1Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. HERR, du hast mich erforscht und kennst mich!
1ای خداوند، تو مرا آزموده ای و می شناسی.
2Ich sitze oder stehe, so weißt du es; du merkst meine Gedanken von ferne.
2تو نشستن و برخاستن مرا می دانی و فکرهای مرا از دور فهمیده ای.
3Du beobachtest mich, ob ich gehe oder liege, und bist vertraut mit allen meinen Wegen;
3راه و خوابگاه مرا تفتیش کرده ای و همۀ طریق های مرا می دانی.
4ja es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht völlig wüßtest!
4زیرا که سخنی بر زبان من نیست، جزء اینکه تو ای خداوند آنرا تماماً دانسته ای.
5Von hinten und von vorn hast du mich eingeschlossen und deine Hand auf mich gelegt.
5از هر طرف مرا احاطه کرده ای و با قدرت خود حفظم می کنی.
6Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch, als daß ich sie fassen könnte!
6اینگونه معرفت برایم بسیار عجیب است و بلندتر از توان درک من.
7Wo soll ich hingehen vor deinem Geist, wo soll ich hinfliehen vor deinem Angesicht?
7از روح تو کجا بروم؟ و از حضور تو کجا بگریزم؟
8Führe ich zum Himmel, so bist du da; bettete ich mir im Totenreich, siehe, so bist du auch da!
8اگر به آسمان صعود کنم، تو آنجا هستی! و اگر در دنیای مُردگان بستر بگسترانم اینک تو آنجا هستی!
9Nähme ich Flügel der Morgenröte und bliebe am äußersten Meer,
9اگر بسوی طلوع آفتاب پرواز کنم و یا اگر در غرب ترین نقطۀ بحر ساکن شوم،
10so würde auch daselbst deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten!
10در آنجا نیز دست تو مرا رهبری نموده و دست راست تو مرا خواهد گرفت.
11Spräche ich: «Finsternis möge mich überfallen und das Licht zur Nacht werden um mich her!»,
11اگر بگویم: «تاریکی مرا بپوشاند و روشنایی گرداگرد من شب شود.»
12so ist auch die Finsternis nicht finster für dich, und die Nacht leuchtet wie der Tag; Finsternis ist wie das Licht.
12بازهم تاریکی نزد تو تاریک نیست و شب مثل روز روشن و تاریکی مانند روشنایی است.
13Denn du hast meine Nieren geschaffen, du wobest mich in meiner Mutter Schoß.
13زیرا که تو آفریدگار دل و وجود من هستی؛ مرا در رَحِم مادرم نقش بستی.
14Ich danke dir, daß du mich wunderbar gemacht hast; wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl!
14تو را می ستایم زیرا که بطور مهیب و عجیب ساخته شده ام. کارهای تو شگفت انگیز است و جان من این را خوب می داند.
15Mein Gebein war dir nicht verhohlen, da ich im Verborgenen gemacht ward, gewirkt tief unten auf Erden.
15استخوانهایم از تو پنهان نبود وقتی که در نهان ساخته می شدم و در آغوش زمین نقشبندی می گشتم.
16Deine Augen sahen mich, als ich noch unentwickelt war, und es waren alle Tage in dein Buch geschrieben, die noch werden sollten, als derselben noch keiner war.
16چشمان تو جنین مرا دیده است و پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همۀ آن ها را در کتاب خود ثبت کرده بودی.
17Und wie teuer sind mir, o Gott, deine Gedanken! Wie groß ist ihre Summe!
17ای خدا، فکرهای تو نزد من چقدر گرامی است و همگی آن ها چه عظیم است!
18Wollte ich sie zählen, so würde ihrer mehr sein als der Sand. Wenn ich erwache, so bin ich noch bei dir!
18اگر آن ها را بشمارم، از ریگ زیاده است. وقتی که بیدار می شوم هنوز نزد تو حاضر هستم.
19Ach Gott, daß du den Gottlosen tötetest und die Blutgierigen von mir weichen müßten!
19یقیناً ای خدا شریران را خواهی کشت، پس ای مردمان خون ریز از من دور شوید.
20Denn sie empören sich arglistig wider dich; deine Feinde erheben ihre Hand zur Lüge.
20آن ها دربارۀ تو حرفهای پلید می زنند و دشمنانت نام تو را بیهوده بر زبان می آورند.
21Sollte ich nicht hassen, die dich, HERR, hassen, und keinen Abscheu empfinden vor deinen Widersachern?
21ای خداوند آیا نفرت نمی دارم از آنانی که تو را نفرت می دارند، و آیا مخالفان تو را ناپسند نمی شمارم؟
22Ich hasse sie mit vollkommenem Haß, sie sind mir zu Feinden geworden.
22ایشان را به نفرت تام نفرت می دارم. ایشان را دشمنان خویشتن می شمارم.
23Erforsche mich, o Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich es meine;
23ای خدا، مرا امتحان کن و دل مرا بشناس. مرا بیازما و فکرهای مرا بدان،و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.
24und siehe, ob ich auf bösem Wege bin, und leite mich auf ewigem Wege!
24و ببین که آیا در من راه فساد است! و مرا به طریق جاودانی هدایت فرما.