1Ein Psalm Asaphs: Der HERR, der starke Gott, hat geredet und ruft der Welt zu vom Aufgang der Sonne bis zu ihrem Niedergang.
1خدا، خداوند خدا سخن می گوید و همۀ مردم روی زمین را، از شرق تا غرب، فرا می خواند.
2Aus Zion, der Schönheit Vollendung, bricht Gottes Glanz hervor.
2خدا در جلال خود از سهیون که کمال زیبایی است ظاهر شده است.
3Unser Gott kommt und schweigt nicht; verzehrendes Feuer ist vor ihm, und es stürmt gewaltig um ihn her.
3خدای ما می آید و سکوت نخواهد نمود. آتش سوزنده پیش روی او و طوفانِ شدید گرداگرد او می باشد.
4Er ruft den Himmel droben und die Erde zum Gericht seines Volkes herbei.
4او آسمان ها را از بالا و زمین را فرا می خواند تا قوم برگزیدۀ خود را داوری کند.
5Versammelt mir meine Frommen, die einen Bund mit mir gemacht haben über dem Opfer.
5او می فرماید: «مقدسانِ مرا جمع کنید، که عهد را با من به قربانی بسته اند.»
6Da verkündigten die Himmel seine Gerechtigkeit, daß Gott selbst Richter ist. (Pause.)
6آسمان ها از انصاف او خبر می دهند، زیرا خدا خود داور است.
7Höre, mein Volk, so will ich reden; Israel, ich lege gegen dich Zeugnis ab: Ich, Gott, bin dein Gott.
7«ای قوم برگزیدۀ من بشنو! و ای اسرائیل تا برایت شهادت دهم که خدا، خدای تو من هستم.
8Deiner Opfer halben will ich dich nicht strafen, sind doch deine Brandopfer stets vor mir.
8در مورد قربانی هایت تو را سرزنش نمی کنم و قربانی های سوختنی تو همواره در نظر من است.
9Ich will keinen Farren aus deinem Hause nehmen, noch Böcke aus deinen Ställen!
9گاوی از خانۀ تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو،
10Denn mein sind alle Tiere des Waldes, das Vieh auf den Bergen zu Tausenden.
10زیرا که تمامی حیوانات جنگل و رمه هائی که بر هزاران کوه می باشند، به من تعلق دارند.
11Ich kenne alle Vögel auf den Bergen, und was sich auf dem Felde regt, ist mir bekannt.
11همه پرندگان کوهها را می شناسم و جانوران صحرا متعلق به من هستند.
12Wenn mich hungerte, so würde ich es dir nicht sagen; denn mein ist der Erdkreis und was ihn erfüllt.
12اگر گرسنه هم می بودم به تو نمی گفتم، زیرا که جهان و هرچه که در آن است متعلق به من است.
13Soll ich Ochsenfleisch essen oder Bocksblut trinken?
13مگر من گوشت گاوها را می خورم و یا خون بزها را می نوشم؟
14Opfere Gott Dank und bezahle dem Höchsten deine Gelübde;
14قربانی واقعی تو، شکر و سپاس به خداست. به وعده های که به قادر مطلق داده ای وفا کن.
15und rufe mich an am Tage der Not, so will ich dich erretten, und du sollst mich ehren!
15در روز تنگی مرا بخوان تا ترا نجات دهم و تو مرا ستایش کنی.»
16Aber zum Gottlosen spricht Gott: Was zählst du meine Satzungen her und nimmst meinen Bund in deinen Mund,
16اما خدا به شریر می فرماید: «ترا چه کار است که فرایض مرا بیان کنی و عهد مرا به زبان خود بیاوری؟
17so du doch Zucht hassest und wirfst meine Worte hinter dich?
17چونکه تو از تأدیب نفرت داشته ای و کلام مرا پشت سر خود انداخته ای.
18Wenn du einen Dieb siehst, so befreundest du dich mit ihm und hast Gemeinschaft mit Ehebrechern;
18وقتی دزد را می بینی با او همراهی می کنی و با زناکاران همنشین هستی.
19deinen Mund lässest du Böses reden, und deine Zunge flicht Betrug;
19دهان خود را به شرارت باز می کنی و زبان تو حیله را اختراع می کند.
20du sitzest und redest wider deinen Bruder, deiner Mutter Sohn verleumdest du!
20آماده هستی تا به ضد برادر خود سخن گویی و دربارۀ پسر مادر خویش غیبت کنی.
21Das hast du getan, und ich habe geschwiegen; da meintest du, ich sei gleich wie du; aber ich will dich strafen und es dir vor Augen stellen!
21این را کردی و من چیزی نگفتم. پس گمان کردی که من هم مثل تو هستم. لیکن ترا سرزنش می کنم و این را به ترتیب پیش نظر تو می نهم.
22Merket doch das, die ihr Gottes vergesset, daß ich nicht hinwegraffe und kein Erretter da sei!
22ای کسانی که خدا را فراموش کرده اید، در این تفکر کنید! مبادا شما را بدرم و نجات دهنده ای نباشد.هر که قربانی سپاسگزاری را بگذراند مرا احترام می نماید، و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات را از طرف خدا می بیند.»
23Wer Dank opfert, der ehrt mich, und wer den Weg bahnt, dem zeige ich Gottes Heil!
23هر که قربانی سپاسگزاری را بگذراند مرا احترام می نماید، و آنکه طریق خود را راست سازد، نجات را از طرف خدا می بیند.»