¹[] Και επανελαβεν ο Ελιου και ειπε·

¹Moreover Elihu answered and said,

²Στοχαζεσαι οτι ειναι ορθον τουτο, το οποιον ειπας, Ειμαι δικαιοτερος του Θεου;

²Thinkest thou this to be right, that thou saidst, My righteousness is more than ùGod's?

³Διοτι ειπας, Τις ωφελεια θελει εισθαι εις σε; Τι κερδος θελω λαβει εκ τουτου μαλλον παρα εκ της αμαρτιας μου;

³For thou hast asked of what profit it is unto thee: what do I gain more than if I had sinned?

⁴Εγω θελω αποκριθη προς σε και προς τους φιλους σου μετα σου.

⁴I will reply to thee in words, and to thy companions with thee.

⁵Αναβλεψον εις τους ουρανους και ιδε· και θεωρησον τα νεφη, ποσον υψηλοτερα σου ειναι.

⁵Look unto the heavens and see; and survey the skies: they are higher than thou.

⁶Εαν αμαρτανης, τι πραττεις κατ' αυτου; η αν αι παραβασεις σου πολλαπλασιασθωσι, τι κατορθονεις κατ' αυτου;

⁶If thou sinnest, what doest thou against him? If thy transgressions be multiplied, what doest thou unto him?

⁷Εαν ησαι δικαιος, τι θελεις δωσει εις αυτον; η τι θελει λαβει εκ της χειρος σου;

⁷If thou be righteous, what givest thou to him? or what doth he receive of thy hand?

⁸Η ασεβεια σου δυναται να βλαψη ανθρωπον ως σε· και η δικαιοσυνη σου δυναται να ωφεληση υιον ανθρωπου.

⁸Thy wickedness [may affect] a man as thou [art], and thy righteousness a son of man.

⁹[] Εκ του πληθους των καταθλιβοντων καταβοωσι· κραυγαζουσιν ενεκεν του βραχιονος των ισχυρων·

⁹By reason of the multitude of oppressions they cry; they cry out by reason of the arm of the mighty:

¹⁰Αλλ' ουδεις λεγει, που ειναι ο Θεος ο Ποιητης μου, οστις διδει ασματα εις την νυκτα,

¹⁰But none saith, Where is +God my Maker, who giveth songs in the night,

¹¹Οστις συνετιζει ημας υπερ τα κτηνη της γης, και σοφιζει ημας υπερ τα πετεινα του ουρανου;

¹¹Who teacheth us more than the beasts of the earth, and maketh us wiser than the fowl of the heavens?

¹²Εκει βοωσι δια την υπερηφανιαν των πονηρων, δεν θελει ομως αποκριθη.

¹²There they cry, and he answereth not, because of the pride of evil men.

¹³Ο Θεος βεβαιως δεν θελει εισακουσει της ματαιολογιας, ουδε θελει επιβλεψει ο Παντοδυναμος εις αυτην·

¹³Surely ùGod will not hear vanity, neither will the Almighty regard it.

¹⁴[] ποσον ολιγωτερον οταν συ λεγης, οτι δεν θελεις ιδει αυτον· η κρισις ομως ειναι ενωπιον αυτου· οθεν εχε το θαρρος σου επ' αυτον.

¹⁴Although thou sayest thou dost not see him, judgment is before him, therefore wait for him.

¹⁵Αλλα τωρα, επειδη δεν επεσκεφθη εν τω θυμω αυτου και δεν παρετηρησε μετα μεγαλης αυστηροτητος,

¹⁵But now, because he hath not visited in his anger, doth not [Job] know [his] great arrogancy?

¹⁶δια τουτο ο Ιωβ ανοιγει το στομα αυτου ματαιως· επισωρευει λογους εν αγνωσια.

¹⁶For Job hath opened his mouth in vanity, and made words abundant without knowledge.