1Und David redete zu dem HERRN die Worte dieses Liedes, am Tage, als der HERR ihn aus der Hand aller seiner Feinde und aus der Hand Sauls errettet hatte.
1¶ I korerotia e Rawiri ki a Ihowa nga kupu o tenei waiata i te ra i whakaorangia ai ia e Ihowa i te ringa o ona hoariri katoa, i te ringa ano o Haora:
2Er sprach: Der HERR ist meine Felsenkluft, meine Burg und meine Zuflucht;
2¶ I mea ia, Ko Ihowa toku teko, toku pourewa, ko toku kaiwhakaora hoki ia, ae ra ko toku;
3mein Gott ist mein Fels, darin ich mich berge, mein Schild und das Horn meines Heils, meine Festung und meine Zuflucht, mein Erretter, der mich von Gewalttat befreit.
3Ko te Atua toku kamaka, ka whakawhirinaki ahau ki a ia; ko toku whakangungu rakau, ko te haona o toku whakaoranga, ko toku pa tiketike, ko toku rerenga atu; e toku kaiwhakaora, whakaorangia ana ahau e koe i te tutu.
4Den HERRN, den Hochgelobten, rief ich an und wurde von meinen Feinden errettet.
4Ka karanga ahau ki a Ihowa e tika nei kia whakamoemititia: a ka whakaorangia ahau i oku hoariri.
5Todeswehen umfingen mich, Bäche Belials schreckten mich;
5I karapotia ahau e nga ngaru o te mate, i whakawehia ahau e nga waipuke o te kino.
6Stricke der Unterwelt umschlangen mich, Todesschlingen kamen mir entgegen.
6I roritia ahau e nga taura a te reinga: potaea ana ahau e nga mahanga a te mate.
7In meiner Angst rief ich den HERRN an und schrie zu meinem Gott; er hörte in seinem Tempel meine Stimme, mein Schreien kam vor ihn zu seinen Ohren.
7I karanga ahau ki a Ihowa i toku paweratanga, ae ra, i karanga ahau ki toku Atua: a i whakarongo ia ki toku reo i roto i tona temepara, i tae hoki taku hamama ki ona taringa.
8Die Erde bebte und erzitterte, die Grundfesten des Himmels wurden erschüttert und bebten, weil er zornig war.
8Na ka ngaueue te whenua, ka ru; wiri ana nga putake o nga rangi, ngaueue ana, no te mea e riri ana ia.
9Rauch stieg auf von seiner Nase und verzehrendes Feuer aus seinem Mund, Feuerglut brannte daraus hervor.
9I kake he paowa i ona pongaponga, a ka kai te kapura o roto o tona mangai: ngiha ana nga waro.
10Er neigte den Himmel und fuhr herab, und Dunkel war unter seinen Füßen;
10I whakapingoretia e ia nga rangi, a ka heke iho: a i raro te pouri kerekere i ona waewae.
11er fuhr auf dem Cherub und flog daher, er schwebte auf den Fittichen des Windes.
11Na ka eke ia ki te kerupa, a rere ana: ina, i kitea ia i runga i nga parirau o te hau.
12Er machte Finsternis um sich her zu seinem Gezelt, dunkle Wasser, dichte Wolken.
12I meinga ano e ia te pouri hei teneti a tawhio noa, nga wai pouri, nga kapua matotoru o te rangi.
13Vom Glanz vor ihm brannte Feuerglut;
13Ngiha ana nga waro i te wherikotanga o tona aroaro.
14und der HERR donnerte vom Himmel, der Höchste ließ seine Stimme erschallen;
14Papa ana te whatitiri a Ihowa i nga rangi; puaki ana te reo o te Runga Rawa.
15er schoß seine Pfeile und zerstreute sie, schleuderte Blitze und schreckte sie.
15Kokiritia mai ana e ia nga pere, a marara ana ratou; he uira, a ka whati ratou.
16Da sah man die Betten des Meeres, und die Gründe des Erdbodens wurden aufgedeckt von des HERRN Schelten, von dem Schnauben seines grimmigen Zorns!
16Na ka kitea nga takere o te moana, ka takoto kau nga putake o te ao i te whakatupehupehunga a Ihowa, i te whenunga o te manawa o ona pongaponga.
17Er langte herab aus der Höhe und ergriff mich, er zog mich aus großen Wassern;
17I tono karere mai ia i runga, ka mau ki ahau; kumea ake ahau e ia i roto i nga wai maha.
18er rettete mich von meinem mächtigen Feind und von meinen Hassern; denn sie waren mir zu stark;
18Nana ahau i whakaora i toku hoariri kaha, i te hunga e kino ana ki ahau: he kaha rawa hoki ratou i ahau.
19sie hatten mich überfallen zur Zeit meines Unglücks; aber der HERR ward mir zur Stütze
19Huakina tatatia ana ahau e ratou i te ra o toku matenga: ko Ihowa ia toku whakawhirinakitanga.
20und führte mich heraus in die Weite, er befreite mich; denn er hatte Wohlgefallen an mir.
20A whakaputaina ana ahau e ia ki te wahi whanui: i whakaorangia ahau e ia, no te mea i whakaahuareka ia ki ahau.
21Der HERR vergalt mir nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände lohnte er mir;
21Rite tonu ki taku mahi tika ta Ihowa utu ki ahau; rite tonu ki te ma o oku ringa tana i whakahoki mai ai ki ahau.
22denn ich habe die Wege des HERRN bewahrt und bin nicht abgefallen von meinem Gott,
22I pupuri hoki ahau i nga ara a Ihowa; a kihai i he, i whakarere i toku Atua.
23sondern ich hatte alle seine Rechte vor mir und stieß seine Satzungen nicht von mir,
23Kei mua tonu hoki i ahau ana whakaritenga katoa; a, ko ana tikanga, kihai era i matara atu i ahau.
24und ich hielt es ganz mit ihm und hütete mich vor meiner Sünde.
24I tu tika ano ahau ki tona aroaro: i tiaki ano i ahau kei kino.
25Darum vergalt mir der HERR nach meiner Gerechtigkeit, nach der Reinheit meiner Hände vor seinen Augen.
25No reira i homai ai e Ihowa he utu ki ahau, rite tonu ki toku tika; rite tonu ki toku ma ki tana titiro.
26Gegen den Frommen erzeigst du dich fromm, gegen den Redlichen redlich,
26He tangata atawhai, ka atawhai ano koe; he tangata tika, ka tika ano koe.
27gegen den Reinen erzeigst du dich rein, aber den Hinterlistigen überlistest du.
27He tangata ma, ka ma ano koe; he tangata whakakeke, he whakakeke hoki tau mahi.
28Denn du rettest alles elende Volk, aber du erniedrigst die Augen aller Stolzen.
28E whakaorangia hoki e koe te iwi e tukinotia ana: kei runga ia ou kanohi i te hunga whakakake, kia whakahokia iho ratou e koe ki raro.
29Denn du, HERR, bist meine Leuchte; der HERR macht meine Finsternis licht;
29Ko koe hoki toku rama, e Ihowa: ma Ihowa e whakamarama toku pouri.
30denn mit dir kann ich Kriegsvolk zerschmeißen und mit meinem Gott über die Mauern springen.
30Nau hoki ahau i rere ai ki runga ki te ropu: na toku Atua ka peke ahau i te taiepa.
31Dieser Gott! Sein Weg ist vollkommen, die Rede des HERRN ist geläutert; er ist ein Schild allen, die ihm vertrauen.
31Tena ko te Atua, tika tonu tona ara; he parakore te kupu a Ihowa; he whakangungu rakau ia ki te hunga katoa e whakawhirinaki ana ki a ia.
32Denn wer ist Gott, außer dem HERRN, und wer ist ein Fels, außer unserm Gott?
32Ko wai oti te Atua, ki te kahore a Ihowa? Ko wai hoki te kamaka, ki te kahore to tatou Atua?
33Gott umgürtet mich mit Kraft und macht meinen Weg unsträflich,
33Ko te Atua toku pa kaha: ko ia hei arahi i te hunga tika i tona ara.
34er macht meine Füße den Hirschen gleich und stellt mich auf meine Höhen;
34Ko ia nei hei mea i oku waewae kia rite ki o te hata: mana hoki ahau e whakatu ki runga ki oku wahi tiketike.
35er lehrt meine Hände streiten und meine Arme den ehernen Bogen spannen;
35Ko ia hei whakaako i oku ringa ki te whawhai; hei mea i oku ringa kia whakapiko i te kopere parahi.
36du gabst mir den Schild deines Heils, und deine Herablassung machte mich groß;
36Kua homai hoki e koe ki ahau te whakangungu rakau o tau whakaoranga; whakanuia ana ahau e tou whakaaro mahaki.
37du machtest mir Raum zum Gehen, daß meine Knöchel nicht wankten.
37I whakanuia e koe oku takahanga i raro i ahau, te paheke oku waewae.
38Ich jagte meinen Feinden nach und vertilgte sie und kehrte nicht um, bis sie aufgerieben waren;
38Kua arumia e ahau oku hoariri, a huna iho ratou e ahau: kihai ano ahau i tahuri, a moti noa ratou.
39ich rieb sie auf und zerschmetterte sie, daß sie nicht mehr aufstehen konnten; sie fielen unter meine Füße.
39Moti iho ratou i ahau, mongamonga noa, te ahei te whakatika: ina, hinga ana ratou ki raro i oku waewae.
40Du hast mich gegürtet mit Kraft zum Streit, du hast unter mich gebeugt, die sich wider mich setzten.
40Nau hoki ahau i whitiki ki te kaha mo te whawhai: piko ana i a koe ki raro i ahau te hunga i whakatika mai ki ahau.
41Du wandtest mir den Rücken meiner Feinde zu, und meine Hasser habe ich vertilgt.
41Kua meinga hoki e koe kia hurihia mai e oku hoariri o ratou tuara ki ahau, kia huna e ahau te hunga e kino ana ki ahau.
42Sie schrieen, aber da war kein Retter; zu dem HERRN, aber er antwortete ihnen nicht.
42I tirotiro ratou, heoi kahore he kaiwhakaora: ki a Ihowa rawa, heoi kihai ia i whakahoki kupu ki a ratou.
43Und ich zerrieb sie wie Erdenstaub, zertrat sie wie Straßenkot und warf sie hinaus.
43Na tukia ana ratou e ahau, a rite noa ki te puehu o te whenua: mohungahunga noa ratou i ahau, me te mea he paru no nga huarahi; a titaritaria ana ratou e ahau.
44Du rettetest mich aus den Zänkereien des Volkes und bewahrtest mich auf zum Haupt der Heiden; ein Volk, das ich nicht kannte, dient mir;
44Nau hoki ahau i ora ai i nga ngangautanga a toku iwi; nau ahau i tiaki hei upoko mo nga tauiwi: hei apa moku te iwi kahore nei i matauria e ahau.
45die Kinder der Fremden schmeicheln mir, sie folgen mir aufs Wort;
45Ka tuku mai nga tangata iwi ke ki raro i ahau: kia rongo kau te taringa, kakama tonu mai ratou ki ahau.
46die Kinder der Fremden verzagen und kommen zitternd hervor aus ihren Schlössern.
46Ka memeha haere nga tangata iwi ke: ka puta wehi mai hoki i roto i o ratou kuhunga.
47Es lebt der HERR, und gepriesen sei mein Fels, und erhoben werde der Gott meines Heils!
47E ora ana a Ihowa, kia whakapaingia toku kamaka: kia whakanuia te Atua o te kamaka o toku whakaoranga:
48Der Gott, der mir Rache verlieh und mir die Völker unterwarf;
48Ara te Atua e rapu nei i te utu moku, e pehi nei i te iwi ki raro i ahau,
49der mich meinen Feinden entrinnen ließ und mich trotz meiner Widersacher erhöhte, mich errettete von dem gewalttätigen Mann!
49E whakaputa nei i ahau i roto i oku hoariri: ae ra, e mea ana koe i ahau kia teitei ake i te hunga e whakatika mai ana ki ahau: whakaorangia ana ahau e koe i te tangata tutu.
50Darum will ich dich, o HERR, loben unter den Heiden und deinem Namen singen,
50Mo konei ka whakawhetai ahau ki a koe, e Ihowa, i roto i nga tauiwi, ka himene ki tou ingoa.
51der seinem Könige große Siege verliehen hat und seinem Gesalbten Gnade erweist, David und seinem Samen bis in Ewigkeit!
51He pourewa whakaora ia ki tana kingi; e whakaputa aroha ana ki tana tangata i whakawahi ai, ki a Rawiri ratou ko ona uri ake ake.