1[] Βεβαιως ειναι τοπος του αργυριου οθεν εξαγεται, και τοπος του χρυσιου οπου καθαριζεται·
1Surely there is a vein for the silver, and a place for gold which they refine;
2ο σιδηρος λαμβανεται εκ της γης και ο χαλκος χυνεται εκ της πετρας.
2Iron is taken out of the dust, and copper is molten out of the stone.
3Βαλλει μεν ο ανθρωπος ορια εις το σκοτος και ανιχνευει τα παντα μεχρι τελειοτητος· τους λιθους του σκοτους και της σκιας του θανατου.
3[Man] putteth an end to the darkness, and exploreth to the utmost limit, the stones of darkness and of the shadow of death.
4Χειμαρρος εξορμα εκ του τοπου οπου κατοικει· υδατα αδοκιμαστα υπο του ποδος· ταυτα ολιγοστευουσι και αναχωρουσιν απο των ανθρωπων.
4He openeth a shaft far from the inhabitants [of the earth]: forgotten of the foot, they hang suspended; away below men they hover.
5Περι δε της γης, εξ αυτης εξερχεται ο αρτος και υποκατωθεν αυτης ανασκαπτεται ως υπο πυρος·
5As for the earth, out of it cometh bread, and underneath it is turned up as by fire;
6οι λιθοι αυτης ειναι τοπος σαπφειρων· και εν αυτη χωμα χρυσιου.
6The stones of it are the place of sapphires, and it hath dust of gold.
7Την οδον εκεινην δεν γνωριζει πτηνον και οφθαλμος γυπος δεν ειδεν αυτην·
7It is a path no bird of prey knoweth, and the vulture's eye hath not seen it;
8τα θηρια δεν επατησαν αυτην, ο αγριος λεων δεν επερασε δι' αυτης.
8The proud beasts have not trodden it, nor the fierce lion passed over it.
9Εκτεινει την χειρα αυτου επι τον σκληρον βραχον· ανατρεπει τα ορη απο της ριζης.
9[Man] putteth forth his hand upon the flinty rock, he overturneth the mountains by the root.
10Εγκοπτει ποταμους μεταξυ των βραχων· και ο οφθαλμος αυτου ανακαλυπτει παν πολυτιμον.
10He cutteth out channels in the rocks, and his eye seeth every precious thing.
11Δεσμευει των ποταμων την πλημμυραν· και το κεκρυμμενον εκφερει εις φως.
11He bindeth the streams that they drip not, and what is hidden he bringeth forth to light.
12Αλλ' η σοφια ποθεν θελει ευρεθη; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;
12But wisdom, where shall it be found? and where is the place of understanding?
13Ο ανθρωπος δεν γνωριζει την τιμην αυτης· και δεν ευρισκεται εν τη γη των ζωντων.
13Man knoweth not the value thereof; and it is not found in the land of the living.
14[] Η αβυσσος λεγει, δεν ειναι εν εμοι· και η θαλασσα λεγει, δεν ειναι μετ' εμου.
14The deep saith, It is not in me; and the sea saith, It is not with me.
15Δεν δυναται να δοθη χρυσιον αντ' αυτης· και αργυριον δεν δυναται να ζυγισθη εις ανταλλαγμα αυτης.
15Choice gold cannot be given for it, nor silver be weighed for its price.
16Δεν δυναται να εκτιμηθη με το χρυσιον του Οφειρ, με τον πολυτιμον ονυχα και σαπφειρον.
16It is not set in the balance with gold of Ophir, with the precious onyx, and the sapphire.
17Το χρυσιον και ο κρυσταλλος δεν δυναται να εξισωθωσι με αυτην· και ανταλλαγμα αυτης να γεινη με σκευη καθαρωτατου χρυσιου.
17Gold and glass cannot be compared to it, nor vessels of fine gold be its exchange.
18Δεν θελει μνημονευθη κοραλλιον, η μαργαριται· διοτι η τιμη της σοφιας ειναι υπερτερα των πολυτιμων λιθων.
18Corals and crystal are no more remembered; yea, the acquisition of wisdom is above rubies.
19Το τοπαζιον της Αιθιοπιας δεν θελει εξισωθη με αυτην· δεν θελει εκτιμηθη με καθαρον χρυσιον.
19The topaz of Ethiopia shall not be compared to it, neither shall it be set in the balance with pure gold.
20[] Ποθεν λοιπον ερχεται η σοφια; και που ειναι ο τοπος της συνεσεως;
20Whence then cometh wisdom? and where is the place of understanding?
21Ειναι βεβαιως κεκρυμμενη απο των οφθαλμων παντων των ζωντων, και εσκεπασμενη απο των πτηνων του ουρανου.
21For it is hidden from the eyes of all living, and concealed from the fowl of the heavens.
22Η απωλεια και ο θανατος λεγουσι, Δια των ωτων ημων ηκουσαμεν την φημην αυτης.
22Destruction and death say, We have heard its report with our ears.
23Ο Θεος εννοει την οδον αυτης, και αυτος γνωριζει τον τοπον αυτης.
23God understandeth the way thereof, and he knoweth its place:
24Επειδη αυτος θεωρει εως των περατων της γης, βλεπει υποκατω παντος του ουρανου,
24For he looketh to the ends of the earth, he seeth under the whole heaven.
25δια να ζυγιζη το βαρος των ανεμων, και να σταθμιζη τα υδατα με μετρον.
25In making a weight for the wind, and meting out the waters by measure,
26Οτε εκαμε νομον δια την βροχην και οδον δια την αστραπην της βροντης,
26In appointing a statute for the rain, and a way for the thunder's flash:
27τοτε ειδε και εφανερωσεν αυτην· ητοιμασεν αυτην και μαλιστα εξιχνιασεν αυτην.
27Then did he see it, and declare it; he established it, yea, and searched it out;
28Και ειπε προς τον ανθρωπον, Ιδου, ο φοβος του Κυριου, ουτος ειναι η σοφια, και η αποχη απο του κακου συνεσις.
28And unto man he said, Lo, the fear of the Lord, that is wisdom; and to depart from evil is understanding.