1Prière d'un malheureux, lorsqu'il est abattu et qu'il répand sa plainte devant l'Eternel. Eternel, écoute ma prière, Et que mon cri parvienne jusqu'à toi!
1Dinggin mo ang dalangin ko, Oh Panginoon, at dumating nawa ang daing ko sa iyo.
2Ne me cache pas ta face au jour de ma détresse! Incline vers moi ton oreille quand je crie! Hâte-toi de m'exaucer!
2Huwag mong ikubli ang mukha mo sa akin sa kaarawan ng aking kahirapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa akin; sa araw na ako'y tumawag, ay sagutin mo akong madali.
3Car mes jours s'évanouissent en fumée, Et mes os sont enflammés comme un tison.
3Sapagka't ang mga kaarawan ko'y nangapapawi na parang usok, at ang mga buto ko'y nangasusunog na parang panggatong.
4Mon coeur est frappé et se dessèche comme l'herbe; J'oublie même de manger mon pain.
4Ang puso ko'y nasaktan na parang damo, at natuyo; sapagka't nalimutan kong kanin ang aking tinapay.
5Mes gémissements sont tels Que mes os s'attachent à ma chair.
5Dahil sa tinig ng aking daing ang mga buto ko'y nagsisidikit sa aking laman.
6Je ressemble au pélican du désert, Je suis comme le chat-huant des ruines;
6Ako'y parang pelikano sa ilang; ako'y naging parang kuwago sa kaparangan.
7Je n'ai plus de sommeil, et je suis Comme l'oiseau solitaire sur un toit.
7Ako'y umaabang, at ako'y naging parang maya na nagiisa sa bubungan.
8Chaque jour mes ennemis m'outragent, Et c'est par moi que jurent mes adversaires en fureur.
8Dinudusta ako ng aking mga kaaway buong araw; silang nangauulol laban sa akin ay nagsisisumpa sa akin.
9Je mange la poussière au lieu de pain, Et je mêle des larmes à ma boisson,
9Sapagka't kinain ko ang mga abo na parang tinapay, at hinaluan ko ang aking inumin ng iyak.
10A cause de ta colère et de ta fureur; Car tu m'as soulevé et jeté au loin.
10Dahil sa iyong galit at iyong poot: sapagka't ako'y iyong itinaas, at inihagis.
11Mes jours sont comme l'ombre à son déclin, Et je me dessèche comme l'herbe.
11Ang aking mga kaarawan ay parang lilim na kumikiling; at ako'y natuyo na parang damo.
12Mais toi, Eternel! tu règnes à perpétuité, Et ta mémoire dure de génération en génération.
12Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mamamalagi magpakailan man; at ang alaala sa iyo ay sa lahat ng sali't saling lahi.
13Tu te lèveras, tu auras pitié de Sion; Car le temps d'avoir pitié d'elle, Le temps fixé est à son terme;
13Ikaw ay babangon at maaawa sa Sion: sapagka't kapanahunan ng pagkaawa sa kaniya, Oo, ang takdang panahon ay dumating.
14Car tes serviteurs en aiment les pierres, Ils en chérissent la poussière.
14Sapagka't nililigaya ang iyong mga lingkod sa kaniyang mga bato, at nanghihinayang sa kaniyang alabok.
15Alors les nations craindront le nom de l'Eternel, Et tous les rois de la terre ta gloire.
15Sa gayo'y katatakutan ng mga bansa ang pangalan ng Panginoon. At ng lahat ng hari sa lupa ang iyong kaluwalhatian;
16Oui, l'Eternel rebâtira Sion, Il se montrera dans sa gloire.
16Sapagka't itinayo ng Panginoon ang Sion, siya'y napakita sa kaniyang kaluwalhatian;
17Il est attentif à la prière du misérable, Il ne dédaigne pas sa prière.
17Kaniyang dininig ang dalangin ng tapon, at hindi hinamak ang kanilang dalangin.
18Que cela soit écrit pour la génération future, Et que le peuple qui sera créé célèbre l'Eternel!
18Ito'y isusulat na ukol sa lahing susunod: at ang bayang lalalangin ay pupuri sa Panginoon.
19Car il regarde du lieu élevé de sa sainteté; Du haut des cieux l'Eternel regarde sur la terre,
19Sapagka't siya'y tumungo mula sa kaitaasan ng kaniyang santuario; tumingin ang Panginoon sa lupa mula sa langit;
20Pour écouter les gémissements des captifs, Pour délivrer ceux qui vont périr,
20Upang dinggin ang buntong hininga ng bilanggo: upang kalagan yaong nangaitakdang patayin;
21Afin qu'ils publient dans Sion le nom de l'Eternel, Et ses louanges dans Jérusalem,
21Upang maipahayag ng mga tao ang pangalan ng Panginoon sa Sion, at ang kaniyang kapurihan sa Jerusalem;
22Quand tous les peuples s'assembleront, Et tous les royaumes, pour servir l'Eternel.
22Nang ang mga bayan ay mapisan, at ang mga kaharian, upang maglingkod sa Panginoon.
23Il a brisé ma force dans la route, Il a abrégé mes jours.
23Kaniyang pinahina ang aking kalakasan sa daan; kaniyang pinaikli ang mga kaarawan ko.
24Je dis: Mon Dieu, ne m'enlève pas au milieu de mes jours, Toi, dont les années durent éternellement!
24Aking sinabi, Oh Dios ko, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking mga kaarawan; ang mga taon mo'y lampas sa mga sali't saling lahi.
25Tu as anciennement fondé la terre, Et les cieux sont l'ouvrage de tes mains.
25Nang una ay inilagay mo ang patibayan ng lupa; at ang mga langit ay gawa ng iyong mga kamay.
26Ils périront, mais tu subsisteras; Ils s'useront tous comme un vêtement; Tu les changeras comme un habit, et ils seront changés.
26Sila'y uuwi sa wala, nguni't ikaw ay mananatili: Oo, silang lahat ay maluluma na parang bihisan; parang isang kasuutan na iyong mga papalitan, at sila'y mga mapapalitan:
27Mais toi, tu restes le même, Et tes années ne finiront point.
27Nguni't ikaw rin, at ang mga taon mo'y hindi magkakawakas.
28Les fils de tes serviteurs habiteront leur pays, Et leur postérité s'affermira devant toi.
28Ang mga anak ng iyong mga lingkod ay mangamamalagi, at ang kanilang binhi ay matatatag sa harap mo.