1[] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Οι πεποιθοτες επι Κυριον ειναι ως το ορος Σιων, το οποιον δεν θελει σαλευθη· εις τον αιωνα διαμενει.
1(O cîntare a treptelor.) Cei ce se încred în Domnul sînt ca muntele Sionului, care nu se clatină, ci stă întărit pe vecie.
2Καθως η Ιερουσαλημ κυκλονεται υπο των ορεων, ουτως ο Κυριος κυκλονει τον λαον αυτου απο του νυν και εως του αιωνος.
2Cum este înconjurat Ierusalimului de munţi, aşa înconjoară Domnul pe poporul Său, deacum şi pînă în veac.
3Διοτι δεν θελει διαμενει η ραβδος της ασεβειας επι τον κληρον των δικαιων, δια να μη εκτεινωσιν οι δικαιοι τας χειρας αυτων εις την ανομιαν.
3Căci toiagul de cîrmuire al răutăţii nu va rămînea pe moştenirea celor neprihăniţi, pentru ca cei neprihăniţi să nu întindă mînile spre nelegiuire.
4[] Αγαθοποιησον, Κυριε, τους αγαθους και τους ευθεις την καρδιαν.
4Doamne, varsă-Ţi binefacerile peste cei buni, şi peste cei cu inima fără prihană!
5Τους δε εκκλινοντας εις τας σκολιας οδους των, ο Κυριος θελει απαγαγει αυτους μετα των εργαζομενων την ανομιαν. Ειρηνη επι τον Ισραηλ.
5Dar pe ceice apucă pe căi lăturalnice, să -i nimicească Domnul împreună cu cei ce fac rău! Pacea să fie peste Israel!