1[] <<Ψαλμος ωδης δια την ημεραν του Σαββατου.>> Αγαθον το να δοξολογη τις τον Κυριον και να ψαλμωδη εις το ονομα σου, Υψιστε·
1(Un psalm. O cîntare pentru ziua Sabatului.) Frumos este să lăudăm pe Domnul, şi să mărim Numele Tău, Prea Înalte,
2να αναγγελλη το πρωι το ελεος σου και την αληθειαν σου πασαν νυκτα,
2să vestim dimineaţa bunătatea Ta, şi noaptea credincioşia Ta,
3με δεκαχορδον οργανον και με ψαλτηριον· με ωδην και κιθαραν.
3cu instrumentul cu zece coarde şi cu alăuta, în sunetele arfei.
4Διοτι με ευφρανας, Κυριε, εν τοις ποιημασι σου· θελω αγαλλεσθαι εν τοις εργοις των χειρων σου.
4Căci Tu mă înveşeleşti cu lucrările Tale, Doamne, şi eu cînt de veselie, cînd văd lucrarea mînilor Tale.
5Ποσον μεγαλα ειναι τα εργα σου, Κυριε βαθεις ειναι οι διαλογισμοι σου σφοδρα.
5Cît de mari sînt lucrările Tale, Doamne, şi cît de adînci sînt gîndurile Tale!
6Ο ανθρωπος ο ανοητος δεν γνωριζει, και ο μωρος δεν εννοει τουτο·
6Omul prost nu cunoaşte lucrul acesta, şi cel nebun nu ia seama la el.
7[] οτι οι ασεβεις βλαστανουσιν ως ο χορτος, και ανθουσι παντες οι εργαται της ανομιας, δια να αφανισθωσιν αιωνιως.
7Dacă cei răi înverzesc ca iarba, şi dacă toţi cei ce fac răul înfloresc, este numai ca să fie nimiciţi pe vecie.
8Αλλα συ, Κυριε, εισαι υψιστος εις τον αιωνα.
8Dar Tu, Doamne, eşti înalţat în veci de veci!
9Διοτι, ιδου, οι εχθροι σου, Κυριε, διοτι, ιδου, οι εχθροι σου θελουσιν εξολοθρευθη· θελουσι διασκορπισθη παντες οι εργαται της ανομιας.
9Căci iată, Doamne, vrăjmaşii Tăi, iată vrăjmaşii Tăi pier: toţi cei ce fac răul sînt risipiţi.
10Αλλα συ θελεις υψωσει ως του μονοκερωτος το κερας μου· εγω θελω χρισθη με νεον ελαιον·
10Dar mie, Tu-mi dai puterea bivolului, şi m'ai stropit cu untdelemn proaspăt.
11και ο οφθαλμος μου θελει ιδει την εκδικησιν των εχθρων μου· τα ωτα μου θελουσιν ακουσει περι των κακοποιων των επανισταμενων κατ' εμου.
11Ochiul meu îşi vede împlinită dorinţa faţă de vrăjmaşii mei, şi urechea mea aude împlinirea dorinţei mele faţă de protivnicii mei cei răi.
12Ο δικαιος ως φοινιξ θελει ανθει· ως κεδρος του Λιβανου θελει αυξανει.
12Cel fără prihană înverzeşte ca finicul, şi creşte ca cedrul din Liban.
13Πεφυτευμενοι εν τω οικω του Κυριου, θελουσιν ανθει εν ταις αυλαις του Θεου ημων·
13Cei sădiţi în Casa Domnului, înverzesc în curţile Dumnezeului nostru.
14θελουσι καρποφορει και εν αυτω τω βαθει γηρατι, θελουσιν εισθαι ακμαζοντες και ανθηροι·
14Ei aduc roade şi la bătrîneţă, sînt plini de suc şi verzi,
15δια να αναγγελλωσιν οτι δικαιος ειναι ο Κυριος, το φρουριον μου· και δεν υπαρχει αδικια εν αυτω.
15ca să arate că Domnul este drept, El Stînca mea, în care nu este nelegiuire.