1[] Υιε μου, εαν δεχθης τους λογους μου και ταμιευσης τας εντολας μου παρα σεαυτω,
1My son, if thou receivest my words, and layest up my commandments with thee,
2ωστε να προσεξη το ωτιον σου εις την σοφιαν, να κλινης την καρδιαν σου εις την συνεσιν·
2so that thou incline thine ear unto wisdom [and] thou apply thy heart to understanding;
3και εαν επικαλεσθης την φρονησιν, και υψωσης την φωνην σου εις την συνεσιν·
3yea, if thou criest after discernment [and] liftest up thy voice to understanding;
4εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και εξερευνησης αυτην ως κεκρυμμενους θησαυρους,
4if thou seekest her as silver and searchest for her as for hidden treasures:
5τοτε θελεις εννοησει τον φοβον του Κυριου και θελεις ευρει την επιγνωσιν του Θεου.
5then shalt thou understand the fear of Jehovah, and find the knowledge of God.
6Διοτι ο Κυριος διδει σοφιαν· εκ του στοματος αυτου εξερχεται γνωσις και συνεσις.
6For Jehovah giveth wisdom; out of his mouth [come] knowledge and understanding.
7Αποταμιευει σωτηριαν εις τους ευθεις· ειναι ασπις εις τους περιπατουντας εν ακεραιοτητι,
7He layeth up sound wisdom for the upright; [he] is a shield to them that walk in integrity;
8υπερασπιζων τας οδους της δικαιοσυνης και φυλαττων την οδον των οσιων αυτου.
8guarding the paths of just judgment and keeping the way of his godly ones.
9Τοτε θελεις εννοησει δικαιοσυνην και κρισιν και ευθυτητα, πασαν οδον αγαθην.
9Then shalt thou understand righteousness and judgment and equity: every good path.
10[] Εαν η σοφια εισελθη εις την καρδιαν σου και η γνωσις ηδυνη την ψυχην σου,
10When wisdom entereth into thy heart and knowledge is pleasant unto thy soul,
11ορθη βουλη θελει σε φυλαττει, συνεσις θελει σε διατηρει·
11discretion shall keep thee, understanding shall preserve thee:
12δια να σε ελευθερονη απο της οδου της πονηρας, απο ανθρωπου λαλουντος δολια,
12To deliver thee from the way of evil, from the man that speaketh froward things;
13οιτινες εγκαταλειπουσι τας οδους της ευθυτητος, δια να περιπατωσιν εν ταις οδοις του σκοτους·
13[from those] who leave the paths of uprightness, to walk in the ways of darkness;
14οιτινες ηδυνονται εις το να καμνωσι κακον, χαιρουσιν εις τας διαστροφας της κακιας,
14who rejoice to do evil, [and] delight in the frowardness of evil;
15των οποιων αι οδοι ειναι σκολιαι και αι πορειαι αυτων διεστραμμεναι·
15whose paths are crooked, and who are perverted in their course:
16δια να σε ελευθερονη απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης με τους λογους αυτης,
16To deliver thee from the strange woman, from the stranger who flattereth with her words;
17ητις εγκατελιπε τον επιστηθιον της νεοτητος αυτης και ελησμονησε την διαθηκην του Θεου αυτης.
17who forsaketh the guide of her youth, and forgetteth the covenant of her God;
18Διοτι ο οικος αυτης καταβιβαζει εις τον θανατον, και τα βηματα αυτης εις τους νεκρους·
18-- for her house inclineth unto death, and her paths unto the dead;
19παντες οι εισερχομενοι προς αυτην δεν επιστρεφουσιν ουδε αναλαμβανουσι τας οδους της ζωης·
19none that go unto her return again, neither do they attain to the paths of life:
20δια να περιπατης εν τη οδω των αγαθων και να φυλαττης τας τριβους των δικαιων.
20-- that thou mayest walk in the way of the good, and keep the paths of the righteous.
21Διοτι οι ευθεις θελουσι κατοικησει την γην, και οι τελειοι θελουσιν εναπολειφη εν αυτη.
21For the upright shall dwell in the land, and the perfect shall remain in it;
22Οι δε ασεβεις θελουσιν εκκοπη απο της γης, και οι παρανομοι θελουσιν εκριζωθη απ' αυτης.
22but the wicked shall be cut off from the land, and the unfaithful shall be plucked up out of it.