German: Schlachter (1951)

Maori

Job

28

1Denn das Silber hat seinen Fundort und das Gold seinen Ort, wo man es läutert.
1¶ He rua hoki to te hiriwa e puta mai ai, he wahi ano to te koura e whakarewaina ai.
2Eisen wird aus der Erde gegraben und Kupfer schmelzt man aus Gestein.
2He mea tango mai te rino no roto i te whenua; no te kamaka te parahi, he mea whakarewa.
3Man macht der Finsternis ein Ende und forscht alles vollkommen aus, die Steine, die in Finsternis und Todesschatten liegen.
3E whakatakotoria ana e te tangata he mutunga mai mo te pouri, e rapua ana e ia ki te tino tutukitanga atu nga kohatu o te pouri, o te atarangi o te mate.
4Einen Schacht bricht man auf, wo kein Wandersmann durchgeht; auf unbetretenen Pfaden lassen sie sich hinab und schweben ferne von den Menschen.
4E pakaruhia mai ana e ia he rua i ko ake o nga nohoanga tangata; kua wareware ratou i te waewae e haere ana; he tawhiti i te tangata to ratou tarenga, e piu atu ana, e piu ana mai.
5Aus der Erde wächst Brot hervor, und unter ihr ist's wie vom Feuer durchwühlt.
5Ko te whenua, e puta mai ana he taro i roto i a ia: a e hurihia ake ana a raro iho ano he ahi.
6In ihren Steinen wird Saphir gefunden und Gold in ihren Schollen.
6Hei wahi mo nga hapira ona kohatu, he puehu koura ano tona.
7Ein Pfad ist's , den kein Raubvogel kennt, und den auch des Habichts Auge nicht erspäht,
7He ara tena kahore i mohiotia e te manu, kiano i kitea e te kanohi o te whatura.
8den auch kein Raubtier betritt, darauf der Löwe nicht schreitet.
8Kahore nga kirehe whakahi kia takahi i taua ara kahore hoki a reira kia haerea e te raiona tutu.
9Der Mensch legt seine Hand an den harten Felsen und durchwühlt die Gründe der Berge.
9E pa atu ana tona ringa ki te kiripaka; hurihia ake e ia nga take o nga maunga.
10Er treibt Stollen durch die Felsen, und sein Auge ersieht alles, was köstlich ist.
10E tapahia ana e ia he awa i roto i nga kamaka, a e kite ana tona kanohi i nga mea utu nui katoa.
11Damit sie nicht tränen, verstopft er die Wasserrinnen; das Verborgene bringt er ans Licht.
11E herea ana e ia nga awa kei maturuturu; e whakaputa mai ana hoki i nga mea ngaro ki te marama.
12Aber wo wird die Weisheit gefunden, und welches ist der Ort des Verstandes?
12E kitea ia ki hea te whakaaro nui? kei hea hoki te wahi o te mohio?
13Der Mensch kennt den Weg zu ihr nicht, im Lande der Lebendigen wird sie nicht gefunden.
13E kore te tangata e mohio ki tona utu, e kore ano taua hanga e kitea ki te whenua o te ora.
14Die Tiefe spricht: «Sie ist nicht in mir», und das Meer: «Sie ist nicht bei mir.»
14¶ E ki ake ana te rire, Kahore i ahau; e ki mai ana hoki te moana, Kahore i ahau.
15Sie wird mit keinem Geld bezahlt und nicht mit Silber aufgewogen.
15E kore e hokona ki te koura, e kore ano hoki e taea te pauna te hiriwa hei utu mona.
16Um Gold von Ophir ist sie nicht zu haben, auch nicht um köstlichen Schohamstein und Saphir.
16E kore e taea te whakarite ki te koura o Opira, ki te onika utu nui, ki te hapira.
17Gold und Glas kommt ihr nicht gleich, noch wird sie um goldenes Gerät eingetauscht.
17E kore e rite te koura, te kohatu piata ki a ia: e kore e hokona ki nga oko koura parakore.
18Korallen und Kristall sind nichts gegen sie, und der Besitz der Weisheit geht über Perlen.
18E kore e whakahuatia te kaoa, nga peara ranei; hira ake hoki te utu o te whakaaro nui i to te rupi.
19Der Topas aus Äthiopien ist ihr nicht zu vergleichen, mit reinem Golde wird sie nicht aufgewogen.
19E kore te topaha o Etiopia e rite ki a ia, e kore e tau te koura parakore hei utu.
20Woher kommt denn die Weisheit, und welches ist der Ort des Verstandes?
20¶ Ka haere mai ra i hea te whakaaro nui? Kei hea te wahi o te matau?
21Sie ist verborgen vor den Augen aller Lebendigen und vor den Vögeln des Himmels versteckt.
21He mea huna atu na hoki i nga kanohi o nga mea ora katoa, ngaro rawa i nga manu o te rangi.
22Der Abgrund und der Tod sprechen: Wir haben mit unsern Ohren von ihr gehört.
22E ki ake ana te whakangaromanga raua ko te mate, i hakiri o maua taringa ki tona rongo.
23Gott weiß ihren Weg, und er kennt ihren Ort.
23E mohio ana te Atua ki tona ara, kua kite ano ia i tona wahi.
24Denn er schaut bis zu den Enden der Erde und sieht alles, was unter dem Himmel ist.
24E titiro ana hoki ia ki nga pito o te whenua, e kite ana ia i nga mea i raro i te rangi, a puta noa;
25Als er dem Winde sein Gewicht gab und den Wassern ihr Maß,
25E mea ana i te whakataimaha mo te hau; ae, e mehua ana ia i nga wai ki te mehua.
26als er dem Regen sein Ziel setzte und dem Wetterstrahl seinen Weg:
26I a ia e whakatakoto ana i te tikanga mo te ua, i te huarahi mo te uira o te whatitiri,
27da hat er sie gesehen und durchmustert, sie bereitet und erforscht
27Ka kitea e ia i reira, a whakapuakina mai ana; i whakaukia e ia, a ata rapua ana e ia.
28und hat zum Menschen gesagt: Siehe, die Furcht des Herrn, das ist Weisheit, und vom Bösen weichen, das ist Verstand!
28A ka mea ia ki te tangata, Na, ko te wehi ki te Ariki, ko te whakaaro nui tena; a ko te mawehe atu i te kino, koia te matauranga.