1[] Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπε·
1And Job answered and said,
2Και την σημερον το παραπονον μου ειναι πικρον· η πληγη μου ειναι βαρυτερα του στεναγμου μου.
2Even to-day is my complaint bitter: my stroke is heavier than my groaning.
3Ειθε να ηξευρον που να ευρω αυτον· ηθελον υπαγει εως του θρονου αυτου·
3Oh that I knew where I might find him, that I might come to his seat!
4ηθελον εκθεσει κρισιν ενωπιον αυτου, και ηθελον εμπλησει το στομα μου αποδειξεων·
4I would order the cause before him, and fill my mouth with arguments;
5ηθελον γνωρισει τους λογους τους οποιους ηθελε μοι αποκριθη, και ηθελον νοησει τι ηθελε μοι ειπει.
5I would know the words he would answer me, and understand what he would say unto me.
6Μη εν πληθει δυναμεως θελει διαμαχεσθαι μετ' εμου; ουχι· αλλ' ηθελε βαλει εις εμε προσοχην.
6Would he plead against me with [his] great power? Nay; but he would give heed unto me.
7Τοτε ηδυνατο ο δικαιος να διαλεχθη μετ' αυτου· και ηθελον ελευθερωθη διαπαντος απο του κριτου μου.
7There would an upright man reason with him; and I should be delivered for ever from my judge.
8[] Ιδου, υπαγω εμπρος, αλλα δεν ειναι· και οπισω, αλλα δεν βλεπω αυτον·
8Lo, I go forward, but he is not there; and backward, but I do not perceive him;
9εις τα αριστερα, οταν εργαζηται, αλλα δεν δυναμαι να ιδω αυτον. Κρυπτεται εις τα δεξια, και δεν βλεπω αυτον.
9On the left hand, where he doth work, but I behold [him] not; he hideth himself on the right hand, and I see [him] not.
10Γνωριζει ομως την οδον μου· με εδοκιμασε· θελω εξελθει ως χρυσιον.
10But he knoweth the way that I take; he trieth me, I shall come forth as gold.
11Ο πους μου ενεμεινεν εις τα βηματα αυτου· εφυλαξα την οδον αυτου και δεν εξεκλινα·
11My foot hath held to his steps; his way have I kept, and not turned aside.
12την εντολην των χειλεων αυτου, και δεν ωπισθοδρομησα· διετηρησα τους λογους του στοματος αυτου, μαλλον παρα την αναγκαιαν μου τροφην.
12Neither have I gone back from the commandment of his lips; I have laid up the words of his mouth more than the purpose of my own heart.
13[] Διοτι αυτος ειναι εν μια βουλη· και τις δυναται να αποστρεψη αυτον; και ο, τι επιθυμει η ψυχη αυτου, καμνει.
13But he is in one [mind], and who can turn him? And what his soul desireth, that will he do.
14Διοτι εκτελει το ορισθεν εις εμε· και πολλα τοιαυτα ειναι μετ' αυτου.
14For he will perform [what] is appointed for me; and many such things are with him.
15Δια τουτο καταπληττομαι απο προσωπου αυτου· συλλογιζομαι και φριττω απ' αυτου·
15Therefore am I troubled at his presence; I consider, and I am afraid of him.
16διοτι ο Θεος εμαλακωσε την καρδιαν μου, και ο Παντοδυναμος με κατεπληξεν·
16For ùGod hath made my heart soft, and the Almighty troubleth me;
17επειδη δεν απεκοπην προ του σκοτους, και δεν εκρυψε τον γνοφον απο του προσωπου μου.
17Because I was not cut off before the darkness, neither hath he hidden the gloom from me.