1Gott der Rache, o HERR, du Gott der Rache, brich hervor!
1ای خداوند، خدای انتقام گیرنده، ای خدای انتقام گیرنده، در جلال و شکوه خود ظاهر شو!
2Erhebe dich, du Richter der Erde, gib den Stolzen ihren Lohn!
2ای داور جهان برخیز و مردمان مغرور را به سزای اعمال شان برسان.
3Wie lange sollen die Gottlosen, o HERR, wie lange sollen die Gottlosen frohlocken?
3تا به کی شریران، ای خداوند، تا به کی شریران شادمان باشند؟
4Sie halten viele und freche Reden; stolz überheben sich alle Übeltäter.
4آن ها پُرگویی کرده، سخنان ستم آمیز می گویند و همۀ بدکاران لاف می زنند.
5Sie knebeln dein Volk, o HERR, und unterdrücken dein Erbteil.
5ای خداوند، آن ها قوم برگزیدۀ تو را کوبیده و میراث تو را خوار می شمارند.
6Sie erwürgen Witwen und Fremdlinge und ermorden Waisen;
6بیوه زنان و یتیمان را می کشند و بیگانگانی را که در این سرزمین زندگی می کنند، بقتل می رسانند.
7und dann sagen sie: «Der HERR sieht es nicht, und der Gott Jakobs achtet es nicht!»
7آن ها می گویند: «خداوند نمی بیند؛ خدای یعقوب متوجه نمی شود.»
8Nehmt doch Verstand an, ihr Unvernünftigen unter dem Volk, ihr Toren, wann wollt ihr klug werden?
8ای احمقان قوم بفهمید! ای مردم نادان چه وقت هوشیار می شوید؟
9Der das Ohr gepflanzt hat, sollte der nicht hören? Der das Auge gebildet hat, sollte der nicht sehen?
9او که گوش را ساخته است، آیا خودش نمی شنود؟ او که چشم را آفرید، آیا خودش نمی بیند؟
10Der die Nationen züchtigt, sollte der nicht strafen, er, der die Menschen Erkenntnis lehrt?
10او که ملتها را تنبیه می کند و معرفت را به انسان می آموزد، آیا شما را سرزنش نخواهد کرد؟
11Der HERR kennt die Anschläge der Menschen, weiß, daß sie vergeblich sind.
11خداوند فکرهای انسان را می داند که کاملاً پوچ و بیهوده است.
12Wohl dem Mann, den du, HERR, züchtigst und den du aus deinem Gesetze belehrst,
12ای خداوند، خوشا به حال کسی که او را تأدیب می کنی و به او احکام خود را می آموزی.
13ihm Ruhe zu geben vor den Tagen des Unglücks, bis dem Gottlosen die Grube gegraben wird.
13تا او را در روزهای مصیبت آسودگی بخشی، در آن هنگامیکه شریران به جزای اعمال شان می رسند.
14Denn der HERR wird sein Volk nicht verstoßen und sein Erbteil nicht verlassen;
14خداوند قوم برگزیدۀ خود را رد نخواهد کرد و میراث خویش را ترک نخواهد نمود.
15denn zur Gerechtigkeit kehrt das Gericht zurück, und alle aufrichtigen Herzen werden ihm folgen!
15بار دیگر داوری مطابق عدل و انصاف اجراء خواهد شد و همۀ عادلان از آن پشتیبانی خواهند نمود.
16Wer steht mir bei wider die Bösen, wer tritt für mich ein wider die Übeltäter?
16کیست که در مقابل اشخاص شریر از من دفاع کند و کیست که با من بر ضد بدکاران مقابله کند؟
17Wäre der HERR nicht meine Hilfe, wie bald würde meine Seele in der Totenstille wohnen!
17اگر خداوند مددگار نمی بود، جان من بزودی رهسپار دیار خاموشی می شد.
18Sooft ich aber auch sprach: «Mein Fuß ist wankend geworden», hat deine Gnade, o HERR, mich gestützt.
18وقتی گفتم پایم لغزش می خورد، آنگاه رحمت تو ای خداوند مرا استوار ساخت.
19Bei den vielen Sorgen in meinem Herzen erquickten deine Tröstungen meine Seele.
19در کثرت اندیشه های دل من، تسلی های تو جانم را آسایش بخشید.
20Sollte mit dir Gemeinschaft haben der Thron des Verderbens, der Unheil schafft; durch Gesetz?
20آیا مسند داورانِ فاسد می تواند به تو وابستگی داشته باشد، که در نام قانون بی عدالتی را اختراع می کند؟
21Sie greifen die Seele des Gerechten an und verdammen unschuldiges Blut.
21بر جان شخص عادل دسیسه می سازند و بر خون بی گناه فتوی می دهند.
22Aber der HERR ward mir zur festen Burg, zum Felsen, wo ich Zuflucht fand.
22لیکن خداوند پناهگاه من و خدایم صخرۀ نجات من است.گناه ایشان را بر خودشان بر خواهد گردانید و آن ها را به سبب شرارت شان از بین خواهد برد. خداوند، خدای ما آن ها را بکلی نابود خواهد ساخت.
23Und er ließ ihr Unrecht auf sie selber fallen, und er wird sie durch ihre eigene Bosheit vertilgen; der HERR, unser Gott, wird sie vertilgen.
23گناه ایشان را بر خودشان بر خواهد گردانید و آن ها را به سبب شرارت شان از بین خواهد برد. خداوند، خدای ما آن ها را بکلی نابود خواهد ساخت.