¹Und Hiob antwortete und sprach:

¹ایوب جواب داد:

²Dergleichen habe ich oft gehört; ihr seid allzumal leidige Tröster.

²«من این سخنان را بسیار شنیده ام. تسلی شما مرا زیادتر عذاب می کند.

³Haben die geistreichen Worte ein Ende? Oder was reizt dich zu antworten?

³تا به کی به این حرفهای بیهودۀ تان ادامه می دهید؟ آیا شما باید همیشه حرف آخر را بزنید؟

⁴Auch ich könnte reden wie ihr, befände sich nur eure Seele an meiner Statt; da wollte ich Reden halten gegen euch und den Kopf schütteln über euch!

⁴اگر من بجای شما می بودم، من هم می توانستم همین حرفها را بزنم و بعنوان اعتراض سر خود را تکان می دادم.

⁵Ich wollte euch stärken mit meinem Munde und mit dem Trost meiner Lippen lindern euren Schmerz!

⁵شما را نصیحت می کردم و با سخنان گرم شما را تسلی می دادم.

⁶Wenn ich rede, so wird mein Schmerz nicht gelindert, unterlasse ich es aber, was geht mir dann ab?

⁶هر چیزیکه بگویم از درد و رنج من کاسته نمی شود و اگر خاموش هم باشم دردم را دوا نمی کند.

⁷Doch jetzt hat Er mich erschöpft. Du hast all meinen Hausstand verwüstet

⁷زیرا تو ای خدا، تو مرا از زندگی خسته ساختی و خانواده ام را از بین بردی.

⁸und hast mich zusammenschrumpfen lassen; zum Zeugen ist das geworden, und meine Magerkeit antwortet gegen mich.

⁸تو عرصه را بر من تنگ کردی و دشمن من شدی. آنقدر لاغر شده ام که از بدن من فقط پوست و استخوان باقی مانده است و مردم این را دلیل گناهان من می دانند.

⁹Sein Zorn hat mich zerrissen und verfolgt; er knirscht mit den Zähnen über mich, mein Feind blickt mich mit scharfem Auge an.

⁹با خشم خود گوشت بدنم را پاره کرده است، به نظر نفرت به من نگاه می کند و مرا دشمن خود می پندارد.

¹⁰Sie haben ihr Maul gegen mich aufgesperrt, unter Schimpfreden schlagen sie mich auf meine Backen, sie rüsten sich allesamt wider mich.

¹⁰مردم مرا مسخره می کنند و به دور من جمع شده به روی من سیلی می زنند.

¹¹Gott hat mich den Buben preisgegeben und den Händen der Gottlosen überliefert.

¹¹خدا مرا به دست مردم ظالم و شریر سپرده است.

¹²Sorglos war ich; da hat er mich überfallen, er hat mich beim Nacken ergriffen und zerschmettert und mich zu seiner Zielscheibe aufgestellt.

¹²من زندگی آرام و آسوده ای داشتم، اما خدا از گلوی من گرفت و تکه تکه ام کرد. حالا مرا هدف خود قرار داده است

¹³Seine Schützen haben mich umringt, er hat meine Nieren durchbohrt ohne Erbarmen und meine Galle auf die Erde ausgeschüttet.

¹³و تیرهای خود را از هر سو به سوی من حواله می کند، مرا مجروح می سازد و رحمی نشان نمی دهد.

¹⁴Er hat mir eine Wunde um die andere zugefügt, ist gegen mich angelaufen wie ein Held.

¹⁴او مانند یک جنگجو حمله می کند و پیهم به من زخم می زند.

¹⁵Ich habe einen Sack um meine Haut genäht und mein Horn in den Staub gesenkt.

¹⁵لباس ماتم پوشیده و در خاکِ خواری نشسته ام.

¹⁶Mein Angesicht ist gerötet vom Weinen, und auf meinen Augenlidern liegt Todesschatten

¹⁶از بس که گریه کرده ام چشمانم سرخ شده و دیدگانم را تاریکی فرا گرفته است.

¹⁷dafür, daß kein Unrecht an meinen Händen klebt und mein Gebet lauter ist!

¹⁷اما من شخص شریری نیستم و دعای من از صمیم قلب است.

¹⁸O Erde, decke mein Blut nicht zu, und mein Geschrei komme nicht zur Ruhe!

¹⁸ای زمین، حق مرا تلف مکن و نگذار که فریاد من بخاطر عدالت خاموش شود.

¹⁹Aber auch jetzt noch, siehe, ist mein Zeuge im Himmel und mein Verteidiger in der Höhe!

¹⁹شاهد من در آسمان است و از من شفاعت می کند.

²⁰Meine Freunde spotten meiner; aber mein Auge tränt zu Gott,

²⁰دوستان من مسخره ام می کنند، اما من سیل اشک را در حضور خدا جاری می سازم

²¹daß er dem Manne Recht schaffe vor Gott und entscheide zwischen dem Menschen und seinem Nächsten.

²¹و پیش او زاری می کنم که به عنوان یک دوست به من گوش بدهد و حرفهای مرا بشنود.زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.

²²Denn meine Jahre sind gezählt, und auf dem Pfad, den ich nun wandle, komme ich nicht mehr zurück.

²²زیرا به زودی می میرم و به جائی می روم که امید بازگشت از آن نیست.