¹[] Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε·

¹Domnul a răspuns lui Iov din mijlocul furtunii, şi a zis:

²Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;

²,,Cine este celce Îmi întunecă planurile, prin cuvîntări fără pricepere?

³Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ· διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.

³Încinge-ţi mijlocul ca un viteaz, ca Eu să te întreb, şi tu să Mă înveţi.

⁴[] Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.

⁴Unde erai tu cînd am întemeiat pămîntul? Spune, dacă ai pricepere.

⁵Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ' αυτην;

⁵Cine i -a hotărît măsurile, ştii? Sau cine a întins frînghia de măsurat peste el?

⁶Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,

⁶Pe ce sînt sprijinite temeliile lui? Sau cine i -a pus piatra din capul unghiului,

⁷οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;

⁷atunci cînd stelele dimineţii izbucneau în cîntări de bucurie, şi cînd toţi fiii lui Dumnezeu scoteau strigăte de veselie?

⁸η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;

⁸Cine a închis marea cu porţi, cînd s'a aruncat din pîntecele mamei ei?

⁹οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,

⁹Cînd i-am făcut haina din nori, şi scutece din întunerec;

¹⁰και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,

¹⁰cînd i-am pus hotar, şi cînd i-am pus zăvoare şi porţi;

¹¹και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη· και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;

¹¹cînd am zis: ,Pînă aici să vii, să nu treci mai departe; aici să ţi se oprească mîndria valurilor tale?`

¹²[] Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,

¹²De cînd eşti, ai poruncit tu dimineţei? Ai arătat zorilor locul lor,

¹³δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ' αυτης;

¹³ca să apuce capetele pămîntului, şi să scuture pe cei răi de pe el?

¹⁴Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος· και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.

¹⁴Ca pămîntul să se schimbe ca lutul pe care se pune o pecete, şi toate lucrurile să se arate îmbrăcate ca în haina lor adevărată?

¹⁵Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ' αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.

¹⁵Pentruca cei răi să fie lipsiţi de luminalor, şi braţul care se ridică să fie zdrobit?

¹⁶Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;

¹⁶Ai pătruns tu pînă la izvoarele mării? Sau te-ai plimbat tu prin fundurile adîncului?

¹⁷Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;

¹⁷Ţi s'au deschis porţile morţii? Sau ai văzut tu porţile umbrei morţii?

¹⁸Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.

¹⁸Ai cuprins tu cu privirea întinderea pămîntului? Vorbeşte, dacă ştii toate aceste lucruri.

¹⁹Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,

¹⁹Unde este drumul care duce la locaşul luminii? Şi întunerecul unde îşi are locuinţa?

²⁰δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;

²⁰Poţi să le urmăreşti pînă la hotarul lor, şi să cunoşti cărările locuinţei lor?

²¹Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;

²¹Ştii, căci atunci erai născut, şi numărul zilelor tale este mare!

²²Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,

²²Ai ajuns tu pînă la cămările zăpezii? Ai văzut tu cămările grindinei,

²³τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;

²³pe cari le păstrez pentru vremurile de strîmtoare, pentru zilele de război şi de bătălie?

²⁴Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;

²⁴Pe ce cale se împarte lumina? Şi pe ce cale se împrăştie vîntul de răsărit pe pămînt?

²⁵[] Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,

²⁵Cine a deschis un loc de scurgere ploii, şi a însemnat drumul fulgerului şi al tunetului,

²⁶δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,

²⁶pentru ca să cadă ploaia pe un pămînt fără locuitori, pe un pustiu unde nu sînt oameni;

²⁷δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;

²⁷pentru ca să adape locurile pustii şi uscate, şi ca să facă să încolţească şi să răsară iarba?

²⁸Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;

²⁸Are ploaia tată? Cine dă naştere picăturilor de rouă?

²⁹Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;

²⁹Din al cui sîn iese ghiaţa, şi cine naşte promoroaca cerului,

³⁰Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.

³⁰ca apele să se îngroaşe ca o piatră, şi faţa adîncului să se întărească?

³¹Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;

³¹Poţi să înozi tu legăturile Găinuşei, sau să deslegi frînghiile Orionului?

³²Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;

³²Tu faci să iasă la vremea lor semnele zodiacului, şi tu cîrmuieşti Ursul mare cu puii lui?

³³Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;

³³Cunoşti tu legile cerului? Sau tu îi orînduieşti stăpînirea pe pămînt?

³⁴Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;

³⁴Îţi înalţi tu glasul pînă la nori, ca să chemi să te acopere rîuri de ape?

³⁵Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;

³⁵Poţi tu să arunci fulgerile, ca să plece? Îţi zic ele: ,Iată-ne?`

³⁶Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;

³⁶Cine a pus înţelepciunea în negura norilor, sau cine a dat pricepere întocmirii văzduhului?

³⁷Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,

³⁷Cine poate să numere norii cu înţelepciune, şi să verse burdufurile cerurilor,

³⁸δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;

³⁸pentruca să înceapă pulberea să facă noroi, şi bulgării de pămînt să se lipească împreună?

³⁹Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,

³⁹Tu izgoneşti prada pentru leoaică, şi tu potoleşti foamea puilor de lei,

⁴⁰οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;

⁴⁰cînd stau ghemuiţi în vizuina lor, cînd stau la pîndă în culcuşul lor?

⁴¹Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι' ελλειψιν τροφης;

⁴¹Cine pregăteşte corbului hrana, cînd puii lui strigă spre Dumnezeu, cînd umblă rătăciţi şi flămînzi?