1[] <<Ψαλμος του Ασαφ.>> Ο Θεος των θεων, ο Κυριος ελαλησε, και εκαλεσε την γην, απο ανατολης ηλιου εως δυσεως αυτου.
1{A Psalm. Of Asaph.} ùGod, Elohim-Jehovah, hath spoken, and called the earth from the rising of the sun unto the going down thereof.
2Εκ της Σιων, ητις ειναι η εντελεια της ωραιοτητος, ελαμψεν ο Θεος.
2Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined forth.
3Θελει ελθει ο Θεος ημων και δεν θελει σιωπησει· πυρ κατατρωγον θελει εισθαι εμπροσθεν αυτου και περιξ αυτου σφοδρα ανεμοζαλη,
3Our God will come, and will not keep silence: fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous round about him.
4θελει προσκαλεσει τους ουρανους ανωθεν και την γην, δια να κρινη τον λαον αυτου.
4He will call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people:
5Συναθροισατε μοι τους οσιους μου, οιτινες εκαμον μετ' εμου συνθηκην επι θυσιας.
5Gather unto me my godly ones, those that have made a covenant with me by sacrifice!
6Και οι ουρανοι θελουσιν αναγγελλει την δικαιοσυνην αυτου· διοτι ο Θεος, αυτος ειναι ο Κριτης. Διαψαλμα.
6And the heavens shall declare his righteousness; for God executeth judgment himself. Selah.
7[] Ακουσον, λαε μου, και θελω λαλησει· Ισραηλ, και θελω διαμαρτυρησει κατα σου· Ο Θεος, ο Θεος σου ειμαι εγω.
7Hear, my people, and I will speak; O Israel, and I will testify unto thee: I am God, thy God.
8Δεν θελω σε ελεγξει δια τας θυσιας σου, τα δε ολοκαυτωματα σου ειναι διαπαντος ενωπιον μου.
8I will not reprove thee for thy sacrifices, or thy burnt-offerings, continually before me;
9Δεν θελω δεχθη εκ του οικου σου μοσχον, τραγους εκ των ποιμνιων σου.
9I will take no bullock out of thy house, [nor] he-goats out of thy folds:
10Διοτι εμου ειναι παντα τα θηρια του δασους, τα κτηνη τα επι χιλιων ορεων.
10For every beast of the forest is mine, the cattle upon a thousand hills;
11Γνωριζω παντα τα πετεινα των ορεων, και τα θηρια του αγρου ειναι μετ' εμου.
11I know all the fowl of the mountains, and the roaming creatures of the field are mine:
12Εαν πεινασω, δεν θελω ειπει τουτο προς σε· διοτι εμου ειναι η οικουμενη και το πληρωμα αυτης.
12If I were hungry, I would not tell thee; for the world is mine, and the fulness thereof.
13Μηπως εγω θελω φαγει κρεας ταυρων η πιει αιμα τραγων;
13Should I eat the flesh of bulls, and drink the blood of goats?
14Θυσιασον εις τον Θεον θυσιαν αινεσεως, και αποδος εις τον Υψιστον τας ευχας σου·
14Offer unto God thanksgiving, and perform thy vows unto the Most High;
15και επικαλου εμε εν ημερα θλιψεως, θελω σε ελευθερωσει, και θελεις με δοξασει.
15And call upon me in the day of trouble; I will deliver thee, and thou shalt glorify me.
16[] Προς δε τον ασεβη ειπεν ο Θεος· Τι προς σε, να διηγησαι τα διαταγματα μου και να αναλαμβανης την διαθηκην μου εν τω στοματι σου;
16But unto the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes, or that thou shouldest take my covenant into thy mouth,
17Συ δε μισεις παιδειαν και απορριπτεις οπισω σου τους λογους μου.
17Seeing thou hast hated correction and hast cast my words behind thee?
18Εαν ιδης κλεπτην, τρεχεις μετ' αυτου· και μετα των μοιχων ειναι η μερις σου.
18When thou sawest a thief, thou didst take pleasure in him, and thy portion was with adulterers;
19Παραδιδεις το στομα σου εις την κακιαν, και η γλωσσα σου περιπλεκει δολιοτητα.
19Thou lettest thy mouth loose to evil, and thy tongue frameth deceit;
20Καθημενος λαλεις κατα του αδελφου σου· βαλλεις σκανδαλον κατα του υιου της μητρος σου.
20Thou sittest [and] speakest against thy brother, thou revilest thine own mother's son:
21Ταυτα επραξας, και εσιωπησα· υπελαβες οτι ειμαι τω οντι ομοιος σου· θελω σε ελεγξει, και θελω παραστησει παντα εμπροσθεν των οφθαλμων σου.
21These [things] hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether as thyself: [but] I will reprove thee, and set [them] in order before thine eyes.
22Θεσατε λοιπον τουτο εις τον νουν σας, οι λησμονουντες τον Θεον, μηποτε σας αρπασω, και ουδεις ο λυτρωσων.
22Now consider this, ye that forget +God, lest I tear in pieces, and there be no deliverer.
23Ο προσφερων θυσιαν αινεσεως, ουτος με δοξαζει· και εις τον ευθετουντα την οδον αυτου θελω δειξει την σωτηριαν του Θεου.
23Whoso offereth praise glorifieth me; and to him that ordereth [his] way will I shew the salvation of God.