuil a remplacé nos danses.

¹⁵ خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

¹⁶La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!

¹⁶ وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

¹⁷Si notre coeur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,

¹⁷ دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

¹⁸C'est que la montagne de Sion est ravagée, C'est que les renards s'y promènent.

¹⁸ زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

¹⁹Toi, l'Eternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.

¹⁹ خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

²⁰Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?

²⁰ چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

²¹Fais-nous revenir vers toi, ô Eternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d'autrefois!

²¹ ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان. آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

²²Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t'irriterais-tu contre nous jusqu'à l'excès!

²² آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟