¹וידבר יהוה אל משה לאמר׃

¹ خداوند به موسی فرمود:

²ראה קראתי בשם בצלאל בן אורי בן חור למטה יהודה׃

² «من بصلئیل پسر اوری نوهٔ حور را که از طایفهٔ یهودا می‌باشد، انتخاب کرده‌ام.

³ואמלא אתו רוח אלהים בחכמה ובתבונה ובדעת ובכל מלאכה׃

³ او را از قدرت خود پُر ساخته‌ام و به او استعداد و دانش و مهارت برای انجام هنرهای گوناگون بخشیده‌ام.

⁴לחשב מחשבת לעשות בזהב ובכסף ובנחשת׃

⁴ تا در طلا سازی و نقره سازی و برنز کاری، همچنین در جواهرسازی و مرصع‌کاری آن و نجّاری و چوب‌بری و صنایع دیگر با مهارت کار کند.

⁵ובחרשת אבן למלאת ובחרשת עץ לעשות בכל מלאכה׃

⁵ اهولیاب -‌پسر اخیسامک- را که از طایفهٔ دان است، به همکاری و معاونت او انتخاب کرده‌ام و به تمام صنعتگران حکمت و قدرت مخصوصی بخشیده‌ام تا تمام چیزهایی را که دستور داده‌ام،

⁶ואני הנה נתתי אתו את אהליאב בן אחיסמך למטה דן ובלב כל חכם לב נתתי חכמה ועשו את כל אשר צויתך׃

⁶ یعنی خیمهٔ مقدّس خداوند، صندوق پیمان و سرپوش آن، تمام وسایل خیمه،

⁷את אהל מועד ואת הארן לעדת ואת הכפרת אשר עליו ואת כל כלי האהל׃

⁷ میز و اثاثیهٔ آن، چراغدان طلای خالص و وسایل آن، آتشدان بُخور،

⁸ואת השלחן ואת כליו ואת המנרה הטהרה ואת כל כליה ואת מזבח הקטרת׃

⁸ آتشدان برای سوزاندن قربانی‌های سوختنی با تمام وسایل آن،

⁹ואת מזבח העלה ואת כל כליו ואת הכיור ואת כנו׃

⁹ لباس مخصوص کهانت برای هارون و پسرانش،

¹⁰ואת בגדי השרד ואת בגדי הקדש לאהרן הכהן ואת בגדי בניו לכהן׃

¹⁰ روغن مسح و بُخور معطّر برای مکان مقدّس و همهٔ اینها را کاملاً همان‌طور که دستور داده‌ام، بسازند.»

¹¹ואת שמן המשחה ואת קטרת הסמים לקדש ככל אשר צויתך יעשו׃

¹¹ خداوند به موسی فرمود:

¹²ויאמר יהוה אל משה לאמר׃

¹² «به بنی‌اسرائیل بگو: سبت، روز مخصوص من و روز استراحت را محترم بدارید. این بین من و شما و تمام نسلهای آیندهٔ شما، نشانه‌ای است تا بدانید که من که خداوند هستم، شما را قوم مخصوص خود نموده‌ام.

¹³ואתה דבר אל בני ישראל לאמר אך את שבתתי תשמרו כי אות הוא ביני וביניכם לדרתיכם לדעת כי אני יהוה מקדשכם׃

¹³ شما باید روز سبت را محترم بدارید زیرا این روز برای شما مقدّس است. کسی‌که حرمت آن را نگاه ندارد، از قوم من اخراج گردد و کسی‌که در این روز کار کند، باید کشته‌ شود.

¹⁴ושמרתם את השבת כי קדש הוא לכם מחלליה מות יומת כי כל העשה בה מלאכה ונכרתה הנפש ההוא מקרב עמיה׃

¹⁴ شما شش روز دارید که در آن کارهای خود را انجام دهید. امّا روز هفتم، روز استراحت و روز مقدّس خداوند است. هرکس که در آن روز کاری انجام بدهد باید کشته شود.

¹⁵ששת ימים יעשה מלאכה וביום השביעי שבת שבתון קדש ליהוה כל העשה מלאכה ביום השבת מות יומת׃

¹⁵ قوم ‌اسرائیل باید این روز را به عنوان نشانهٔ پیمان، نگاه دارند.

¹⁶ושמרו בני ישראל את השבת לעשות את השבת לדרתם ברית עולם׃

¹⁶ این پیمانی ابدی بین من و قوم اسرائیل می‌باشد. زیرا من -‌خداوند- آسمان و زمین را در شش روز ساختم و روز هفتم دست از کار کشیدم و استراحت نمودم.» وقتی‌که خداوند سخنان خود را با موسی در کوه سینا تمام کرد، دو لوح سنگی به او داد که خودش احكام خود را روی آن نوشته‌ بود.

¹⁷ביני ובין בני ישראל אות הוא לעלם כי ששת ימים עשה יהוה את השמים ואת הארץ וביום השביעי שבת וינפש׃

¹⁷ وقتی‌که خداوند سخنان خود را با موسی در کوه سینا تمام کرد، دو لوح سنگی به او داد که خودش احكام خود را روی آن نوشته‌ بود.

¹⁸ויתן אל משה ככלתו לדבר אתו בהר סיני שני לחת העדת לחת אבן כתבים באצבע אלהים׃