¹הלא צבא לאנוש על ארץ וכימי שכיר ימיו׃

¹انسان به روی زمین مانند یک کارگر اجباری زحمت می کشد. دوران حیاتش توأم با سختی و مشکلات است.

²כעבד ישאף צל וכשכיר יקוה פעלו׃

²مثل غلامی در آرزوی آنست که سایه ای بیابد و لحظه ای در زیر آن بیاساید و مانند مزدوری است که در انتظار مزد خود باشد.

³כן הנחלתי לי ירחי שוא ולילות עמל מנו לי׃

³ماههای عمر من در بیهودگی می گذرند. شبهای رنجبار و خسته کننده نصیب من شده است.

⁴אם שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד ערב ושבעתי נדדים עדי נשף׃

⁴وقتی می خوابم می گویم که چه وقت صبح می شود. اما شبهای من طولانی اند و تا صبح از این پهلو به آن پهلو می غلتم.

⁵לבש בשרי רמה וגיש עפר עורי רגע וימאס׃

⁵تن من پوشیده از کِرم و گرد و خاک است و پوست بدنم ترکیده و چرک گرفته است.

⁶ימי קלו מני ארג ויכלו באפס תקוה׃

⁶روزهایم تیزتر از ماکوی بافندگان می گذرند و در ناامیدی بپایان می رسند.

⁷זכר כי רוח חיי לא תשוב עיני לראות טוב׃

⁷ای خدا، به یاد آور که عمر من لحظه ای بیش نیست و چشم من روز خوبی را نخواهد دید

⁸לא תשורני עין ראי עיניך בי ואינני׃

⁸و چشمانی که امروز به من می نگرند، دیگر برویم نخواهند افتاد. مرا جستجو خواهید کرد، اما اثری از من نخواهید یافت.

⁹כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה׃

⁹مثل ابری که پراگنده و ناپدید می شود، کسانی هم که می میرند دیگر بر نمی خیزند.

¹⁰לא ישוב עוד לביתו ולא יכירנו עוד מקמו׃

¹⁰به خانه های خود باز نمی گردند و آشنایان شان برای همیشه آن ها را از یاد می برند.

¹¹גם אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי׃

¹¹از همین سبب است که خاموش مانده نمی توانم و می خواهم که درد و رنج خود را بیان کنم.

¹²הים אני אם תנין כי תשים עלי משמר׃

¹²مگر من هیولای بحری هستم که مرا تحت نظر قرار داده ای؟

¹³כי אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי׃

¹³من دراز می کشم تا دمی استراحت کنم و مصیبت های خود را از یاد ببرم،

¹⁴וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני׃

¹⁴آنگاه تو مرا با خوابهای وحشتناک می ترسانی.

¹⁵ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי׃

¹⁵بنابران، من چارۀ دیگر ندارم بجز اینکه گلوی خود را فشرده، بمیرم و به این زندگی رنجبار خود خاتمه بدهم.

¹⁶מאסתי לא לעלם אחיה חדל ממני כי הבל ימי׃

¹⁶از زندگی بیزارم و نمی خواهم دیگر زندگی کنم، پس مرا بحالم بگذارید، زیرا از من نفسی بیش نمانده است.

¹⁷מה אנוש כי תגדלנו וכי תשית אליו לבך׃

¹⁷انسان چه اهمیتی دارد که به او اینقدر توجه نشان می دهی؟

¹⁸ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו׃

¹⁸هر روز از او بازجوئی می کنی و هر لحظه او را می آزمائی.

¹⁹כמה לא תשעה ממני לא תרפני עד בלעי רקי׃

¹⁹آیا نمی خواهی دمی آرامم بگذاری تا آب دهن خود را فروبرم؟

²⁰חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא׃

²⁰اگر من گناهی بکنم چه ضرری به تو می رسد، ای ناظر اعمال انسانها؟ چرا مرا هدف تیرهای خود قرار دادی؟ آیا من بار دوش تو شده ام؟چرا گناهان مرا نمی بخشی و از خطاهای من چشم نمی پوشی؟ زیرا به زودی به زیر خاک می روم و تو به سراغم خواهی آمد و من دیگر وجود نخواهم داشت.»

²¹ומה לא תשא פשעי ותעביר את עוני כי עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני׃

²¹چرا گناهان مرا نمی بخشی و از خطاهای من چشم نمی پوشی؟ زیرا به زودی به زیر خاک می روم و تو به سراغم خواهی آمد و من دیگر وجود نخواهم داشت.»