1Mein Geist ist verstört, meine Tage laufen ab, Gräber warten meiner.
1Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
2Treibt man nicht Gespött mit mir und muß nicht mein Auge auf ihren bittren Mienen weilen?
2Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
3Setze doch einen ein, verbürge dich selbst für mich! Wer sollte sonst mir in die Hand geloben?
3Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
4Du hast ihre Herzen der Einsicht verschlossen, darum wirst du sie nicht obsiegen lassen.
4Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
5Wer Freunde der Plünderung preisgibt, dessen Kinder werden sich schämen müssen.
5Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
6Man stellt mich den Leuten zum Sprichwort hin, und ich muß sein wie einer, dem man ins Angesicht speit.
6Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
7Mein Augenlicht erlischt vor Gram, und alle meine Glieder sind wie ein Schatten.
7Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
8Die Gerechten entsetzen sich darüber, und der Unschuldige ist über den Ruchlosen aufgebracht.
8Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
9Aber der Gerechte hält fest an seinem Wege, und wer reine Hände hat, dessen Kraft nimmt zu.
9Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
10Ihr dagegen, kehrt nur alle wieder um und gehet heim , ich finde doch keinen Weisen unter euch.
10Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
11Meine Tage sind dahin; meine Pläne, die mein Herz besessen hat, sind abgeschnitten.
11Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
12Die Nacht machen sie zum Tag; das Licht sei nahe, nicht die Finsternis!
12Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
13da ich doch erwarte, daß der Scheol meine Wohnung wird und ich mein Lager in der Finsternis aufschlagen muß;
13Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:
14da ich zur Grube sagen muß: Du bist mein Vater! und zu den Würmern: Ihr seid meine Mutter und meine Schwestern!
14Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
15Wo ist da noch Hoffnung für mich, und wer wird meine Hoffnung verwirklicht sehen?
15Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
16Zu des Scheols Pforten fährt sie hinab, wenn einmal alles miteinander im Staube ruht!
16Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.