1Worte des Königs Lemuel; die Lehre, die seine Mutter ihm gab:
1¶ Ko nga kupu a Kingi Remuera; ko te poropititanga i whakaakona ai ia e tona whaea.
2Was soll ich dir raten, mein Sohn, du Sohn meines Leibes, du Sohn meiner Gelübde?
2He aha, e taku tama? He aha, e te tama a toku kopu? A he aha, e te tama a aku kupu taurangi?
3Opfere nicht den Weibern deine Kraft, noch deine Zeit denen, welche die Könige entnerven!
3Kaua e hoatu tou kaha ki nga wahine, ou ara hoki ki te mea whakangaro o nga kingi.
4Es ziemt sich für Könige nicht, Lemuel, es ziemt sich für Könige nicht, Wein zu trinken, noch für Fürsten der Hang zu berauschendem Getränk!
4Ehara ma nga kingi, e Remuera, ehara ma nga kingi te inu waina; ehara hoki ma nga rangatira te mea, Kei hea he wai kaha?
5Sie könnten über dem Trinken das Gesetz vergessen und ein falsches Urteil fällen all dem unglücklichen Volk.
5Kei inu ratou, a ka wareware ki te ture, a ka whakapeau ke i te whakawa o te tangata e tukinotia ana.
6Gebt starkes Getränk denen, die untergehen, und Wein den betrübten Seelen!
6Hoatu he wai kaha ma te tangata e tata ana te marere, he waina hoki ki nga wairua pouri:
7So können sie über dem Trinken ihre Armut vergessen und brauchen nicht mehr an ihr Leid zu denken.
7Tukua ia kia inu, kia wareware ai ki tona rawakore, a kore ake he mahara ki ona mate.
8Tue deinen Mund auf für den Stummen, für das Recht aller Verlassenen!
8Kia puaki tou mangai mo te wahangu, i te whakawakanga o te hunga katoa kua waiho mo te mate.
9Tue deinen Mund auf, richte recht und verteidige den Elenden und Armen!
9Kia puaki tou mangai, whakaritea te whakawa i runga i te tika, tohea te tohe a te ware, a te rawakore.
10Ein wackeres Weib (wer findet es?) ist weit mehr wert als köstliche Perlen!
10¶ Ko wai e kite i te wahine e u ana tona pai? Ko tona utu hoki kei runga noa atu i to nga rupi.
11Auf sie verläßt sich ihres Mannes Herz, und an Gewinn mangelt es ihm nicht.
11Ka whakapono te ngakau o tana tane ki a ia, a kahore ona hapanga i te taonga.
12Sie erweist ihm Gutes und nichts Böses ihr ganzes Leben lang.
12He pai tana e mea ai ki a ia, kahore hoki he kino, i nga ra katoa e ora ai ia.
13Sie zieht Wolle und Flachs und verarbeitet es mit willigen Händen.
13E kimi ana ia i te huruhuru hipi, i te muka, a ka ngakau nui te mahi a ona ringa.
14Wie die Handelsschiffe bringt sie ihr Brot aus der Ferne herbei.
14Ko tona rite kei nga kaipuke o nga kaihokohoko; e mauria mai ana e ia tana kai i tawhiti.
15Bevor der Morgen graut, ist sie schon auf und gibt Speise heraus für ihr Haus und befiehlt ihren Mägden.
15E maranga ana hoki ia i te mea e po tonu ana, a hoatu ana e ia he kai ma tona whare, he mahi hoki e rite ana ma ana kotiro.
16Sie trachtet nach einem Acker und erwirbt ihn auch; mit dem Ertrag ihrer Hände pflanzt sie einen Weinberg an.
16E whakaaroaro ana ia ki tetahi mara, a ka hokona e ia: whakatokia ana e ia he mara waina, he hua na ona ringa.
17Sie gürtet ihre Lenden mit Kraft und stählt ihre Arme.
17E whitiki ana ia i tona hope ki te kaha, e mea ana i ona takakau kia pakari.
18Sie sieht, daß ihre Arbeit gedeiht; ihr Licht geht auch des Nachts nicht aus.
18Ka kite ia he pai tana i hokohoko ai: e kore tana rama e mate i te po.
19Sie greift nach dem Spinnrocken, und ihre Hände fassen die Spindel.
19Ka totoro atu ona ringa ki te mea takai miro, ka pupuri ona ringa ki te pou muka.
20Sie tut ihre Hand dem Unglücklichen auf und reicht ihre Hände dem Armen.
20Ka wherahia tona ringa ki te ware; ae ra, ka totoro atu ona ringa ki te rawakore.
21Vor dem Schnee ist ihr nicht bange für ihr Haus, denn ihr ganzes Haus ist in Scharlach gekleidet.
21E kore ia e wehi i te hukarere mo tona whare; no te mea kua kakahuria tona whare katoa ki te ngangana.
22Sie macht sich selbst Decken; Linnen und Purpur ist ihr Gewand.
22Oti ake i a ia te whatuwhatu he whariki mona; he rinena pai, he papura ona kakahu.
23Ihr Mann ist wohlbekannt in den Toren, wenn er unter den Ältesten des Landes sitzt.
23E mohiotia ana tana tane i nga kuwaha, ina noho tahi ia ki nga kaumatua o te whenua.
24Sie macht Hemden und verkauft sie und liefert dem Händler Gürtel.
24E hanga ana e ia he rinena pai, a hokona atu ana; e hoatu ana e ia he whitiki ki nga kaihoko.
25Kraft und Würde ist ihr Gewand, und sie lacht des künftigen Tages.
25He kaha, he honore ona kakahu; a e kata ana ia ki nga ra o muri atu.
26Ihren Mund öffnet sie mit Weisheit, und freundliche Unterweisung ist auf ihrer Zunge.
26He nui ona whakaaro ina puaki tona mangai; kei tona arero te ture o te atawhai.
27Sie behält ihre Haushaltung im Auge und ißt nie das Brot der Faulheit.
27Ka ata tirohia e ia nga ara o tona whare, e kore ano ia e kai i te taro o te mangere.
28Ihre Söhne wachsen heran und preisen sie glücklich; ihr Mann rühmt sie ebenfalls:
28Ka whakatika ana tamariki, a he kupu manaaki ta ratou mona; Tana tane hoki, ka whakamoemiti ano ia ki a ia, ka mea:
29«Viele Töchter sind wackere Frauen geworden; aber du übertriffst sie alle!»
29He tokomaha nga tamahine i u te pai o ta ratou mahi, otiia hira ake tau i a ratou katoa.
30Anmut besticht und Schönheit vergeht; ein Weib, das den HERRN fürchtet, soll man loben.
30He mea teka noa te manako, he mea horihori te ataahua: tena ko te wahine e wehi ana i a Ihowa, ko ia e whakamoemititia.
31Gebt ihr von den Früchten ihres Wirkens, und ihre Werke werden sie loben in den Toren!
31Hoatu ki a ia o nga hua o ona ringa; a ma ana mahi ia e whakamoemiti i nga kuwaha.