1Ja, darüber erzittert mein Herz und fährt auf von seiner Stelle.
1¶ Na konei ano wiri ana toku ngakau, maunu atu ana i tona wahi.
2Höret auf das Donnern seiner Stimme und auf den Ton, der aus seinem Munde geht!
2Ata whakarangona tona reo e papa ana, te pakutanga hoki e puta mai ana i tona mangai.
3Er läßt ihn dahinfahren unter dem ganzen Himmel und sein Licht bis zu den Enden der Erde.
3E whakatikaia atu ana e ia ki nga wahi katoa i raro i te rangi, ko tona uira hoki ki nga pito o te whenua.
4Hinter ihm her brüllt der Donner, er donnert mit seiner majestätischen Stimme, und er spart damit nicht, damit seine Stimme gehört werde.
4I muri iho ko te reo e hamama ana; papa ana te whatitiri o te reo o tona nui; e kore ano era a tauhikuhiku ina rangona tona reo.
5Gott donnert mit seiner Stimme wunderbar; er tut große Dinge, die wir nicht verstehen.
5Ko ta te Atua whatitiri he reo whakamiharo; nui atu ana mahi, e kore hoki e mohiotia.
6Er gebeut dem Schnee: Falle auf die Erde! und läßt Regen fließen, heftige Regengüsse.
6¶ E ki ana hoki ia ki te hukarere, Hei runga koe i te whenua; ki te ua punehunehu ano hoki, raua ko te ua ta o tona kaha;
7Aller Menschen Hand versiegelt er, damit alle Leute sein Werk erkennen mögen.
7Hiritia ake e ia te ringa o nga tangata katoa; kia mohio ai nga tangata katoa nana nei i hanga ki tana mahi.
8Die Tiere suchen ihre Schlupfwinkel auf und bleiben in ihren Höhlen.
8Haere ana nga kirehe ki nga piringa, noho ana i o ratou nohoanga.
9Aus der Kammer des Südens kommt der Sturm und vom Norden her die Kälte.
9Puta mai ana te tupuhi i te whare o te tonga: te matao hoki i te hauraro.
10Vom Hauche Gottes gibt es Eis, und die weiten Wasser frieren zu.
10Na te manawa o te Atua i homai te huka: a kuiti iho te whanuitanga o nga wai.
11Mit Wasserfülle belastet er die Wolken, er zerstreut das Lichtgewölk.
11Ae ra, e utaina ana e ia te kapua matotoru ki te houku; tohatohaina ana e ia te kohu o tana uira:
12Und dieses wendet sich überall hin, wohin er es lenkt, auszurichten alles, was er ihm befiehlt, auf dem ganzen Erdenrund,
12E whakakopikopikoa ana ano a tawhio noa, he mea hoki na ona whakaaro: hei mea i nga mea katoa e whakahaua atu ana e ia ki te mata o te ao:
13bald zur Rute, bald zur Wohltat für sein Land.
13E whakaputaina ana e ia hei whiu, hei mea ranei mo tona whenua, hei atawhai ranei.
14Merke dir das, Hiob, stehe stille und erwäge Gottes Wunder!
14¶ Kia whai taringa mai ki tenei, e Hopa: tu marie, ka whakaaro ki nga mea whakamiharo a te Atua.
15Weißt du, wie Gott ihnen Befehl gibt, wie er das Licht seiner Wolken leuchten läßt?
15E mohio ana ranei koe ki ta te Atua whakahautanga ki a ratou i tana, i puta ai te marama o tana kapua?
16Verstehst du das Schweben der Wolken, die Wunder dessen, der an Verstand vollkommen ist?
16E mohio ana ranei koe ki nga paunatanga o nga kapua, ki nga mahi whakamiharo a te tino o te matauranga?
17Du, dem die Kleider zu warm werden, wenn es auf der Erde schwül wird vom Mittagswind,
17Ki ou kakahu nei ka mahana, ina whakamarietia e ia te whenua ki te hau tonga?
18wölbst du mit Ihm das Firmament, daß es feststeht wie ein gegossener Spiegel?
18Ka taea ranei e koe te whakatakoto ngatahi me ia te rangi hei papatupu, ano he whakaata whakarewa?
19Lehre uns, was wir ihm sagen sollen; wir können nichts vorbringen vor Finsternis.
19Whakaaturia mai ki a matou ta matou e korero ai ki a ia; e kore hoki e tika i te pouri ta matou whakatakoto o te korero.
20Soll ihm gemeldet werden, daß ich rede? Oder sollte der Mensch wünschen, vertilgt zu werden?
20E korerotia ranei ki a ia kei te mea ahau ki te korero? Kia hiahia ranei te tangata kia horomia ia?
21Jetzt zwar sehen wir das Licht nicht, das doch leuchtend hinter den Wolken steht; aber der Wind wird sich erheben und sie wegfegen.
21¶ Na inaianei e kore nga tangata e kite ana i te marama e wheriko mai nei i te rangi: otiia ka tika atu te hau, ka whakawateatia ratou.
22Von Mitternacht her kommt Goldglanz; Gott ist von wunderbarer Pracht umgeben.
22E ahu mai ana i te hauraro te aho ano he koura; kei te Atua te kororia whakawehi.
23Den Allmächtigen finden wir nicht; er ist von unbegreiflicher Kraft, voll Recht und Gerechtigkeit; er beugt sie nicht.
23Ko te Kaha Rawa, e kore ia e taea te whakataki e tatou; hira rawa tona kaha; a e kore ia e tukino i tana whakarite whakawa, i te nui o te tika.
24Darum fürchten ihn die Menschen; er aber sieht nicht an, die sich weise dünken.
24Koia ka wehi nga tangata i a ia: e kore ia e whai whakaaro ki te hunga ngakau mohio.