¹Mon souffle se perd, Mes jours s'éteignent, Le sépulcre m'attend.

¹Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.

²Je suis environné de moqueurs, Et mon oeil doit contempler leurs insultes.

²Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.

³Sois auprès de toi-même ma caution; Autrement, qui répondrait pour moi?

³Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?

⁴Car tu as fermé leur coeur à l'intelligence; Aussi ne les laisseras-tu pas triompher.

⁴Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.

⁵On invite ses amis au partage du butin, Et l'on a des enfants dont les yeux se consument.

⁵Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.

⁶Il m'a rendu la fable des peuples, Et ma personne est un objet de mépris.

⁶Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.

⁷Mon oeil est obscurci par la douleur; Tous mes membres sont comme une ombre.

⁷Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.

⁸Les hommes droits en sont stupéfaits, Et l'innocent se soulève contre l'impie.

⁸Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.

⁹Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, Celui qui a les mains pures se fortifie de plus en plus.

⁹Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.

¹⁰Mais vous tous, revenez à vos mêmes discours, Et je ne trouverai pas un sage parmi vous.

¹⁰Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.

¹¹Quoi! mes jours sont passés, mes projets sont anéantis, Les projets qui remplissaient mon coeur...

¹¹Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.

¹²Et ils prétendent que la nuit c'est le jour, Que la lumière est proche quand les ténèbres sont là!

¹²Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.

¹³C'est le séjour des morts que j'attends pour demeure, C'est dans les ténèbres que je dresserai ma couche;

¹³Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:

¹⁴Je crie à la fosse: Tu es mon père! Et aux vers: Vous êtes ma mère et ma soeur!

¹⁴Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;

¹⁵Mon espérance, où donc est-elle? Mon espérance, qui peut la voir?

¹⁵Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?

¹⁶Elle descendra vers les portes du séjour des morts, Quand nous irons ensemble reposer dans la poussière.

¹⁶Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.