1משכיל לאסף למה אלהים זנחת לנצח יעשן אפך בצאן מרעיתך׃
1خدایا، چرا ما را برای همیشه ترک کرده ای و خشم تو بر ما که گوسفندان چراگاه تو هستیم، افروخته شده است؟
2זכר עדתך קנית קדם גאלת שבט נחלתך הר ציון זה שכנת בו׃
2قومی را بیاد آور که از ایام قدیم برای خود خریده ای و آن ها را فدیه کرده ای تا قوم برگزیدۀ تو شوند. این کوه سهیون را بیاد آور که در آن ساکن بوده ای.
3הרימה פעמיך למשאות נצח כל הרע אויב בקדש׃
3بسوی خرابه های دائمی آن قدم بردار، زیرا دشمن هر چه را که در عبادتگاهِ تو بود، خراب کرده است.
4שאגו צרריך בקרב מועדך שמו אותתם אתות׃
4دشمنانت در عبادتگاهِ مقدس تو فریاد می زنند و بیرق های خود را به نشانۀ پیروزی در آنجا برپا می نمایند.
5יודע כמביא למעלה בסבך עץ קרדמות׃
5مثل کسانی به نظر می رسند که تبرها را برای قطع کردن درختان جنگل بلند می کنند.
6ועת פתוחיה יחד בכשיל וכילפת יהלמון׃
6آن ها تمام نقش و نگار تراشیدۀ عبادتگاه را با تبرها و چکش ها خراب می کنند.
7שלחו באש מקדשך לארץ חללו משכן שמך׃
7عبادتگاهِ مقدس تو را آتش زده اند و مسکن نام تو را با خاک یکسان نموده و بی حرمت کرده اند.
8אמרו בלבם נינם יחד שרפו כל מועדי אל בארץ׃
8در دل خود می گویند: «ما آن ها را بکلی نابود می کنیم.» پس تمام جاهای مقدس خدا را در سرزمین سوزانیده اند.
9אותתינו לא ראינו אין עוד נביא ולא אתנו ידע עד מה׃
9علامات تو را دیگر نمی بینیم و از انبیاء هم یک نفر باقی نمانده است. در بین ما هیچکس نیست که بداند این وضع تا چه وقت دوام می کند.
10עד מתי אלהים יחרף צר ינאץ אויב שמך לנצח׃
10ای خدا، دشمن تا به کی ملامت خواهد کرد؟ و آیا او تا به ابد نام تو را بی حرمت خواهد نمود؟
11למה תשיב ידך וימינך מקרב חוקך כלה׃
11چرا دست راست خود را از ما دریغ داشته ای؟ پس قدرت خود را ظاهر ساخته و ایشان را نابود کن.
12ואלהים מלכי מקדם פעל ישועות בקרב הארץ׃
12خدا از قدیم پادشاه من است. او با معجزات بر روی زمین نجات را نمایان ساخته است.
13אתה פוררת בעזך ים שברת ראשי תנינים על המים׃
13تو به قوّت خود آب بحر را از هم جدا کردی و سر نهنگ ها را در آبها شکستی.
14אתה רצצת ראשי לויתן תתננו מאכל לעם לציים׃
14همچنین سر لِویاتان، یعنی جانور بحری، را کوبیده و او را خوراک جانوران بیابان ساختی.
15אתה בקעת מעין ונחל אתה הובשת נהרות איתן׃
15تو چشمه ها و جویها را به جریان آوردی و نهرهای دائمی را خشک گردانیدی.
16לך יום אף לך לילה אתה הכינות מאור ושמש׃
16روز به تو تعلق دارد و شب نیز. آفتاب و مهتاب را تو در جاهای شان قرار داده ای.
17אתה הצבת כל גבולות ארץ קיץ וחרף אתה יצרתם׃
17تمام حدود زمین را تو تعیین کرده ای. تابستان و زمستان را تو ایجاد کرده ای.
18זכר זאת אויב חרף יהוה ועם נבל נאצו שמך׃
18ای خداوند این را بیاد آور که چسان دشمن تمسخر می کند و چگونه مردم جاهل نام تو را بی حرمت می نماید.
19אל תתן לחית נפש תורך חית ענייך אל תשכח לנצח׃
19جانِ فاختۀ خود را به جانور وحشی مسپار و این قوم رنجدیده ات را تا به ابد فراموش مکن.
20הבט לברית כי מלאו מחשכי ארץ נאות חמס׃
20عهدی را که بسته ای بیاد آور، زیرا مردم ظالم در هر گوشۀ تاریک کمین کرده و زمین را از ظلم پُر ساخته اند.
21אל ישב דך נכלם עני ואביון יהללו שמך׃
21مگذار که مظلومان رسوا گردند. مسکینان و نیازمندان نام تو را ستایش کنند.
22קומה אלהים ריבה ריבך זכר חרפתך מני נבל כל היום׃
22ای خدا، برخیز و حقانیت خود را پابرجا کن و بیاد آور که چگونه احمق تمام روز تو را تمسخر می کند.فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.
23אל תשכח קול צרריך שאון קמיך עלה תמיד׃
23فریاد دشمنان خود را فراموش مکن و غوغای مخالفین خود را که همواره بلند می شود.