¹[] Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε·

¹And Jehovah answered Job out of the whirlwind and said,

²Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;

²Who is this that darkeneth counsel by words without knowledge?

³Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ· διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.

³Gird up now thy loins like a man; and I will demand of thee, and inform thou me.

⁴[] Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.

⁴Where wast thou when I founded the earth? Declare, if thou hast understanding.

⁵Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ' αυτην;

⁵Who set the measures thereof -- if thou knowest? or who stretched a line upon it?

⁶Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,

⁶Whereupon were the foundations thereof sunken? or who laid its corner-stone,

⁷οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;

⁷When the morning stars sang together, and all the sons of God shouted for joy?

⁸η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;

⁸And who shut up the sea with doors, when it burst forth, issuing out of the womb?

⁹οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,

⁹When I made the cloud its garment, and thick darkness a swaddling band for it;

¹⁰και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,

¹⁰When I cut out for it my boundary, and set bars and doors,

¹¹και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη· και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;

¹¹And said, Hitherto shalt thou come and no further, and here shall thy proud waves be stayed?

¹²[] Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,

¹²Hast thou since thy days commanded the morning? hast thou caused the dawn to know its place,

¹³δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ' αυτης;

¹³That it might take hold of the ends of the earth, and the wicked might be shaken out of it?

¹⁴Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος· και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.

¹⁴It is changed like the signet-clay; and [all things] stand forth as in a garment:

¹⁵Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ' αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.

¹⁵And from the wicked their light is withholden, and the uplifted arm is broken.

¹⁶Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;

¹⁶Hast thou entered as far as the springs of the sea? and hast thou walked in the recesses of the deep?

¹⁷Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;

¹⁷Have the gates of death been revealed unto thee? and hast thou seen the gates of the shadow of death?

¹⁸Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.

¹⁸Hath thine understanding compassed the breadths of the earth? Declare if thou knowest it all.

¹⁹Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,

¹⁹Where is the way to where light dwelleth? and the darkness, where is its place,

²⁰δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;

²⁰That thou shouldest take it to its bound, and that thou shouldest know the paths to its house?

²¹Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;

²¹Thou knowest, for thou wast then born, and the number of thy days is great!

²²Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,

²²Hast thou entered into the storehouses of the snow, and hast thou seen the treasuries of the hail,

²³τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;

²³Which I have reserved for the time of distress, for the day of battle and war?

²⁴Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;

²⁴By what way is the light parted, [and] the east wind scattered upon the earth?

²⁵[] Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,

²⁵Who hath divided a channel for the rain-flood, and a way for the thunder's flash;

²⁶δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,

²⁶To cause it to rain on the earth, where no one is; on the wilderness wherein there is not a man;

²⁷δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;

²⁷To satisfy the desolate and waste [ground], and to cause the sprout of the grass to spring forth?

²⁸Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;

²⁸Hath the rain a father? or who begetteth the drops of dew?

²⁹Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;

²⁹Out of whose womb cometh the ice? and the hoary frost of heaven, who bringeth it forth?

³⁰Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.

³⁰When the waters lie hidden as in stone, and the face of the deep holdeth fast together.

³¹Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;

³¹Canst thou fasten the bands of the Pleiades, or loosen the cords of Orion?

³²Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;

³²Dost thou bring forth the constellations each in its season? or dost thou guide the Bear with her sons?

³³Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;

³³Knowest thou the ordinances of the heavens? dost thou determine their rule over the earth?

³⁴Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;

³⁴Dost thou lift up thy voice to the clouds, that floods of waters may cover thee?

³⁵Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;

³⁵Dost thou send forth lightnings that they may go, and say unto thee, Here we are?

³⁶Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;

³⁶Who hath put wisdom in the inward parts? or who hath given understanding to the mind?

³⁷Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,

³⁷Who numbereth the clouds with wisdom? or who poureth out the bottles of the heavens,

³⁸δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;

³⁸When the dust runneth as into a molten mass, and the clods cleave fast together?

³⁹Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,

³⁹Dost thou hunt the prey for the lioness, and dost thou satisfy the appetite of the young lions,

⁴⁰οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;

⁴⁰When they crouch in [their] dens, [and] abide in the thicket to lie in wait?

⁴¹Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι' ελλειψιν τροφης;

⁴¹Who provideth for the raven his food, when his young ones cry unto ùGod, [and] they wander for lack of meat?