1Worte des Königs Lemuel; die Lehre, die seine Mutter ihm gab:
1اینها سخنانی است که مادر لموئیل پادشاه به او تعلیم داد:
2Was soll ich dir raten, mein Sohn, du Sohn meines Leibes, du Sohn meiner Gelübde?
2ای پسر من، ای پسری که ترا با نذر و دعا بدنیا آورده ام.
3Opfere nicht den Weibern deine Kraft, noch deine Zeit denen, welche die Könige entnerven!
3نیروی جوانی ات را صرف زنان مکن، زیرا آن ها باعث نابودی پادشاهان شده اند.
4Es ziemt sich für Könige nicht, Lemuel, es ziemt sich für Könige nicht, Wein zu trinken, noch für Fürsten der Hang zu berauschendem Getränk!
4ای لموئیل، به پادشاهان نمی زیبد که شراب بنوشند و نه شهزادگان را که خواهان مسکرات باشند.
5Sie könnten über dem Trinken das Gesetz vergessen und ein falsches Urteil fällen all dem unglücklichen Volk.
5مبادا بنوشند و قوانین را فراموش کنند و نتوانند به داد مظلومان برسند.
6Gebt starkes Getränk denen, die untergehen, und Wein den betrübten Seelen!
6مسکرات را به کسانی بده که در انتظار مرگ هستند و شراب را به کام کسانی بریز که در بدبختی و تلخکامی بسر می برند،
7So können sie über dem Trinken ihre Armut vergessen und brauchen nicht mehr an ihr Leid zu denken.
7تا بنوشند و بیچارگی خود را فراموش کنند و مشقت خویش را دیگر بیاد نیاورند.
8Tue deinen Mund auf für den Stummen, für das Recht aller Verlassenen!
8دهان بگشا و از حق کسانی که بی زبان و بیچاره هستند، دفاع کن.
9Tue deinen Mund auf, richte recht und verteidige den Elenden und Armen!
9دهان خود را باز کن و با عدالت داوری کن و به کمک مردم فقیر و مسکین بشتاب.
10Ein wackeres Weib (wer findet es?) ist weit mehr wert als köstliche Perlen!
10یک زن صالحه و لایق را چه کسی می تواند پیدا کند؟ ارزش او از جواهرات هم زیادتر است.
11Auf sie verläßt sich ihres Mannes Herz, und an Gewinn mangelt es ihm nicht.
11او مورد اعتماد شوهر خود می باشد و نمی گذارد که شوهرش به چیزی محتاج شود.
12Sie erweist ihm Gutes und nichts Böses ihr ganzes Leben lang.
12در سراسر عمر به شوهر خود خوبی می کند نه بدی.
13Sie zieht Wolle und Flachs und verarbeitet es mit willigen Händen.
13پشم و کتان را می گیرد و با دستهای خود آن ها را می ریسد.
14Wie die Handelsschiffe bringt sie ihr Brot aus der Ferne herbei.
14او برای تهیۀ خوراک مانند کشتیهای تاجران به راههای دور می رود.
15Bevor der Morgen graut, ist sie schon auf und gibt Speise heraus für ihr Haus und befiehlt ihren Mägden.
15پیش از آنکه هوا روشن شود از خواب بر می خیزد و برای خانوادۀ خود خوراک آماده می کند و هدایات لازم را به کنیزان خود می دهد.
16Sie trachtet nach einem Acker und erwirbt ihn auch; mit dem Ertrag ihrer Hände pflanzt sie einen Weinberg an.
16مزرعه ای را انتخاب می کند و در بارۀ آن فکر کرده، آن را می خرد و با دسترنج خود تاکستانی آباد می کند.
17Sie gürtet ihre Lenden mit Kraft und stählt ihre Arme.
17او نیرومند و پُرکار است.
18Sie sieht, daß ihre Arbeit gedeiht; ihr Licht geht auch des Nachts nicht aus.
18ارزش چیزهایی را که درست می کند، می داند و شبها تا ناوقت کار می کند.
19Sie greift nach dem Spinnrocken, und ihre Hände fassen die Spindel.
19با دستهای خود نخ می ریسد و پارچه می بافد.
20Sie tut ihre Hand dem Unglücklichen auf und reicht ihre Hände dem Armen.
20از روی سخاوت به مردم فقیر کمک می کند.
21Vor dem Schnee ist ihr nicht bange für ihr Haus, denn ihr ganzes Haus ist in Scharlach gekleidet.
21از برف و سرما نمی ترسد، زیرا برای اهل خانۀ خود لباس گرم دوخته است.
22Sie macht sich selbst Decken; Linnen und Purpur ist ihr Gewand.
22برای خود نیز لباسهای زیبا از پارچه های کتان ارغوانی می دوزد.
23Ihr Mann ist wohlbekannt in den Toren, wenn er unter den Ältesten des Landes sitzt.
23شوهرش از مردان با رسوخ و محترم شهر است.
24Sie macht Hemden und verkauft sie und liefert dem Händler Gürtel.
24او لباس و کمربند تهیه می کند و به تاجران می فروشد.
25Kraft und Würde ist ihr Gewand, und sie lacht des künftigen Tages.
25او زنی است قوی و باوقار و از آینده بیم ندارد.
26Ihren Mund öffnet sie mit Weisheit, und freundliche Unterweisung ist auf ihrer Zunge.
26دهان خود را با حکمت باز می کند و تعلیم محبت آمیز بر زبان وی است.
27Sie behält ihre Haushaltung im Auge und ißt nie das Brot der Faulheit.
27او تنبلی نمی کند و احتیاجات خانوادۀ خود را فراهم می نماید.
28Ihre Söhne wachsen heran und preisen sie glücklich; ihr Mann rühmt sie ebenfalls:
28فرزندانش از او خوش و راضی هستند و شوهرش او را می ستاید و می گوید:
29«Viele Töchter sind wackere Frauen geworden; aber du übertriffst sie alle!»
29«تو بر همه زنان خوب و صالح برتری داری.»
30Anmut besticht und Schönheit vergeht; ein Weib, das den HERRN fürchtet, soll man loben.
30جمال و زیبائی، فریبنده و ناپایدار است، اما زنی که از خداوند می ترسد، قابل ستایش است.پاداش کارهایش را به او بدهید و همگی باید او را تمجید کنند.
31Gebt ihr von den Früchten ihres Wirkens, und ihre Werke werden sie loben in den Toren!
31پاداش کارهایش را به او بدهید و همگی باید او را تمجید کنند.