¹[] <<Εις τον πρωτον μουσικον, επι Σοσανιμ-εδουθ. Ψαλμος του Ασαφ.>> Ακροασθητι, ο ποιμαινων τον Ισραηλ, συ ο οδηγων ως ποιμνιον τον Ιωσηφ· ο καθημενος επι των χερουβειμ, εμφανισθητι.

¹{To the chief Musician. On Shoshannim-Eduth. Of Asaph. A Psalm.} Give ear, O Shepherd of Israel, thou that leadest Joseph like a flock; thou that sittest [between] the cherubim, shine forth.

²Εμπροσθεν του Εφραιμ και του Βενιαμιν και του Μανασση διεγειρον την δυναμιν σου και ελθε εις σωτηριαν ημων.

²Before Ephraim and Benjamin and Manasseh, stir up thy strength, and come to our deliverance.

³Επιστρεψον ημας, Θεε, και επιλαμψον το προσωπον σου, και θελομεν λυτρωθη.

³O God, restore us; and cause thy face to shine, and we shall be saved.

⁴Κυριε Θεε των δυναμεων, εως ποτε θελεις οργιζεσθαι κατα της προσευχης του λαου σου;

⁴Jehovah, God of hosts, how long will thine anger smoke against the prayer of thy people?

⁵Τρεφεις αυτους με αρτον δακρυων και ποτιζεις αυτους αφθονως με δακρυα.

⁵Thou hast fed them with the bread of tears, and given them tears to drink in large measure:

⁶Εκαμες ημας εριδα εις τους γειτονας ημων· και οι εχθροι ημων γελωσι μεταξυ αλληλων.

⁶Thou hast made us a strife unto our neighbours, and our enemies mock among themselves.

⁷Επιστρεψον ημας, Θεε των δυναμεων, και επιλαμψον το προσωπον σου, και θελομεν λυτρωθη.

⁷Restore us, O God of hosts; and cause thy face to shine, and we shall be saved.

⁸[] Αμπελον εξ Αιγυπτου μετεκομισας· εξεδιωξας εθνη και εφυτευσας αυτην.

⁸Thou broughtest a vine out of Egypt; thou didst cast out the nations, and plant it:

⁹Ητοιμασας τοπον εμπροσθεν αυτης και βαθεως ερριζωσας αυτην· και εγεμισε την γην.

⁹Thou preparedst space before it, and it took deep root, and filled the land;

¹⁰Εσκεπασθησαν τα ορη υπο της σκιας αυτης, και αι αναδενδραδες αυτης ησαν ως αι υψηλαι κεδροι.

¹⁰The mountains were covered with its shadow, and the branches thereof were [like] cedars of ùGod;

¹¹Εξετεινε τα κληματα αυτης εως θαλασσης και τους βλαστους αυτης εως του ποταμου.

¹¹It sent out its boughs unto the sea, and its shoots unto the river.

¹²Δια τι εκρημνισας τους φραγμους αυτης, και τρυγωσιν αυτην παντες οι διαβαινοντες την οδον;

¹²Why hast thou broken down its fences, so that all who pass by the way do pluck it?

¹³Ερημονει αυτην ο αγριοχοιρος εκ του δασους, και το θηριον του αγρου νεμεται αυτην.

¹³The boar out of the forest doth waste it, and the beast of the field doth feed off it.

¹⁴Επιστρεψον, δεομεθα, Θεε των δυναμεων· επιβλεψον εξ ουρανου και ιδε, και επισκεψαι την αμπελον ταυτην,

¹⁴O God of hosts, return, we beseech thee; look down from the heavens, and behold, and visit this vine;

¹⁵και το φυτον, το οποιον εφυτευσεν η δεξια σου και τον βλαστον, τον οποιον εκραταιωσας εις σεαυτον.

¹⁵Even the stock which thy right hand hath planted, and the young plant thou madest strong for thyself.

¹⁶Εκαυθη εν πυρι· εκοπη· εχαθησαν απο επιτιμησεως του προσωπου σου.

¹⁶It is burned with fire, it is cut down; they perish at the rebuke of thy countenance.

¹⁷Ας ηναι η χειρ σου επι τον ανδρα της δεξιας σου· επι τον υιον του ανθρωπου, τον οποιον εκαμες δυνατον εις σεαυτον.

¹⁷Let thy hand be upon the man of thy right hand, upon the son of man whom thou hast made strong for thyself.

¹⁸Και ημεις δεν θελομεν εκκλινει απο σου· ζωοποιησον ημας, και το ονομα σου θελομεν επικαλεισθαι.

¹⁸So will we not go back from thee. Revive us, and we will call upon thy name.

¹⁹Επιστρεψον ημας, Κυριε Θεε των δυναμεων· επιλαμψον το προσωπον σου, και θελομεν λυτρωθη.

¹⁹Restore us, O Jehovah, God of hosts; cause thy face to shine, and we shall be saved.