1Ein Wallfahrtslied. Gedenke, o HERR, dem David alle seine Mühen,
1ای خداوند، سختی ها و خواری های را که داود متحمل شد بیاد آور.
2daß er dem HERRN schwur und dem Mächtigen Jakobs gelobte:
2چگونه برای خداوند قسم خورد و به خدای یعقوب وعده نمود
3Ich will nicht in das Zelt meines Hauses gehen, noch auf das Lager meines Bettes steigen,
3که به خانۀ خود داخل نمی شوم و در بستر خود آرام نمی گیرم،
4ich will meinen Augen keinen Schlaf und meinen Augenlidern keinen Schlummer gönnen,
4خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی را به مژگان خویش،
5bis ich eine Stätte gefunden habe für den HERRN, eine Wohnung für den Mächtigen Jakobs!
5تا مکانی برای خداوند پیدا کنم و مسکنی برای خدای یعقوب.
6Siehe, wir hörten, sie sei zu Ephrata; wir haben sie gefunden im Gefilde von Jear!
6اینک ذکر آنرا در افراته شنیدیم و آن را در صحرای یعاریم یافتیم.
7Wir wollen kommen zu seiner Wohnung, wir wollen anbeten beim Schemel seiner Füße!
7به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش کنیم.
8HERR, mache dich auf zu deiner Ruhestatt, du und die Lade deiner Macht!
8ای خداوند به عبادتگاه خود بیا، تو و صندوق پیمان، که مظهر قدرت توست.
9Deine Priester sollen sich in Gerechtigkeit kleiden, und deine Frommen sollen jubeln.
9کاهنانت به عدالت ملبس شوند و مقدسانت خوشی نمایند.
10Um Davids, deines Knechtes willen weise nicht ab das Angesicht deines Gesalbten!
10به خاطر بندۀ خود داود، روی خود را از مسح شدۀ خود برمگردان.
11Der HERR hat David in Wahrheit geschworen, davon wird er nicht abgehen: «Von der Frucht deines Leibes will ich setzen auf deinen Thron!
11خداوند برای داود به راستی وعده کرد و از آن بر نخواهد گشت که «از نسل تو بر تخت تو خواهم گذاشت
12Werden deine Söhne meinen Bund bewahren und meine Zeugnisse, die ich sie lehren will, so sollen auch ihre Söhne für immer sitzen auf deinem Thron!»
12و اگر پسران تو عهد مرا و شهاداتی را که به ایشان می آموزم نگاه دارند، آنگاه پسران ایشان نیز بر تخت تو برای همیشه خواهند نشست.»
13Denn der HERR hat Zion erwählt und sie zu seiner Wohnung begehrt:
13خداوند سهیون را برگزیده و آنرا برای سکونت خویش شایسته دانست. او فرمود:
14«Dies ist für immer meine Ruhestatt, hier will ich wohnen; denn so habe ich es begehrt.
14«اینست عبادتگاه من تا ابدالآباد. اینجا ساکن می باشم و اینچنین اراده نموده ام.
15Ihre Nahrung will ich reichlich segnen, ihre Armen sättigen mit Brot.
15آذوقۀ آن را برکت می دهم و فقیرانش را به نان سیر می کنم،
16Ihre Priester will ich mit Heil bekleiden, und ihre Frommen sollen jubeln.
16و کاهنانش را به نجات ملبس می سازم و مقدسانش با خوشی سرود می خوانند.
17Dort will ich dem David ein Horn hervorsprossen lassen, eine Leuchte zurichten meinem Gesalbten.
17در آنجا شاخ افتخار داود را می رویانم و چراغی برای مسح شدۀ خود آماده می کنم.دشمنان او را به خجالت ملبس می سازم و تاج داود بر سر او درخشان باقی می ماند.»
18Seine Feinde will ich mit Schande bekleiden; aber auf ihm soll seine Krone glänzen!»
18دشمنان او را به خجالت ملبس می سازم و تاج داود بر سر او درخشان باقی می ماند.»