1[] <<Ωιδη των Αναβαθμων.>> Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.
2Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.
3Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;
4Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.
5[] Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ·
6Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.
7Εγω αγαπω την ειρηνην· αλλ' οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.