1Und Hiob fuhr in dem Vortrag seiner Sprüche fort und sprach:
1Oo haddana Ayuub hadalkiisuu sii waday, oo wuxuu yidhi,
2Wer gibt mir die vorigen Monate zurück und die Tage, in welchen Gott mich behütete?
2Waxaan jeclaan lahaa inaan ahaado sidii waayihii hore, Iyo sidii aan ahaan jiray markii Ilaah i dhawri jiray,
3als seine Leuchte über meinem Haupte schien und ich in seinem Lichte durch das Dunkel ging;
3Markay laambaddiisu madaxayga ku ifin jirtay, Oo aan nuurkiisa gudcurka ku dhex mari jiray,
4wie ich in den Tagen meines Herbstes vertrauten Umgang mit Gott bei meinem Zelte pflog;
4Markii aan xoog lahaan jiray, Oo qarsoodiga Ilaahna teendhadayda saarnaan jiray,
5als der Allmächtige noch mit mir war und meine Knaben um mich her;
5Markii Ilaaha Qaadirka ahu ila jiri jiray, Oo carruurtayduna ay hareerahayga joogi jireen,
6da ich meine Tritte in Milch badete und der Fels neben mir Öl in Strömen goß;
6Markay tallaabooyinkaygu subagga la barwaaqoobi jireen, Oo ay webiyaasha saliidda ahu dhagaxa iiga soo shubmi jireen!
7als ich noch zum Tore ging, zur Stadt hinauf, und meinen Sitz auf dem Markt aufstellte.
7Markaan magaalada iriddeeda u bixi jiray, Oo aan kursigayga meel bannaan ku diyaarin jiray.
8Wenn mich die Knaben sahen, so verbargen sie sich, die Greise standen auf und blieben stehen.
8Dhallinyaradu intay i arkaan ayay dhuuman jireen, Oo odayaashuna intay sara joogsadaan ayay istaagi jireen,
9Die Fürsten hörten auf zu reden und legten die Hand auf den Mund.
9Amiirraduna intay hadalka joojiyaan, Ayay afka gacanta saari jireen.
10Die Stimme der Vornehmen stockte, und ihre Zunge klebte am Gaumen.
10Ragga gobta ahuna way aamusi jireen, Oo carrabkoodiina dhabxanagguu ku dhegi jiray.
11Wessen Ohr mich hörte, der pries mich glücklich, und wessen Auge mich sah, der stimmte mir zu.
11Waayo, markii dhegu i maqasho, way ii ducayn jirtay, Oo iluna markay i aragto, way ii marag furi jirtay.
12Denn ich rettete den Elenden, der da schrie, und das Waislein, das keinen Helfer hatte.
12Maxaa yeelay, waxaan samatabbixin jiray miskiinka qaylinaya, Iyo weliba agoonka aan wax u kaalmeeya lahayn.
13Der Segen des Verlorenen kam über mich, und ich machte das Herz der Witwe jauchzen.
13Ka halligaadda ku dhow ducadiisa ayaa igu soo degi jirtay, Oo ta carmalka ahna qalbigeeda waan ka farxin jiray ilaa ay gabay la rayrayso.
14Gerechtigkeit zog ich an, und sie bekleidete mich, mein Talar und Turban war das Recht.
14Waxaan huwan jiray xaqnimo, oo iyana dhar bay ii noqon jirtay, Oo caddaaladdayduna waxay ii ahaan jirtay sida khamiis iyo cimaamad oo kale.
15Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Fuß.
15Kuwa indhaha la' indho baan u ahaan jiray, Kuwa curyaanka ahna cago baan u ahaan jiray.
16Ich war des Armen Vater; und die Streitsache, die ich nicht kannte, untersuchte ich.
16Aabbaan u ahaan jiray saboolka baahan, Oo ka aanan aqoonna xaalkiisa waan baadhi jiray.
17Ich zerbrach die Stockzähne des Ungerechten und riß ihm den Raub aus den Zähnen.
17Ka xaqa daran daamankiisa waan jebin jiray, Oo wixii uu dhufsadana ilkihiisaan ka soo bixin jiray.
18Und so dachte ich, ich würde mit meinem Neste sterben und wie der Phönix viele Tage erleben.
18Markaasaan is-idhi, Buulkaygaan ku dhex dhiman doonaa, Oo cimrigayguna wuxuu u badan doonaa sida cammuudda oo kale.
19Meine Wurzel war an Wassern ausgebreitet, und der Tau übernachtete auf meinem Zweig.
19Xididkaygu biyaha xaggooduu u faafayaa, Oo laamahaygana habeenkii oo dhan waxaa saaran sayax.
20Meine Herrlichkeit erneuerte sich bei mir, und mein Bogen verjüngte sich in meiner Hand.
20Sharaftaydu way igu cusub tahay, Oo qaansadayduna gacantayday ku cusboonaatay.
21Auf mich hörte und wartete man und lauschte stillschweigend auf meinen Rat.
21Dadku dhegtuu ii dhigi jiray, oo i sugi jiray, Oo taladayda aawadeedna way u aamusi jireen.
22Auf meine Rede folgte kein Widerspruch, und meine Worte träufelten auf sie.
22Weligood igama ay daba hadlin, Oo hadalkayguna korkooduu ku soo dhibci jiray.
23Sie harrten auf mich, wie das Erdreich auf einen Regen, und sperrten ihren Mund auf, wie nach einem Spätregen.
23Oo waxay ii dhawri jireen sidii roobka oo kale, Oo waxay afkooda u kala furi jireen sidii roobka dambe loo sugo.
24Lächelte ich sie an, so konnten sie es kaum glauben, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht verdunkeln.
24Waan u af caddayn jiray markay qalbi jabaan, Oo nuurkii jaahaygana hoos uma ay tuuri jirin.Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.
25Ich prüfte ihren Weg und saß oben an und wohnte wie ein König unter dem Volke, wie einer, der die Traurigen tröstet.
25Waxaan dooran jiray jidkooda, oo sida nin madax ah ayaan u fadhiisan jiray, Oo waxaan u dhaqmi jiray sidii boqor ciidan dhex fadhiya, Iyo sidii mid u tacsiyeeya kuwa baroorta.