1[] Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον. Κυριε Θεε μου, εμεγαλυνθης σφοδρα· τιμην και μεγαλοπρεπειαν εισαι ενδεδυμενος·
1Bless Jehovah, O my soul! Jehovah my God, thou art very great; thou art clothed with majesty and splendour;
2ο περιτυλιττομενος το φως ως ιματιον, ο εκτεινων τον ουρανον ως καταπετασμα·
2Covering thyself with light as with a garment, stretching out the heavens like a tent-curtain; --
3ο στεγαζων με υδατα τα υπερωα αυτου· ο ποιων τα νεφη αμαξαν αυτου· ο περιπατων επι πτερυγων ανεμων·
3Who layeth the beams of his upper chambers in the waters, who maketh clouds his chariot, who walketh upon the wings of the wind;
4ο ποιων τους αγγελους αυτου πνευματα, τους λειτουργους αυτου πυρος φλογα·
4Who maketh his angels spirits; his ministers a flame of fire.
5ο θεμελιων την γην επι την βασιν αυτης, δια να μη σαλευθη εις τον αιωνα του αιωνος.
5He laid the earth upon its foundations: it shall not be removed for ever.
6Με την αβυσσον, ως με ιματιον, εκαλυψας αυτην· τα υδατα εσταθησαν επι των ορεων·
6Thou hadst covered it with the deep, as with a vesture; the waters stood above the mountains:
7απο επιτιμησεως σου εφυγον· απο της φωνης της βροντης σου εσυρθησαν εν βια·
7At thy rebuke they fled, at the voice of thy thunder they hasted away; --
8ανεβησαν εις τα ορη, κατεβησαν εις τας κοιλαδας, εις τοπον, τον οποιον διωρισας δι' αυτα·
8The mountains rose, the valleys sank, unto the place which thou hadst founded for them; --
9εθεσας οριον, το οποιον δεν θελουσιν υπερβη ουδε θελουσιν επιστρεψει δια να σκεπασωσι την γην.
9Thou hast set a bound which they may not pass over, that they turn not again to cover the earth.
10[] Ο εξαποστελλων πηγας εις τας φαραγγας, δια να ρεωσιν αναμεσον των ορεων·
10He sendeth the springs into the valleys: they run among the mountains;
11ποτιζουσι παντα τα θηρια του αγρου· οι αγριοι ονοι σβυνουσι την διψαν αυτων·
11They give drink to every beast of the field; the wild asses quench their thirst.
12πλησιον αυτων τα πετεινα του ουρανου κατασκηνουσι, και αναμεσον των κλαδων κελαδουσιν.
12The birds of heaven dwell by them; they give forth their voice from among the branches.
13Ο ποτιζων τα ορη εκ των υπερωων αυτου· απο του καρπου των εργων σου χορταινει η γη.
13He watereth the mountains from his upper-chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14Ο αναδιδων χορτον δια τα κτηνη και βοτανην προς χρησιν του ανθρωπου, δια να εξαγη τροφην εκ της γης,
14He maketh the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man; bringing forth bread out of the earth,
15και οινον ευφραινοντα την καρδιαν του ανθρωπου, ελαιον δια να λαμπρυνη το προσωπον αυτου, και αρτον στηριζοντα την καρδιαν του ανθρωπου.
15And wine which gladdeneth the heart of man; making [his] face shine with oil; and with bread he strengtheneth man's heart.
16Εχορτασθησαν τα δενδρα του Κυριου· αι κεδροι του Λιβανου, τας οποιας εφυτευσεν·
16The trees of Jehovah are satisfied, the cedars of Lebanon, which he hath planted,
17Οπου τα πετεινα καμνουσι φωλεας· αι πευκαι ειναι η κατοικια του πελαργου.
17Where the birds make their nests; [as for] the stork, the fir trees are her house.
18Τα ορη τα υψηλα ειναι δια τας δορκαδας· αι πετραι καταφυγη εις τους δασυποδας.
18The high mountains are for the wild goats; the cliffs, a refuge for the rock-badgers.
19[] Εκαμε την σεληνην δια τους καιρους· ο ηλιος γνωριζει την δυσιν αυτου.
19He made the moon for seasons: the sun knoweth its going down.
20Φερεις σκοτος, και γινεται νυξ· εν αυτη περιφερονται παντα τα θηρια του δασους·
20Thou makest darkness, and it is night, wherein all the beasts of the forest creep forth:
21οι σκυμνοι βρυχωνται δια να αρπασωσι, και να ζητησωσι παρα του Θεου την τροφην αυτων.
21The young lions roar after the prey, and to seek their food from ùGod.
22Ο ηλιος ανατελλει· συναγονται και πλαγιαζουσιν εν τοις σπηλαιοις αυτων·
22The sun ariseth, they retreat, and lay them down in their dens.
23εξερχεται ο ανθρωπος εις το εργον αυτου και εις την εργασιαν αυτου εως εσπερας.
23Man goeth forth unto his work, and to his labour until the evening.
24Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε· τα παντα εν σοφια εποιησας· η γη ειναι πληρης των ποιηματων σου·
24How manifold are thy works, O Jehovah! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25αυτη η θαλασσα η μεγαλη και ευρυχωρος. Εκει ειναι ερπετα αναριθμητα, ζωα μικρα μετα μεγαλων·
25Yonder is the great and wide sea: therein are moving things innumerable, living creatures small and great.
26εκει διατρεχουσι τα πλοια· εκει ο Λευιαθαν ουτος, τον οποιον επλασας δια να παιζη εν αυτη.
26There go the ships; [there] that leviathan, which thou hast formed to play therein.
27Παντα ταυτα επι σε ελπιζουσι, δια να δωσης εν καιρω την τροφην αυτων.
27These all look unto thee, that thou mayest give their food in its season:
28Διδεις εις αυτα, συναγουσιν· ανοιγεις την χειρα σου, χορταινουσιν αγαθα.
28That thou givest unto them, they gather; thou openest thy hand, they are filled with good.
29Αποστρεφεις το προσωπον σου, ταραττονται· σηκονεις την πνοην αυτων, αποθνησκουσι και εις το χωμα αυτων επιστρεφουσιν·
29Thou hidest thy face, they are troubled; thou takest away their breath, they expire and return to their dust.
30εξαποστελλεις το πνευμα σου, κτιζονται, και ανανεονεις το προσωπον της γης.
30Thou sendest forth thy spirit, they are created, and thou renewest the face of the earth.
31[] Η δοξα του Κυριου εστω εις τον αιωνα· ας ευφραινεται ο Κυριος εις τα εργα αυτου·
31The glory of Jehovah will endure for ever; Jehovah will rejoice in his works.
32ο επιβλεπων επι την γην και καμνων αυτην να τρεμη· εγγιζει τα ορη, και καπνιζουσι.
32He looketh on the earth, and it trembleth; he toucheth the mountains, and they smoke.
33Θελω ψαλλει εις τον Κυριον ενοσω ζω· θελω ψαλμωδει εις τον Θεον μου ενοσω υπαρχω.
33I will sing unto Jehovah as long as I live; I will sing psalms to my God while I have my being.
34Η εις αυτον μελετη μου θελει εισθαι γλυκεια· εγω θελω ευφραινεσθαι εις τον Κυριον.
34My meditation shall be pleasant unto him; I will rejoice in Jehovah.
35Ας εκλειψωσιν οι αμαρτωλοι απο της γης και οι ασεβεις ας μη υπαρχωσι πλεον. Ευλογει, η ψυχη μου, τον Κυριον. Αλληλουια.
35Sinners shall be consumed out of the earth, and the wicked shall be no more. Bless Jehovah, O my soul. Hallelujah!