1על נהרות בבל שם ישבנו גם בכינו בזכרנו את ציון׃
1در کنار نهرهای بابل نشستیم و در آنجا گریه کردیم، چون سهیون را به یاد آوردیم.
2על ערבים בתוכה תלינו כנרותינו׃
2چنگ و رباب خود را بر شاخه های درختان بید آویختیم.
3כי שם שאלונו שובינו דברי שיר ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון׃
3زیرا کسانی که ما را به اسارت برده بودند، در آنجا از ما سرود خواستند و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی خواستند. زیرا می گفتند: «یکی از سرودهای سهیون را برای ما بخوانید.»
4איך נשיר את שיר יהוה על אדמת נכר׃
4چگونه سرود خداوند را در زمین بیگانه بخوانیم؟
5אם אשכחך ירושלם תשכח ימיני׃
5اگر ترا ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من از کار بیفتد.
6תדבק לשוני לחכי אם לא אזכרכי אם לא אעלה את ירושלם על ראש שמחתי׃
6اگر ترا ای اورشلیم به یاد نیاورم و اگر تو را بر تمام خوشی ها ترجیح ندهم، آنگاه زبانم به کامم بچسپد.
7זכר יהוה לבני אדום את יום ירושלם האמרים ערו ערו עד היסוד בה׃
7ای خداوند، گفتار ادومیان را در روز مصیبت اورشلیم بیاد آور که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!»
8בת בבל השדודה אשרי שישלם לך את גמולך שגמלת לנו׃
8ای بابل که تو ویران خواهی شد، خوشا به حال کسی که به تو جزا دهد چنانکه تو به ما جزا دادی!خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند.
9אשרי שיאחז ונפץ את עלליך אל הסלע׃
9خوشا به حال کسی که اطفال تو را بگیرد و ایشان را به صخره ها بزند.