1[] Αινειτε τον Κυριον· διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων· διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.
1Praise ye Jah! for it is good. Sing psalms of our God; for it is pleasant: praise is comely.
2Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ· θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.
2Jehovah doth build up Jerusalem: he gathereth the outcasts of Israel.
3Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.
3He healeth the broken in heart, and bindeth up their wounds.
4Αριθμει τα πληθη των αστρων· Καλει τα παντα ονομαστι.
4He counteth the number of the stars; he giveth names to them all.
5Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου· η συνεσις αυτου αμετρητος.
5Great is our Lord, and of great power: his understanding is infinite.
6Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.
6Jehovah lifteth up the meek; he abaseth the wicked to the earth.
7Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες· ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα·
7Sing unto Jehovah with thanksgiving; sing psalms upon the harp unto our God:
8τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας· τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην· τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων·
8Who covereth the heavens with clouds, who prepareth rain for the earth, who maketh grass to grow upon the mountains;
9τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.
9Who giveth to the cattle their food, to the young ravens which cry.
10Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου· δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.
10He delighteth not in the strength of the horse, he taketh not pleasure in the legs of a man;
11Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.
11Jehovah taketh pleasure in those that fear him, in those that hope in his loving-kindness.
12[] Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον· αινει τον Θεον σου, Σιων.
12Laud Jehovah, O Jerusalem; praise thy God, O Zion.
13Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου· ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.
13For he hath strengthened the bars of thy gates; he hath blessed thy children within thee;
14Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου· σε χορταινει με το παχος του σιτου.
14He maketh peace in thy borders; he satisfieth thee with the finest of the wheat.
15Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.
15He sendeth forth his oracles to the earth: his word runneth very swiftly.
16Διδει χιονα ως μαλλιον· διασπειρει την παχνην ως στακτην.
16He giveth snow like wool, scattereth the hoar frost like ashes;
17Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια· εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;
17He casteth forth his ice like morsels: who can stand before his cold?
18Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα· φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.
18He sendeth his word, and melteth them; he causeth his wind to blow -- the waters flow.
19Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.
19He sheweth his word unto Jacob, his statutes and his judgments unto Israel.
20Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος· ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.
20He hath not dealt thus with any nation; and as for [his] judgments, they have not known them. Hallelujah!