1[] <<Ψαλμος του Δαβιδ.>> Προς σε, Κυριε, υψωσα την ψυχην μου.
1La Tine, Doamne, îmi înalţ sufletul.
2Θεε μου, επι σε ηλπισα· ας μη καταισχυνθω, ας μη χαρωσιν επ' εμε οι εχθροι μου.
2În Tine, Dumnezeule, mă încred: să nu fiu dat de ruşine, ca să nu se bucure vrăjmaşii mei de mine!
3Βεβαιως παντες οι προσμενοντες σε δεν θελουσι καταισχυνθη· ας καταισχυνθωσιν οι μωροι παραβαται.
3Da, toţi cei ce nădăjduiesc în Tine nu vor fi daţi de ruşine: ci de ruşine vor fi daţi cei ce Te părăsesc fără temei.
4Δειξον μοι, Κυριε, τας οδους σου· διδαξον με τα βηματα σου.
4Arată-mi, Doamne, căile Tale, şi învaţă-mă cărările Tale.
5Οδηγησον με εν τη αληθεια σου και διδαξον με· διοτι συ εισαι ο Θεος της σωτηριας μου· σε προσμενω ολην την ημεραν.
5Povăţuieşte-mă în adevărul Tău, şi învaţă-mă; căci Tu eşti Dumnezeul mîntuirii mele, Tu eşti totdeauna nădejdea mea!
6Μνησθητι, Κυριε, τους οικτιρμους σου και τα ελεη σου, διοτι ειναι απ' αιωνος.
6Adu-Ţi aminte, Doamne, de îndurarea şi bunătatea Ta; căci sînt vecinice.
7Τας αμαρτιας της νεοτητος μου και τας παραβασεις μου μη μνησθης· κατα το ελεος σου μνησθητι μου συ, Κυριε, ενεκεν της αγαθοτητος σου.
7Nu-Ţi aduce aminte de greşelile din tinereţa mea, nici de fărădelegile mele; ci adu-Ţi aminte de mine, după îndurarea Ta, pentru bunătatea Ta, Doamne!
8[] Αγαθος και ευθυς ο Κυριος· δια τουτο θελει διδαξει τους αμαρτωλους την οδον.
8Domnul este bun şi drept: de aceea arată El păcătoşilor calea.
9Θελει οδηγησει τους πραους εν κρισει και θελει διδαξει τους πραους την οδον αυτου.
9El face pe cei smeriţi să umble în tot ce este drept. El învaţă pe cei smeriţi calea Sa.
10Πασαι αι οδοι του Κυριου ειναι ελεος και αληθεια εις τους φυλαττοντας την διαθηκην αυτου και τα μαρτυρια αυτου.
10Toate cărările Domnului sînt îndurare şi credincioşie, pentru cei ce păzesc legămîntul şi poruncile Lui.
11Ενεκεν του ονοματος σου, Κυριε, συγχωρησον την ανομιαν μου, διοτι ειναι μεγαλη.
11Pentru Numele Tău, Doamne, iartă-mi fărădelegea, căci mare este!
12Τις ειναι ο ανθρωπος ο φοβουμενος τον Κυριον; αυτον θελει διδαξει την οδον, την οποιαν πρεπει να εκλεξη·
12Cine este omul, care se teme de Domnul? Aceluia Domnul îi arată calea pe care trebuie s'o aleagă.
13Η ψυχη αυτου θελει κατοικει εν αγαθοις, και το σπερμα αυτου θελει κληρονομησει την γην.
13El va locui în fericire, şi sămînţa lui va stăpîni ţara.
14Το απορρητον του Κυριου ειναι μετα των φοβουμενων αυτον και την διαθηκην αυτου θελει φανερωσει εις αυτους.
14Prietenia Domnului este pentru cei ce se tem de El, şi legămîntul făcut cu El le dă învăţătură.
15[] Οι οφθαλμοι μου ειναι διαπαντος προς τον Κυριον, διοτι αυτος θελει εξαγαγει εκ παγιδος τους ποδας μου.
15Eu îmi întorc necurmat ochii spre Domnul, căci El îmi va scoate picioarele din laţ.
16Επιβλεψον επ' εμε και ελεησον με, διοτι μεμονωμενος και τεθλιμμενος ειμαι.
16Priveşte-mă şi ai milă de mine, căci sînt părăsit şi nenorocit.
17Αι θλιψεις της καρδιας μου ηυξησαν· εξαγαγε με εκ των στενοχωριων μου.
17Neliniştea inimii mele creşte: scoate-mă din necazul meu!
18Ιδε την θλιψιν μου και τον μοχθον μου, και αφες πασας τας αμαρτιας μου.
18Uită-Te la ticăloşia şi truda mea, şi iartă-mi toate păcatele mele.
19Ιδε τους εχθρους μου, διοτι επληθυνθησαν και μισος αδικον με εμισησαν.
19Vezi cît de mulţi sînt vrăjmaşii mei, şi cu ce ură mare mă urmăresc.
20Φυλαξον την ψυχην μου και σωσον με· ας μη καταισχυνθω, διοτι επι σε ηλπισα.
20Păzeşte-mi sufletul, şi scapă-mă! Nu mă lăsa să fiu dat de ruşine cînd mă încred în Tine!
21Ακακια και ευθυτης ας με περιφυλαττωσι, διοτι σε προσεμεινα.
21Să mă ocrotească nevinovăţia şi neprihănirea, cînd îmi pun nădejdea în Tine!
22Λυτρωσον, Θεε, τον Ισραηλ εκ πασων των θλιψεων αυτου.
22Izbăveşte, Dumnezeule, pe Israel din toate necazurile lui.