1[] <<Εις τον πρωτον μουσικον, δια Ιεδουθουν. Ψαλμος του Ασαφ.>> Η φωνη μου ειναι προς τον Θεον, και εβοησα· η φωνη μου ειναι προς τον Θεον, και εδωκεν εις εμε ακροασιν.
1My cry goes to God! Indeed, I cry to God for help, and for him to listen to me.
2Εν ημερα θλιψεως μου εξεζητησα τον Κυριον· εξετεινον την νυκτα τας χειρας μου και δεν επαυον· η ψυχη μου δεν ηθελε να παρηγορηθη.
2In the day of my trouble I sought the Lord. My hand was stretched out in the night, and didn’t get tired. My soul refused to be comforted.
3Ενεθυμηθην τον Θεον και εταραχθην· διελογισθην, και ωλιγοψυχησε το πνευμα μου. Διαψαλμα.
3I remember God, and I groan. I complain, and my spirit is overwhelmed. Selah.
4Εκρατησας τους οφθαλμους μου εν αγρυπνια· εταραχθην και δεν ηδυναμην να λαλησω.
4You hold my eyelids open. I am so troubled that I can’t speak.
5Διελογισθην τας αρχαιας ημερας, τα ετη των αιωνων.
5I have considered the days of old, the years of ancient times.
6Ανακαλω εις μνημην την ωδην μου· την νυκτα διαλογιζομαι μετα της καρδιας μου, και το πνευμα μου διερευνα·
6I remember my song in the night. I consider in my own heart; my spirit diligently inquires:
7μηποτε ο Κυριος με αποβαλη αιωνιως, και δεν θελει εισθαι ευμενης πλεον;
7“Will the Lord reject us forever? Will he be favorable no more?
8η εξελιπε διαπαντος το ελεος αυτου; επαυσεν ο λογος αυτου εις γενεαν και γενεαν;
8Has his loving kindness vanished forever? Does his promise fail for generations?
9Μηποτε ελησμονησε να ελεη ο Θεος; μηποτε εν τη οργη αυτου θελει κλεισει τους οικτιρμους αυτου; Διαψαλμα.
9Has God forgotten to be gracious? Has he, in anger, withheld his compassion?” Selah.
10Τοτε ειπα, Αδυναμια μου ειναι τουτο· αλλοιουται η δεξια του Υψιστου;
10Then I thought, “I will appeal to this: the years of the right hand of the Most High.”
11[] Θελω μνημονευει τα εργα του Κυριου· ναι, θελω μνημονευει τα απ' αρχης θαυμασια σου·
11I will remember Yah’s deeds; for I will remember your wonders of old.
12και θελω μελετα εις παντα τα εργα σου, και περι των πραξεων σου θελω διαλογιζεσθαι.
12I will also meditate on all your work, and consider your doings.
13Θεε, εν τω αγιαστηριω ειναι η οδος σου· τις Θεος μεγας, ως ο Θεος;
13Your way, God, is in the sanctuary. What god is great like God?
14Συ εισαι ο Θεος ο ποιων θαυμασια· εφανερωσας μεταξυ των λαων την δυναμιν σου.
14You are the God who does wonders. You have made your strength known among the peoples.
15Ελυτρωσας δια του βραχιονος σου τον λαον σου, τους υιους Ιακωβ και Ιωσηφ. Διαψαλμα.
15You have redeemed your people with your arm, the sons of Jacob and Joseph. Selah.
16Τα υδατα σε ειδον, Θεε, τα υδατα σε ειδον και εφοβηθησαν· εταραχθησαν και αι αβυσσοι.
16The waters saw you, God. The waters saw you, and they writhed. The depths also convulsed.
17Πλημμυραν υδατων εχυσαν αι νεφελαι· φωνην εδωκαν οι ουρανοι· και τα βελη σου διεπεταξαν.
17The clouds poured out water. The skies resounded with thunder. Your arrows also flashed around.
18Η φωνη της βροντης σου ητο εν τω ουρανιω τροχω· εφωτισαν αι αστραπαι την οικουμενην· εσαλευθη και εντρομος εγεινεν η γη.
18The voice of your thunder was in the whirlwind. The lightnings lit up the world. The earth trembled and shook.
19Δια της θαλασσης ειναι η οδος σου και αι τριβοι σου εν υδασι πολλοις, και τα ιχνη σου δεν γνωριζονται.
19Your way was through the sea; your paths through the great waters. Your footsteps were not known.
20Ωδηγησας ως προβατα τον λαον σου δια χειρος Μωυσεως και Ααρων.
20You led your people like a flock, by the hand of Moses and Aaron.