1Von David. HERR, hadere mit meinen Haderern, streite mit denen, die wider mich streiten!
1 1 I Ddafydd.0 Ymryson, O ARGLWYDD, yn erbyn y rhai sy'n ymryson � mi, ymladd yn erbyn y rhai sy'n ymladd � mi.
2Ergreife Schild und Tartsche und erhebe dich, mir zu helfen!
2 Cydia mewn tarian a bwcled, a chyfod i'm cynorthwyo.
3Zücke den Speer und tritt meinen Verfolgern entgegen; sprich zu meiner Seele: Dein Heil bin ich!
3 Tyn allan y waywffon a'r bicell yn erbyn y rhai sy'n fy erlid; dywed wrthyf, "Myfi yw dy waredigaeth."
4Es müssen beschämt und zuschanden werden, die mir nach dem Leben trachten, es sollen zurückweichen und schamrot werden, die mein Unglück wollen.
4 Doed cywilydd a gwarth ar y rhai sy'n ceisio fy mywyd; bydded i'r rhai sy'n darparu drwg i mi droi yn eu holau mewn arswyd.
5Sie müssen werden wie Spreu vor dem Winde, und der Engel des HERRN vertreibe sie!
5 Byddant fel us o flaen gwynt, ac angel yr ARGLWYDD ar eu holau.
6Ihr Weg sei finster und glatt, und der Engel des HERRN verfolge sie!
6 Bydded eu ffordd yn dywyll a llithrig, ac angel yr ARGLWYDD yn eu hymlid.
7Denn sie haben mir ohne Ursache ihr Netz gestellt, ohne allen Grund meiner Seele eine Grube gegraben.
7 Oherwydd heb achos y maent wedi gosod rhwyd i mi, ac wedi cloddio pwll ar fy nghyfer.
8Möge ihn unversehens Unglück überfallen und das Netz, das er gestellt hat, ihn selber fangen, so daß er ins Verderben hineinfällt.
8 Doed distryw yn ddiarwybod arnynt, dalier hwy yn y rhwyd a osodwyd ganddynt, a bydded iddynt hwy eu hunain syrthio i'w distryw.
9Aber meine Seele soll sich freuen am HERRN und sich ergötzen an seinem Heil!
9 Ond llawenhaf fi yn yr ARGLWYDD, a gorfoleddu yn ei waredigaeth.
10Alle meine Gebeine sollen sagen: HERR, wer ist dir gleich, der du den Elenden errettest von dem, der ihm zu stark ist, und die Elenden und Armen von dem, der ihn beraubt?
10 Bydd fy holl esgyrn yn gweiddi, "Pwy, ARGLWYDD, sydd fel tydi, yn gwaredu'r tlawd rhag un cryfach nag ef, y tlawd a'r anghenus rhag un sy'n ei ysbeilio?"
11Es treten freche Zeugen auf, die mich über Dinge zur Rede stellen, wovon ich nichts weiß.
11 Fe gyfyd tystion maleisus i'm holi am bethau nas gwn.
12Sie vergelten Gutes mit Bösem, bringen Vereinsamung über mich!
12 Talant imi ddrwg am dda, a gwneud ymgais am fy mywyd.
13Ich aber bekleidete mich, als sie krank waren, mit einem Sack; ich beugte meine Seele mit Fasten und betete gesenkten Hauptes für sie;
13 A minnau, pan oeddent hwy yn glaf, oeddwn yn gwisgo sachliain, yn ymddarostwng mewn ympryd, yn plygu pen mewn gweddi,
14ich benahm mich, als wäre es mein Freund, mein Bruder, und ging trauernd gebeugt einher, wie einer, der um seine Mutter leidträgt.
14 fel pe dros gyfaill neu frawd imi; yn mynd o amgylch fel un yn galaru am ei fam, wedi fy narostwng ac mewn galar.
15Dennoch freuen sie sich über meinen Fall und rotten sich zusammen; Lästermäuler sammeln sich wider mich, ich weiß nicht warum; sie lästern und schweigen nicht.
15 Ond pan gwympais i, yr oeddent hwy yn llawen ac yn tyrru at ei gilydd i'm herbyn � poenydwyr nad oeddwn yn eu hadnabod yn fy enllibio heb arbed.
16Mit gottlosen Schmarotzern fletschen sie die Zähne über mich.
16 Pan gloffais i, yr oeddent yn fy ngwatwar, ac yn ysgyrnygu eu dannedd arnaf.
17O Herr, wie lange willst du zusehen? Befreie meine Seele von ihrem Gebrüll, meine einsame von den Löwen!
17 O Arglwydd, am ba hyd yr wyt am edrych? Gwared fi rhag eu dinistr, a'm hunig fywyd rhag anffyddwyr.
18Ich will dir danken in der großen Gemeinde, unter zahlreichem Volk will ich dich rühmen.
18 Yna, diolchaf i ti gerbron y gynulleidfa fawr, a'th foliannu gerbron tyrfa gref.
19Es sollen sich nicht über mich freuen, die mir unter falschem Vorwand feind sind; meine Hasser sollen vergeblich mit den Augen zwinkern;
19 Na fydded i'm gelynion twyllodrus lawenychu o'm hachos, nac i'r rhai sy'n fy nghas�u heb achos wincio �'u llygaid.
20denn sie reden nicht zum Frieden, sondern ersinnen Verleumdungen gegen die Stillen im Lande.
20 Oherwydd nid ydynt yn s�n am heddwch; ond yn erbyn rhai tawel y wlad y maent yn cynllwyn dichellion.
21Sie sperren ihr Maul weit über mich auf und rufen: «Ha, ha, unser Auge hat's gesehen!»
21 Y maent yn agor eu cegau yn f'erbyn ac yn dweud, "Aha, aha, yr ydym wedi gweld �'n llygaid!"
22Du hast es auch gesehen, o HERR; schweige nicht! Mein Herr, sei nicht ferne von mir!
22 Gwelaist tithau, ARGLWYDD; paid � thewi; fy Arglwydd, paid � phellhau oddi wrthyf.
23Wache auf und wehre dich für mein Recht, mein Gott, für meine Sache, o mein Herr!
23 Ymysgwyd a deffro i wneud barn � mi, i roi dedfryd ar fy achos, fy Nuw a'm Harglwydd.
24Richte mich nach deiner Gerechtigkeit, HERR, mein Gott, daß sie sich nicht freuen dürfen über mich,
24 Barna fi yn �l dy gyfiawnder, O ARGLWYDD, fy Nuw, ac na fydded iddynt lawenhau o'm hachos.
25daß sie nicht sagen können in ihren Herzen: «Ei, es geht ja ganz nach Wunsch; wir haben ihn vertilgt!»
25 Na fydded iddynt ddweud ynddynt eu hunain, "Aha, cawsom ein dymuniad!" Na fydded iddynt ddweud, "Yr ydym wedi ei lyncu."
26Es müssen sich schämen und erröten alle, die sich meines Unglücks freuen; in Scham und Schande müssen sich kleiden, die wider mich großtun.
26 Doed cywilydd, a gwaradwydd hefyd, ar y rhai sy'n llawenhau yn fy adfyd; bydded gwarth ac amarch yn gorchuddio y rhai sy'n ymddyrchafu yn f'erbyn.
27Aber jauchzen und fröhlich sein sollen alle, die meine Rechtfertigung wünschen; sie sollen immerdar sagen: Der HERR sei hochgelobt, der das Heil seines Knechtes will!
27 Bydded i'r rhai sy'n dymuno gweld fy nghyfiawnhau orfoleddu a llawenhau; bydded iddynt ddweud yn wastad, "Mawr yw yr ARGLWYDD sy'n dymuno llwyddiant ei was."
28Und meine Zunge soll dichten von deiner Gerechtigkeit, allezeit von deinem Ruhm!
28 Yna, bydd fy nhafod yn cyhoeddi dy gyfiawnder a'th foliant ar hyd y dydd.