1Gedenke, HERR, was uns widerfahren ist! Schau her und siehe unsere Schmach!
1Iyong alalahanin, Oh Panginoon, kung anong dumating sa amin: iyong masdan, at tingnan ang aming pagkadusta.
2Unser Erbe ist den Fremden zugefallen, unsere Häuser den Ausländern.
2Ang aming mana ay napasa mga taga ibang lupa, ang aming mga bahay ay sa mga taga ibang bayan.
3Wir sind Waisen geworden, vaterlos, unsere Mütter zu Witwen.
3Kami ay mga ulila at walang ama; ang aming mga ina ay parang mga bao.
4Unser Wasser trinken wir um Geld, unser Holz kommt uns gegen Bezahlung zu.
4Aming ininom ang aming tubig sa halaga ng salapi; ang aming kahoy ay ipinagbibili sa amin.
5Unsere Verfolger sind uns beständig auf dem Hals; werden wir müde, so gönnt man uns keine Ruhe.
5Ang mga manghahabol sa amin ay nangasa aming mga leeg: kami ay mga pagod, at walang kapahingahan.
6Wir haben Ägypten die Hand gereicht und Assur, um genug Brot zu erhalten.
6Kami ay nakipagkamay sa mga taga Egipto, at sa mga taga Asiria, upang mangabusog ng tinapay.
7Unsere Väter, die gesündigt haben, sind nicht mehr; wir müssen ihre Schuld tragen.
7Ang aming mga magulang ay nagkasala at wala na; At aming pinasan ang kanilang mga kasamaan.
8Knechte herrschen über uns; niemand befreit uns aus ihrer Hand!
8Mga alipin ay nangagpupuno sa amin: walang magligtas sa amin sa kanilang kamay.
9Wir schaffen unsere Nahrung unter Lebensgefahr herbei, weil uns in der Wüste das Schwert bedroht.
9Aming tinatamo ang aming tinapay sa pamamagitan ng kapahamakan ng aming buhay, dahil sa tabak sa ilang.
10Unsere Haut ist schwarz wie ein Ofen, so versengt uns der Hunger.
10Ang aming balat ay maitim na parang hurno, dahil sa maningas na init ng kagutom.
11Frauen wurden in Zion vergewaltigt, Jungfrauen in den Städten Judas.
11Kanilang dinahas ang mga babae, sa Sion, ang mga dalaga sa mga bayan ng Juda.
12Fürsten wurden durch ihre Hand gehängt, die Person der Alten hat man nicht geachtet.
12Ang mga prinsipe ay nangabibitin ng kanilang kamay: ang mga mukha ng mga matanda ay hindi iginagalang.
13Jünglinge müssen Mühlsteine tragen und Knaben straucheln unter Bürden von Holz.
13Ang mga binata ay nangagpapasan ng gilingan, at ang mga bata ay nangadudulas sa lilim ng kahoy.
14Die Ältesten bleiben weg vom Tor, und die Jünglinge lassen ihr Saitenspiel.
14Ang mga matanda ay wala na sa pintuang-bayan. Ang mga binata'y wala na sa kanilang mga tugtugin.
15Die Freude unsres Herzens ist dahin, unser Reigen hat sich in Klage verwandelt.
15Ang kagalakan ng aming puso ay naglikat; ang aming sayaw ay napalitan ng tangisan.
16Die Krone ist uns vom Haupte gefallen; wehe uns, daß wir gesündigt haben!
16Ang putong ay nahulog mula sa aming ulo: sa aba namin! sapagka't kami ay nangagkasala.
17Darob ist unser Herz krank geworden, darum sind unsere Augen trübe:
17Dahil dito ang aming puso ay nanglulupaypay; dahil sa mga bagay na ito ay nagdidilim ang aming mga mata;
18weil der Berg Zion verwüstet ist; Füchse tummeln sich daselbst.
18Dahil sa bundok ng Sion na nasira; nilalakaran ng mga zora.
19Du aber, o HERR, bleibst ewiglich, dein Thron besteht für und für!
19Ikaw, Oh Panginoon, nananatili magpakailan man: ang iyong luklukan ay sa sali't saling lahi.
20Warum willst du uns für immer vergessen, uns verlassen auf Lebenszeit?
20Bakit mo kami nililimot magpakailan man, at pinababayaan mo kaming totoong malaon?
21Bringe uns zu dir zurück, o HERR, so kehren wir um; laß es wieder werden wie vor alters!
21Manumbalik ka sa amin, Oh Panginoon, at kami ay manunumbalik: baguhin mo ang aming mga araw na gaya nang una.
22Oder hast du uns gänzlich verworfen, bist du allzusehr über uns erzürnt?
22Nguni't itinakuwil mo kaming lubos, ikaw ay totoong napoot sa amin.