1Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids. HERR, du hast mich erforscht und kennst mich!
1¶ Ki te tino kaiwhakatangi. He Himene na Rawiri. E Ihowa, kua tirotirohia ahau e koe, kua mohiotia ano e koe.
2Ich sitze oder stehe, so weißt du es; du merkst meine Gedanken von ferne.
2E matau ana koe ki toku nohoanga iho, ki toku whakatikanga ake; e mohio ana koe ki oku whakaaro i tawhiti.
3Du beobachtest mich, ob ich gehe oder liege, und bist vertraut mit allen meinen Wegen;
3E kitea putia ana e koe toku ara me toku takotoranga iho; e matatau ana hoki koe ki oku ara katoa.
4ja es ist kein Wort auf meiner Zunge, das du, HERR, nicht völlig wüßtest!
4Kahore rawa hoki he kupu i toku arero, i toe i a koe te mohio, e Ihowa.
5Von hinten und von vorn hast du mich eingeschlossen und deine Hand auf mich gelegt.
5Kua hanga a muri, a mua, oku e koe: kua pa ano tou ringa ki ahau.
6Diese Erkenntnis ist mir zu wunderbar, zu hoch, als daß ich sie fassen könnte!
6He mea whakamiharo rawa, kei tawhiti atu hoki i ahau, tenei matauranga: kei runga noa atu, e kore e taea e ahau.
7Wo soll ich hingehen vor deinem Geist, wo soll ich hinfliehen vor deinem Angesicht?
7¶ Me haere ahau ki hea i tou wairua? Me oma ranei ahau ki hea i tou aroaro?
8Führe ich zum Himmel, so bist du da; bettete ich mir im Totenreich, siehe, so bist du auch da!
8Ki te kake ahau ki te rangi, kei reira koe: ki te wharikitia e ahau toku moenga i roto i te reinga, kei reira ano koe.
9Nähme ich Flügel der Morgenröte und bliebe am äußersten Meer,
9Ki te tango ahau ki nga pakau o te ata, a ka noho ki nga topito o te moana;
10so würde auch daselbst deine Hand mich führen und deine Rechte mich halten!
10Kei reira ano tou ringa hei arahi i ahau, tou matau hei pupuru i ahau.
11Spräche ich: «Finsternis möge mich überfallen und das Licht zur Nacht werden um mich her!»,
11Ki te mea ahau, He pono, tera ahau e hipokina e te pouri, a ko te marama i tetahi taha oku, i tetahi taha, ka meinga he po;
12so ist auch die Finsternis nicht finster für dich, und die Nacht leuchtet wie der Tag; Finsternis ist wie das Licht.
12Ahakoa te pouri kahore e huna mai i a koe, engari ka marama te po ano ko te ao: ki a koe rite tahi te pouri me te marama.
13Denn du hast meine Nieren geschaffen, du wobest mich in meiner Mutter Schoß.
13I a koe hoki oku whatumanawa: nau hoki ahau i hipoki i roto i te kopu o toku whaea.
14Ich danke dir, daß du mich wunderbar gemacht hast; wunderbar sind deine Werke, und meine Seele erkennt das wohl!
14Ka whakawhetai ahau ki a koe; he mea whakawehi, he mea whakamiharo toku hanganga; he mahi whakamiharo au mahi, mohio rawa ano toku wairua ki tena.
15Mein Gebein war dir nicht verhohlen, da ich im Verborgenen gemacht ward, gewirkt tief unten auf Erden.
15Kihai i huna oku wahi i a koe, i ahau e hanga ngarotia ana, e ata whakairohia ana i nga wahi hohonu rawa o te whenua.
16Deine Augen sahen mich, als ich noch unentwickelt war, und es waren alle Tage in dein Buch geschrieben, die noch werden sollten, als derselben noch keiner war.
16I kite ou kanohi i ahau, kahore ano kia ahua noa: i tuhituhia katoatia ano hoki oku wahi ki tau pukapuka, i nga rangi i whakaahua ai, i te mea kahore ano tetahi i oti noa.
17Und wie teuer sind mir, o Gott, deine Gedanken! Wie groß ist ihre Summe!
17¶ Kia pehea mai hoki te matenui o ou whakaaro ki ahau, e te Atua; koia ano te ranea, ina huihuia!
18Wollte ich sie zählen, so würde ihrer mehr sein als der Sand. Wenn ich erwache, so bin ich noch bei dir!
18Ki te taua e ahau, maha atu i te onepu: ka oho ake ahau, kei a koe tonu ahau.
19Ach Gott, daß du den Gottlosen tötetest und die Blutgierigen von mir weichen müßten!
19He pono ka patua e koe, e te Atua, te tangata kino: mawehe koia atu i ahau, e nga tangata toto.
20Denn sie empören sich arglistig wider dich; deine Feinde erheben ihre Hand zur Lüge.
20He kino hoki a ratou kupu mou: e whakahua noa ana ou hoariri i tou ingoa.
21Sollte ich nicht hassen, die dich, HERR, hassen, und keinen Abscheu empfinden vor deinen Widersachern?
21Kahore ianei ahau, e Ihowa, e kino ki te hunga e kino ana ki a koe? e whakarihariha hoki ki te hunga e whakatika ana ki a koe?
22Ich hasse sie mit vollkommenem Haß, sie sind mir zu Feinden geworden.
22He tino kino taku kino ki a ratou: waiho iho ratou e ahau hei hoariri moku.
23Erforsche mich, o Gott, und erkenne mein Herz; prüfe mich und erkenne, wie ich es meine;
23Tirohia iho ahau, e te Atua, kia matau hoki koe ki toku ngakau: whakamatautauria ahau, kia matau hoki koe ki oku whakaaro:
24und siehe, ob ich auf bösem Wege bin, und leite mich auf ewigem Wege!
24Kia kite mehemea kei ahau tetahi ara o te kino, ka arahi ai i ahau i te ara pumau.