1[] Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπε·
1Iov a luat cuvîntul şi a zis:
2Ποσον εβοηθησας τον αδυνατον· εσωσας βραχιονα ανισχυρον.
2,,Cît de bine ştii tu să vii în ajutorul slăbiciunii! Cum dai tu ajutor braţului fără putere!
3Ποσον συνεβουλευσας τον ασοφον και εντελη συνεσιν εδειξας
3Ce bune sfaturi dai tu celui fără pricepere! Ce belşug de înţelepciune dai tu la iveală!
4Προς τινα απηγγειλας τους λογους; και τινος πνοη εξηλθεν απο σου;
4Către cine se îndreaptă cuvintele tale? Şi al cui duh vorbeşte prin tine?
5[] Οι νεκροι τρεμουσιν αυτον υποκατωθεν των υδατων, και οι συγκατοικουντες μετ' αυτων.
5Înaintea lui Dumnezeu tremură umbrele supt ape şi supt locuitorii lor;
6Γυμνος ο αδης εμπροσθεν αυτου, και η απωλεια δεν εχει σκεπασμα.
6înaintea Lui locuinţa morţilor este goală, adîncul n'are acoperiş.
7Εκτεινει τον βορεαν επι το κενον· κρεμα την γην επι το μηδεν.
7El întinde miazănoaptea asupra golului, şi spînzură pămîntul pe nimic.
8Δεσμευει τα υδατα εις τας νεφελας αυτου· και η νεφελη δεν σχιζεται υποκατω αυτων.
8Leagă apele în norii Săi, şi norii nu se sparg supt greutatea lor.
9Σκεπαζει το προσωπον του θρονου αυτου· εκτεινει το νεφος αυτου επ' αυτον.
9Acopere faţa scaunului Său de domnie, şi Îşi întinde norul peste el.
10Περιεκυκλωσε τα υδατα με ορια, εως της συντελειας του φωτος και του σκοτους.
10A tras o boltă pe faţa apelor, ca hotar între lumină şi întunerec.
11Οι στυλοι του ουρανου τρεμουσι και εξιστανται απο της επιτιμησεως αυτου.
11Stîlpii cerului se clatină, şi se înspăimîntă la ameninţarea Lui.
12Ταραττει την θαλασσαν δια της δυναμεως αυτου, και δια της συνεσεως αυτου καταδαμαζει την υπερηφανιαν αυτης.
12Prin puterea Lui turbură marea, prin priceperea Lui îi sfarmă furia.
13Δια του πνευματος αυτου εκοσμησε τους ουρανους· η χειρ αυτου εσχηματισε τον συστρεφομενον οφιν.
13Suflarea Lui înseninează cerul, mîna Lui străpunge şarpele fugar.
14Ιδου, ταυτα ειναι μερη των οδων αυτου· αλλα ποσον ελαχιστον πραγμα ακουομεν περι αυτου; την δε βροντην της δυναμεως αυτου τις δυναται να εννοηση;
14Şi acestea sînt doar marginile căilor Sale, şi numai adierea lor uşoară ajunge pînă la noi! Dar tunetul lucrărilor Lui puternice cine -l va auzi?``