1Und Hiob fuhr in dem Vortrag seiner Sprüche fort und sprach:
1At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,
2Wer gibt mir die vorigen Monate zurück und die Tage, in welchen Gott mich behütete?
2Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;
3als seine Leuchte über meinem Haupte schien und ich in seinem Lichte durch das Dunkel ging;
3Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;
4wie ich in den Tagen meines Herbstes vertrauten Umgang mit Gott bei meinem Zelte pflog;
4Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;
5als der Allmächtige noch mit mir war und meine Knaben um mich her;
5Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;
6da ich meine Tritte in Milch badete und der Fels neben mir Öl in Strömen goß;
6Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!
7als ich noch zum Tore ging, zur Stadt hinauf, und meinen Sitz auf dem Markt aufstellte.
7Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,
8Wenn mich die Knaben sahen, so verbargen sie sich, die Greise standen auf und blieben stehen.
8Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:
9Die Fürsten hörten auf zu reden und legten die Hand auf den Mund.
9Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;
10Die Stimme der Vornehmen stockte, und ihre Zunge klebte am Gaumen.
10Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.
11Wessen Ohr mich hörte, der pries mich glücklich, und wessen Auge mich sah, der stimmte mir zu.
11Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:
12Denn ich rettete den Elenden, der da schrie, und das Waislein, das keinen Helfer hatte.
12Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.
13Der Segen des Verlorenen kam über mich, und ich machte das Herz der Witwe jauchzen.
13Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.
14Gerechtigkeit zog ich an, und sie bekleidete mich, mein Talar und Turban war das Recht.
14Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.
15Ich war des Blinden Auge und des Lahmen Fuß.
15Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.
16Ich war des Armen Vater; und die Streitsache, die ich nicht kannte, untersuchte ich.
16Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.
17Ich zerbrach die Stockzähne des Ungerechten und riß ihm den Raub aus den Zähnen.
17At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.
18Und so dachte ich, ich würde mit meinem Neste sterben und wie der Phönix viele Tage erleben.
18Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:
19Meine Wurzel war an Wassern ausgebreitet, und der Tau übernachtete auf meinem Zweig.
19Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:
20Meine Herrlichkeit erneuerte sich bei mir, und mein Bogen verjüngte sich in meiner Hand.
20Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.
21Auf mich hörte und wartete man und lauschte stillschweigend auf meinen Rat.
21Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.
22Auf meine Rede folgte kein Widerspruch, und meine Worte träufelten auf sie.
22Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.
23Sie harrten auf mich, wie das Erdreich auf einen Regen, und sperrten ihren Mund auf, wie nach einem Spätregen.
23At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
24Lächelte ich sie an, so konnten sie es kaum glauben, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht verdunkeln.
24Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.
25Ich prüfte ihren Weg und saß oben an und wohnte wie ein König unter dem Volke, wie einer, der die Traurigen tröstet.
25Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.