¹למה רגשו גוים ולאמים יהגו ריק׃

¹Waarom woeden de heidenen, en bedenken de volken ijdelheid?

²יתיצבו מלכי ארץ ורוזנים נוסדו יחד על יהוה ועל משיחו׃

²De koningen der aarde stellen zich op, en de vorsten beraadslagen te zamen tegen den HEERE, en tegen Zijn Gezalfde, zeggende:

³ננתקה את מוסרותימו ונשליכה ממנו עבתימו׃

³Laat ons hun banden verscheuren, en hun touwen van ons werpen.

⁴יושב בשמים ישחק אדני ילעג למו׃

⁴Die in den hemel woont, zal lachen; de HEERE zal hen bespotten.

⁵אז ידבר אלימו באפו ובחרונו יבהלמו׃

⁵Dan zal Hij tot hen spreken in Zijn toorn, en in Zijn grimmigheid zal Hij hen verschrikken.

⁶ואני נסכתי מלכי על ציון הר קדשי׃

⁶Ik toch heb Mijn Koning gezalfd over Sion, den berg Mijner heiligheid.

⁷אספרה אל חק יהוה אמר אלי בני אתה אני היום ילדתיך׃

⁷Ik zal van het besluit verhalen: de HEERE heeft tot Mij gezegd: Gij zijt Mijn Zoon, heden heb Ik U gegenereerd.

⁸שאל ממני ואתנה גוים נחלתך ואחזתך אפסי ארץ׃

⁸Eis van Mij, en Ik zal de heidenen geven tot Uw erfdeel, en de einden der aarde tot Uw bezitting.

⁹תרעם בשבט ברזל ככלי יוצר תנפצם׃

⁹Gij zult hen verpletteren met een ijzeren scepter; Gij zult hen in stukken slaan als een pottenbakkersvat.

¹⁰ועתה מלכים השכילו הוסרו שפטי ארץ׃

¹⁰Nu dan, gij koningen, handelt verstandiglijk; laat u tuchtigen, gij rechters der aarde!

¹¹עבדו את יהוה ביראה וגילו ברעדה׃

¹¹Dient den HEERE met vreze, en verheugt u met beving.

¹²נשקו בר פן יאנף ותאבדו דרך כי יבער כמעט אפו אשרי כל חוסי בו׃

¹²Kust den Zoon, opdat Hij niet toorne, en gij op den weg vergaat, wanneer Zijn toorn maar een weinig zou ontbranden. Welgelukzalig zijn allen, die op Hem betrouwen.