Greek: Modern

Russian 1876

Lamentations

5

1[] Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας· επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.
1Вспомни, Господи, что над нами совершилось; призри и посмотри на поругание наше.
2Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.
2Наследие наше перешло к чужим, домы наши - к иноплеменным;
3Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.
3мы сделались сиротами, без отца; матери наши – как вдовы.
4Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων· τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.
4Воду свою пьем за серебро, дрова наши достаютсянам за деньги.
5Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος· εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.
5Нас погоняют в шею, мы работаем, и не имеем отдыха.
6Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.
6Протягиваем руку к Египтянам, к Ассириянам, чтобы насытиться хлебом.
7Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι· και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.
7Отцы наши грешили: их уже нет, а мы несем наказание за беззакония их.
8Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ' ημας· δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.
8Рабы господствуют над нами, и некому избавить от руки их.
9Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ' εμπροσθεν της ρομφαιας της ερημου.
9С опасностью жизни от меча, в пустыне достаем хлеб себе.
10Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.
10Кожа наша почернела, как печь, от жгучего голода.
11Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.
11Жен бесчестят на Сионе, девиц – в городах Иудейских.
12Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων· τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.
12Князья повешены руками их, лица старцев не уважены.
13Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.
13Юношей берут к жерновам, и отроки падают под ношами дров.
14Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.
14Старцы уже не сидят у ворот; юноши не поют.
15Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.
15Прекратилась радость сердца нашего; хороводы наши обратились в сетование.
16Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν· ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.
16Упал венец с головы нашей; горе нам, что мы согрешили!
17[] Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.
17От сего-то изнывает сердце наше; от сего померкли глаза наши.
18Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.
18От того, что опустела гора Сион, лисицы ходят по ней.
19Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα· ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.
19Ты, Господи, пребываешь во веки; престол Твой – в род и род.
20Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;
20Для чего совсем забываешь нас, оставляешь нас на долгое время?
21Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.
21Обрати нас к Тебе, Господи, и мы обратимся; обнови дни наши, какдревле.
22Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;
22Неужели Ты совсем отверг нас, прогневался на нас безмерно?