1Ein Wallfahrtslied. Von David. Ich freue mich an denen, die zu mir sagen: Lasset uns zum Hause des HERRN gehen!
1هنگامیکه به من می گفتند: «بیا که به خانۀ خداوند برویم.» بسیار خوشحال می شدم.
2Unsre Füße stehen in deinen Toren, Jerusalem!
2حالا در اینجا در بین دروازه های تو ای اورشلیم، ایستاده ایم!
3Jerusalem, du bist gebaut als eine Stadt, die fest in sich geschlossen ist,
3ای اورشلیم تو مثل شهری که تماماً با هم پیوسته باشد بنا شده ای.
4wohin die Stämme hinaufziehen, die Stämme des HERRN (ein Zeugnis für Israel), zu preisen den Namen des HERRN!
4قبایل در آنجا می آیند یعنی قبایل خداوند تا مطابق امر به اسرائیل، نام خداوند را ستایش کنند.
5Denn dort sind Stühle gesetzt zum Gericht, die Stühle des Hauses David.
5زیرا که در آنجا تخت داوری برپا شده است، یعنی تخت خاندان داود.
6Bittet für den Frieden Jerusalems! Es gehe wohl denen, die dich lieben!
6برای سلامتی اورشلیم دعا کنید. خجسته باد آنانی که تو را دوست دارند.
7Friede sei in deinen Mauern und Glück in deinen Palästen!
7سلامتی در دربارهای تو باشد و آسایش در قصرهای تو.
8Um meiner Brüder und Freunde willen sage ich: Friede sei in dir!
8بخاطر برادران و دوستانم، می گویم که سلامتی بر تو باد.بخاطر خانۀ خداوند، خدای ما، سعادت تو را خواهانم.
9Um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich dein Bestes suchen!
9بخاطر خانۀ خداوند، خدای ما، سعادت تو را خواهانم.